Η ιδρυτική διακήρυξη και το προφίλ των «τεσσάρων»
Λίγες ημέρες έμειναν πριν από τις εσωκομματικές αρχαιρεσίες της Νέας Δημοκρατίας. Πριν πάμε στην κάλπη, καλό είναι να θυμηθούμε ορισμένα σημαντικά πράγματα που χαρακτηρίζουν τη Ν.Δ. και βρίσκονται στην ιδρυτική διακήρυξη του κόμματος.
1. Η Ν.Δ. πιστεύει στην ελεύθερη δημοκρατική οικονομία. Πιστεύει στον δημιουργικό ζήλο του ατόμου, που εντείνει τις ικανότητές του και πολλαπλασιάζει την παραγωγικότητά του. Με δικαιοσύνη στην οικονομία, δικαιώνεται η εργασία και γίνεται αφετηρία για την ευημερία των ανθρώπων και των κοινωνιών.
2. Ο ριζοσπαστικός φιλελευθερισμός είναι ανθρωπισμός. Κι αυτός είναι αδιανόητος χωρίς κοινωνική δικαιοσύνη.
Τι υπόσχεται:
- Οτι θα υπηρετεί πάντα και μόνο τα αληθινά συμφέροντα του έθνους, που βρίσκονται πέρα και πάνω από τις παραπλανητικές ετικέτες της Δεξιάς, του Κέντρου και της Αριστεράς.
Το άρθρο 9 του καταστατικού της Ν.Δ. προβλέπει ότι ο πρόεδρος είναι το ανώτατο μονοπρόσωπο όργανο του κόμματος, του οποίου εκφράζει τις ιδεολογικές, τις πολιτικές και τις προγραμματικές αρχές και κατευθύνσεις. Ηγείται του ιδεολογικού αγώνα, της πολιτικής και της κομματικής δράσης του κόμματος.
Αυτή είναι η Ν.Δ. του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Αυτό είναι το ιδεολογικό πλαίσιο που αγαπήσαμε και στηρίξαμε ως ψηφοφόροι του κόμματος.
Βάλτε τώρα, από τη μία πλευρά, την ιδρυτική διακήρυξη της παράταξης και, από την άλλη, το πολιτικό – ιδεολογικό προφίλ των τεσσάρων υποψηφίων και θα καταλάβετε ποιος και γιατί αξίζει την προτίμηση των αγνών ψηφοφόρων του κόμματος.
Θυμηθείτε ποιοι υπερασπίστηκαν την περίοδο διακυβέρνησης της χώρας από τον Κώστα Καραμανλή.
Θυμηθείτε ποιοι έδωσαν άλλοθι στον Γιώργο Παπανδρέου με τη σιωπή και την ανοχή τους.
Θυμηθείτε πόσοι και ποιοι μίλησαν για το σκάνδαλο της ΕΛ.ΣΤΑΤ. και τον Γεωργίου.
Θυμηθείτε ποιοι και γιατί ΔΕΝ ΜΙΛΗΣΑΝ για τις αδειοδοτήσεις των καναλιών.
Συμπερασματικά: Το προφίλ του Ευάγγελου Μεϊμαράκη είναι πιο κοντά σε αυτά που πρεσβεύει ο ριζοσπαστικός φιλελευθερισμός (με αυτόν η Ν.Δ. έφτανε στο 45%). Είναι πιο κοντά σε αυτά που έχει ανάγκη η ελληνική κοινωνία. Οι υπόλοιποι υποψήφιοι θα ήταν ευχαριστημένοι ακόμη κι αν ηγούνταν σε ένα κόμμα του 10%. Ο Μεϊμαράκης είναι ο μόνος (από τους τέσσερις) που μπορεί να συνδέσει το ιστορικό παρελθόν του κόμματος με το αύριο. Είναι ο μόνος που αφουγκράζεται τις πραγματικές ανάγκες των πολιτών και ο μόνος που μπορεί να ξαναφέρει τη Ν.Δ. σε τροχιά εξουσίας.
Για ποιον λόγο ένας κεντροδεξιός να ψηφίσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη; Πότε ο συγκεκριμένος πολιτικός τίμησε τον ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό, που αποτελεί απαράβατο ιδεολογικό κανόνα του κόμματος; Αυτός δεν ήταν που αρνήθηκε να ψηφίσει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Πρ. Παυλόπουλο, γέννημα θρέμα της παράταξης και βασικό εκφραστή των αρχών και των αξιών της;
Με ποια λογική ο Αδωνις Γεωργιάδης ευελπιστεί ότι ο νεοδημοκράτης θα αλλάξει ταυτότητα; Από πότε ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός απέκτησε οπαδούς σε μια φτωχοποιημένη κοινωνία; Πώς μπορεί να ξεχάσει ο ελληνικός λαός ότι συμμετείχε ως υπουργός σε όλο αυτό το πολιτικό τερατούργημα που δημιούργησε ο Αντ. Σαμαράς; Αυτός δεν ήταν που είπε «αν δεν υπήρχαν τα Μνημόνια, θα έπρεπε να τα εφεύρουμε»;
Για τον Απ. Τζιτζικώστα τα έχουμε ξαναπεί. Εκφράζει το τίποτα. Είναι ο ηγέτης όσων απέμειναν από την ακραία νεοφιλελεύθερη ομάδα του Σαμαρά. Και ο ίδιος και η ομάδα που τον πλαισιώνει δεν έχουν και δεν μπορούν να προσφέρουν τίποτα στην ελληνική κοινωνία. Με σύνθημα «Τολμάμε – Αλλάζουμε
– Κερδίζουμε» συστήνεται στον κόσμο ως ο Τσίπρας της Κεντροδεξιάς. Μόνο που αυτός ο κόσμος (που γαλουχήθηκε με ποσοστά 45% και με ιδέες ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού της παλιάς μεγάλης παράταξης) δεν τρώει κουτόχορτο…