ΑΘΛΙΟ ΘΕΑΜΑ…

Η χάβρα στα βουλευτικά έδρανα στη διάρκεια των ψηφοφοριών

Από αυτό που λέμε αμιγώς «κοινοβουλευτικό ρεπορτάζ» στα χρόνια της ενασχόλησης μου με τις εφημερίδες δεν έτυχε ποτέ να περάσω. Και ευτυχώς, μεταξύ μας.
Απεχθάνομαι τη σκέψη ότι θα έπρεπε να συναναστρέφομαι για επαγγελματικούς λόγους τους εκάστοτε…πατέρες του έθνους, να ανακαλύπτω τις ανησυχίες τους, τους φραξιονισμούς τους, τις μικροανταρσίες τους, τις μεταξύ τους κατινιές και πάει λέγοντας. Γλίτωσα λοιπόν την αναγκαστική… κοινωνικοποίηση με τύπους και τύπισσες, σε αρκετούς από τους οποίους δεν θα εμπιστευόμουν ούτε το σκυλάκι μου να το πάνε βόλτα στο απέναντι πεζοδρόμιο.

Γι’ αυτό ίσως δεν μπήκα ποτέ στον κόπο να μελετήσω τον περιβόητο Κανονισμό της Βουλής, το πνεύμα και το γράμμα του οποίου εικάζω ότι συχνά καταπατείται ή εφαρμόζεται κατά το δοκούν, όπως άλλωστε και τα καταστατικά των κομμάτων, που έχουν καταντήσει πατσαβουρόχαρτα. Με βάση όμως την απλή λογική και τον αξιακό κώδικα που έπρεπε να διέπει τη συμπεριφορά όσων εκλέχτηκαν για να υπηρετούν τους συμπολίτες τους (από τους οποίους αμείβονται, βεβαίως, βεβαίως), δεν μπορώ να συγκρατήσω ένα αίσθημα οργής στη διάρκεια κρίσιμων ψηφοφοριών, από τις οποίες καθορίζεται εν πολλοίς το μέλλον του τόπου.

Με την έναρξη της ανάγνωσης του καταλόγου αρχίζει λοιπόν και η χάβρα που παραπέμπει σε φοιτητικό αμφιθέατρο, για να μην πω σε συνοικιακό καφενείο. Σαν να χτύπησε το κουδούνι για να σχολάσουν… Οσοι ψηφίζουν πετιούνται όρθιοι, σαν ελατήριο, θεωρώντας ότι ολοκληρώθηκε το καθήκον τους και μπορούν πλέον να… ξεσκάσουν. Μερικοί «την κάνουν» τρέχοντας για το εντευκτήριο ή τις καφετέριες του Κολωνακίου, αδιαφορώντας για το συνολικό αποτέλεσμα της ψηφοφορίας. Αλλοι στήνουν πηγαδάκια κουτσομπολεύοντας και χασκογελώντας. Φουριόζες κυρίες μετακινούν τις ογκώδεις επώνυμες τσάντες ή τα… ταγάρια τους τους στα έδρανα. Και κάποιοι άλλοι αρχίζουν το σερφάρισμα στα κινητά. Σαν μην συναισθάνονται ούτε στο ελάχιστο την κρισιμότητα των στιγμών, αλλά και της αποστολής τους… Τι είδους ασέβεια προς το εκλογικό Σώμα είναι αυτή, άραγε, που τους εμποδίζει να παλουκωθούν στη θέση τους μέχρι να ψηφίσει και ο τελευταίος;

Δεν ξέρω, λοιπόν, τι προβλέπει ο κανονισμός και ποσώς με ενδιαφέρει. Είναι ζήτημα στοιχειώδους κοινωνικής αγωγής, κυρίως όμως σεβασμού σε αυτούς που τους εξέλεξαν και τους παρακολουθούν από την τηλεόρασή τους να μένουν στη θέση τους μέχρι να ψηφίσει και ο τελευταίος. Αλλιώς μαρτυρούν το (τραγικό) επίπεδο του πολιτικού πολιτισμού τους…

Γιώργος Χαρβαλιάς