ΠΡΟΣ ΤΟ ΑΠΕΙΡΟ

Απαιτείται περισσότερη Ευρώπη σε όλα τα επίπεδα

Η επίθεση που δέχεται η Ευρώπη από το ριζοσπαστικό Ισλάμ είναι αφορμή για ενότητα ή για διάλυση; Η πίεση που δέχονται οι ελευθερίες μας είναι αιτία για να καταργήσουμε τις ιδρυτικές συνθήκες της Ενωσης ή για να τις ξαναγράψουμε; Και τελικά τι είναι «ευρωπαϊκό» και τι «πατριωτικό» στον αιώνα μας; Η γνωστή λύση, ο καθένας μόνος του και οι ψωριάρηδες χώρια; Η απάντηση, νομίζω, πρέπει να είναι περισσότερη Ευρώπη σε όλα τα επίπεδα.

Η ήπειρός μας, που φλερτάρει με την ιδέα ενός καταστρεπτικού πισωγυρίσματος εξαιτίας των ξιπασμένων Βρετανών (Brexit), πρέπει να διδαχθεί από όλες τις τραγωδίες που της συνέβησαν. Και την οικονομική, και την ανθρωπιστική – προσφυγική, και την τρομοκρατική. Ηγεσίες και κοινωνίες όλα αυτά τα χρόνια συμπεριφέρονται με ασύλληπτο εγωισμό. Με εδραιωμένη την αλαζονική πίστη «εμένα δεν θα μου συμβεί, ας το υποστούν άλλοι». Με εγκλεισμό στους εαυτούς των. Με κατάληξη ποια; Βοήθησε ο απομονωτισμός κανέναν;

Οσο αίμα έτρεξε χθες στις Βρυξέλλες έτρεξε προ έτους στο Παρίσι και προ ετών στο Λονδίνο. Οσα ευρώ χάθηκαν στην πρώτη φάση της κρίσης στο Λονδίνο χάθηκαν στην Αθήνα, στη Λισαβόνα, στο Δουβλίνο και στη Μαδρίτη στη δεύτερη, και με τα μυαλά που κουβαλούν ορισμένοι σε λίγο θα χαθούν στη Ρώμη, στο Παρίσι και το Λονδίνο. Οσα σύνορα κι αν έκλεισαν στα Σκόπια και τη Βουλγαρία για το Προσφυγικό άλλα τόσα σύνορα κλείνουν σήμερα στο Βέλγιο, στην Ολλανδία και αύριο στη Γαλλία και τη Γερμανία.

Δεν γίνεται λοιπόν να λέει κανείς σήμερα «δεν με αφορά» και να στρέφει το βλέμμα του προς το άπειρο. Το Προσφυγικό δεν είναι ελληνοτουρκικό πρόβλημα, είναι ευρωπαϊκό. Η κρίση του ευρώ, η ολοκλήρωση της αξιολόγησης και η ρύθμιση του ελληνικού χρέους δεν είναι ελληνικό ζήτημα, ευρωπαϊκό είναι. Η αντιμετώπιση του ριζοσπαστικού Ισλάμ δεν είναι γαλλικό, βελγικό και βρετανικό πρόβλημα, είναι και ελληνικό. Απαιτεί συντονισμό υπηρεσιών ασφαλείας, όχι μυστικά μεταξύ μας.

Στην πραγματικότητα σήμερα πατριωτικό είναι το ευρωπαϊκό, υπό τη μορφή συλλογικότητας, και ευρωπαϊκό είναι το πατριωτικό, που θυσιάζει εθνικούς εγωισμούς στο όνομα της κοινής μοίρας. Πάνω σε αυτή την αίσθηση, την αίσθηση της συλλογικής μοίρας στην οποία καλούμαστε από τη γεωγραφία, τον πολιτισμό μας και τις αξίες μας, πρέπει να οικοδομηθεί η Νέα Ευρώπη. Ο τζιχαντισμός χρειάζεται συντριπτικό χτύπημα και αυτό σημαίνει όχι μόνο να μην αλλάξουμε, αλλά να έρθουμε και πιο κοντά. Οι Αμερικανοί τα κατάφεραν και 15 χρόνια μετά τους πύργους το Γκουντάναμο είναι παρελθόν. Δεν είναι ανάγκη να φτάσουμε μέχρις εκεί.

Μανώλης Κοττάκης