ΕΝΙΑΙΟΣ ΧΩΡΟΣ

Τα ορόσημα που είναι πιο σημαντικά από το ατύχημα Μουζάλα

Με ρωτάτε αν θα έχουμε τελικά κυβερνητική κρίση, αν ο Πάνος Καμμένος θα αποχωρήσει από την κυβέρνηση, αν θα έχουμε πολιτικές εξελίξεις. Η απάντηση αυτή τη στιγμή είναι «όχι». Αν και στην Ελλάδα των Μνημονίων οι βεβαιότητες έχουν εκλείψει προ πολλού -άρα ας κρατάμε μία επιφύλαξη-, δεν βλέπω πώς οι Ανεξάρτητοι Ελληνες θα αποδράσουν από το σχήμα παραμονές μιας μεγάλης κοινοβουλευτικής μάχης. Από εκεί και πέρα όμως οι αναταράξεις για τις δηλώσεις Μουζάλα μάς προσέφεραν μία διπλή δυνατότητα: πρώτον, να παρακολουθήσουμε στην πράξη ορισμένες ασκήσεις μέλλοντος και να διαπιστώσουμε πόσο εννοεί τις απειλές για ρήξη με τον ΣΥΡΙΖΑ η αντιπολίτευση. Το ΠΑΣΟΚ κάλυψε με μεγάλη προθυμία τον υπουργό και απέφυγε να βγει στο κλαρί εναντίον του. Πλην τριών – τεσσάρων βουλευτών της, η Γεννηματά ελέγχει την Κοινοβουλευτική της Ομάδα.

Το Ποτάμι, που δήθεν σιχαίνεται τον ΣΥΡΙΖΑ, επινόησε την καταπληκτική δικαιολογία ότι ο υπουργός Μετανάστευσης περιέπεσε σε σαρδάμ (!), τον στήριξε και με την εξαίρεση μερικών βουλευτών του δείχνει σε αυτή τη φάση έτοιμο να συνεργαστεί με την Αριστερά, αν οι απαιτήσεις το επιβάλουν. Οσο για τη Ν.Δ.; Η αντίδρασή της ήταν υποτονική, κατά βάθος θα προτιμούσε να μην είχε προκύψει το θέμα. Μετά ταύτα ο Τσίπρας πρέπει να νιώθει ασφαλής στην καρέκλα του, εκτός και αν η διαπλοκή τον ρίξει. Συμμαχία κοινοβουλευτικών προθύμων για να συμπορευθεί μαζί του υπάρχει, πάντως, αποδεδειγμένα.

Η ψηφοφορία για ασφαλιστικό -φορολογικό- χρέος θα δώσει τη δυνατότητα σε κάθε δυνητικό κυβερνητικό εταίρο του πρωθυπουργού να φανερώσει μέσα έξω τα χαρτιά του και να δηλώσει τη διαθεσιμότητά του, ακόμη και αν χρειαστεί να διαγράψει βουλευτές από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του. Το δεύτερο πράγμα που συνειδητοποιήσαμε στην κρίση Μουζάλα είναι ο συμμαχικός σχεδιασμός, ο οποίος θέλει να σφραγίσει την επικράτεια που ορίζεται από το «Πι» Βαλκάνια (Σκόπια – Βουλγαρία) – Ανατολική Μεσόγειος (Τουρκία – Κύπρος) – Ελλάδα και να την καταστήσει ενιαίο χώρο συνδιαχείρισης προβλημάτων της Ευρώπης προτού αυτά φτάσουν στην Ευρώπη.

Με ό,τι αυτό σημαίνει για εμάς, πρέπει να αντιμετωπίσουμε από κοινού με παλαιούς εχθρούς νέες προκλήσεις και για να συμβεί αυτό απαιτούνται ειρήνη και καλή γειτονία. Τούτων δοθέντων, τόσο οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής για το Κυπριακό όσο και η εαρινή σύνοδος του ΝΑΤΟ, στην οποία μπορεί να προκύψει θέμα ένταξης των Σκοπίων στη Συμμαχία με βάση την ονομασία της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, είναι ορόσημα σημαντικότερα από το ατύχημα Μουζάλα. Θα πληρώσουμε βέβαια κάτι παραπάνω, αλλά έτσι είναι η ζωή.

Μανώλης Κοττάκης