Στη σκιά του Προσφυγικού, που μονοπωλεί πρωτοσέλιδα και δελτία ειδήσεων, εξελίσσονται οι διαπραγματεύσεις με τους δανειστές και εταίρους. Και, δυστυχώς, τα μαντάτα και σε αυτό το μέτωπο (όπως και στο Μεταναστευτικό) μόνο ευχάριστα δεν είναι… Δυστυχώς, η κυβέρνηση, που μοίρασε ελπίδα στους Ελληνες πολίτες -οι οποίοι τη στήριξαν ανεξαρτήτως «ιδεολογικών» επιφυλάξεων- έχει πάρει το χαρτάκι με τη συνταγή από τους δανειστές και συνεχίζει να δίνει το φάρμακο «δηλητήριο» στους πολίτες. Οταν φτάνεις στο σημείο να σε επαινεί ο Σόιμπλε, τότε κάτι δεν κάνεις σωστά ή, για να είμαστε ακριβείς, τότε κάτι κάνεις λάθος. Εάν πράγματι πιστεύουν στο Μαξίμου ότι με το δόγμα «βάλτε φόρους και χαράτσια» μπορεί να βελτιωθεί η οικονομία στην Ελλάδα, μάλλον πλανώνται πλάνην οικτράν. Μια ερώτηση στους προκατόχους τους θα τους έδειχνε το αδιέξοδο, στο οποίο και αυτοί σύντομα θα φτάσουν, όταν ολοκληρωθεί η αξιολόγηση.
Δεν μπορεί για άλλη μια φορά οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι (που δηλώνουν τα εισοδήματά τους) να πληρώσουν το «μάρμαρο» μιας κρίσης που δεν έχει τέλος και να πιστεύουν ότι με αυτόν τον τρόπο η αγορά θα πάρει μπροστά. Το αντίθετο συμβαίνει: Βυθίζεται στην απελπισία και τη μαυρίλα. Το μόνο που κινείται τον τελευταίο καιρό στην οικονομία είναι ό,τι έχει σχέση με τους πρόσφυγες. Και μπορεί για την ώρα κανείς από τους λογαριασμούς που φτάνουν στα ελληνικά νοικοκυριά να μην έχει την υπογραφή «Τσίπρας», αλλά μετά την ολοκλήρωση της συμφωνίας με τους δανειστές κάθε λογαριασμός, κάθε χαράτσι, θα έχει ονοματεπώνυμο. Αυτό οφείλει να το γνωρίζει ο πρωθυπουργός.
Οπως και το ότι η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου έπαψε να είναι χρήσιμη στους δανειστές, όταν είχαν κάνει πια τη δουλειά τους. Αυτή είναι η αλήθεια, και ο κ. Τσίπρας, που ακόμη έχει αξόδευτο πολιτικό κεφάλαιο, πρέπει να προσέχει τα βήματά του στο ναρκοπέδιο των διαπραγματεύσεων. Γιατί ό,τι περνά στο θυμικό και το ασυνείδητο των πολιτών δεν διαγράφεται, παρά μόνο όταν ξεσπάσουν, «τιμωρώντας» τον υπαίτιο. Στόχος της πολιτικής ενός πρωθυπουργού είναι να υπηρετεί το όλον της Πολιτείας και όχι μόνο το συμφέρον όσων φτωχοποιήθηκαν από τις βάρβαρες πολιτικές.
Ούτε είναι επιλογή το να φτωχοποιείς ακόμα περισσότερες ομάδες της κοινωνίας με το ιδεολόγημα του «δικαίου». Εάν πράγματι θέλει κάτι να αλλάξει στη συνταγή των δανειστών ο κ. Τσίπρας, αυτό θα πρέπει να είναι όχι το να μετατρέψει τους έχοντες σε μη έχοντες, αλλά το να ενισχύσει τους μη έχοντες ώστε να γίνουν έχοντες. Γι’ αυτό, ας πάψουν να βολεύονται οι περί το Μαξίμου με τη θεωρία ότι οι πολίτες έχουν… αλλεργία στο χθες και στους εκπροσώπους του, γιατί μπορεί να γίνουν οι ίδιοι «χθες» πριν το πάρουν χαμπάρι… Επομένως, ας αλλάξουν το φάρμακο «δηλητήριο», προτού δηλητηριαστούν και εκείνοι…
Νίκος Ελευθερόγλου
Μ.Η.Τ. 232120