Η σιωπή των αμνών

Οσοι κυβέρνησαν από το 2009 και μετά έκλεισαν κάθε διέξοδο στην ελπίδα

Το δανειακό πρόγραμμα του 2010, που σχεδιάστηκε για την Ελλάδα, απέτυχε. Η διαπίστωση αυτή ανήκει στην ανεξάρτητη ελεγκτική Αρχή του ΔΝΤ. Με απλά λόγια, για εφτά χρόνια είμαστε υπηρέτες μιας ευρωπαϊκής τραγωδίας. Εφτά χρόνια σκλάβοι της γερμανικής οικονομίας και των συμφερόντων της. Εφτά χρόνια πρόσφυγες στον «παράδεισο των Βρυξελλών», που ούτε την κρίση χρέους περιόρισε ούτε το προσφυγικό ζήτημα έλυσε. Παρά την υπέρμετρη προπαγάνδα των καρεκλοκενταύρων της Κομισιόν περί «Ενωμένης Ευρώπης» οι λαοί δεν πείθονται.

Εκτός από εμάς. Κι είναι απόλυτα φυσιολογικό. Μια κοινωνία που κυβερνήθηκε από ηγετίσκους, που ανέχτηκε σε υπουργικούς θώκους αχυράνθρωπους της διαπλοκής, που την κοροϊδεύουν διαδοχικά αριστεροί, δεξιοί, κεντρώοι, ας μη γελιόμαστε, δεν έχει προοπτικές επιβίωσης. Ισως και να μην τις δικαιούται…
Ολοι αυτοί που κυβέρνησαν τον τόπο από το 2009 και μετά όχι μόνο ρεζίλεψαν την Ελλάδα, όχι μόνο αμαύρωσαν την Ιστορία της, αλλά έκλεισαν και κάθε διέξοδο προς την ελπίδα και την αναγέννηση.
Η οικονομική καταστροφή είναι το μικρότερο κακό. Αλλωστε, η Ιστορία έχει αποδείξει ότι η διαδρομή από τη φτώχεια στην ευημερία δεν είναι απροσπέλαστη.

Η τραγωδία, που φέρει την υπογραφή του Γεωργίου Παπανδρέου, του Αντώνη Σαμαρά και όλων των ηγετών των πολιτικών κομμάτων που σήμερα «μας σώζουν», είναι ότι κατάφεραν να νεκρώσουν όλα τα κοινωνικά αντανακλαστικά αντίδρασης που είχε αυτός ο περήφανος ελληνικός λαός. Τέλειωσαν οι κοινωνικοί μαχητές, κρύφτηκαν οι μπροστάρηδες, γενικεύτηκε η καταστροφή. Ενας ατέλειωτος διασυρμός, που μεγαλώνει όταν ακούς τους πρωταίτιους να συκοφαντούν τον Κώστα Καραμανλή και να του προσάπτουν ευθύνες για την κατάντια της χώρας. Αιδώς, Αργείοι! Και η γελοιότητα έχει όρια. Ακόμη και πολιτικοί που βρίσκονταν στην κυβέρνηση Καραμανλή, αντί να μιλήσουν και να βγουν μπροστά, «σαλιαρίζουν» με τη διαπλοκή, το κεφάλαιο και τον νεοφιλελευθερισμό.

Ο Κώστας Καραμανλής δεν έφερε κανένα ΔΝΤ. Δεν αλλοίωσε τα στοιχεία της ΕΛ.ΣΤΑΤ., δεν πανηγύρισε μέσα στη Βουλή για την υπογραφή παράδοσης της χώρας (Μνημόνια), δεν έσκυψε τη μέση στη διαπλοκή. Ο ελληνικός λαός όλα αυτά τα γνωρίζει. Οπως γνωρίζει και για «τη σιωπή των αμνών (Κυριάκος Μητσοτάκης και η νεοφιλελεύθερη παρέα του)». Είναι εξωφρενική και απίστευτη η κάλυψη που παρέχει η Νέα Δημοκρατία -και επί Σαμαρά και επί Μητσοτάκη- στον εθνικό καταστροφέα Γεώργιο Παπανδρέου. Αφήνει αναπάντητες όλες τις συκοφαντίες, αλλά η εξήγηση είναι απλή.

Πώς να υπερασπιστεί έναν ηγέτη που εφάρμοσε τον ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό; Πώς να υπερασπιστεί έναν ηγέτη που πολέμησε τη διαπλοκή; Πώς να υπερασπιστεί έναν ηγέτη που κυβέρνησε με βάση το εθνικό συμφέρον και όχι το συμφέρον των ημετέρων; Πώς να υπερασπιστεί έναν άνθρωπο που η ελληνική κοινωνία εξακολουθεί να εκτιμά και να αγαπά; Πώς να υπερασπιστεί έναν πολιτικό που απεχθάνεται τον άκρατο νεοφιλελευθερισμό και τον οικονομικό φασισμό;

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσπαθεί να καθιερώσει και στη Νέα Δημοκρατία το θρησκευτικό απόφθεγμα «πίστευε και μη ερεύνα». Ομως υπάρχει μια τεράστια διαφορά. Ο χριστιανισμός ήταν πάντα ελπίδα, αποκούμπι, πηγή ζωής και έμπνευσης για κάθε πιστό. Δεν ήταν ποτέ εναντίον του…

ΥΓ.: Είναι πάγια τακτική -την εφάρμοζε και ο Σαμαράς- του Κυριάκου Μητσοτάκη να θυμάται την ιστορία της παράταξης όταν τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων δεν τον ευνοούν. Αυτή η τακτική εξοργίζει όλους τους άδολους νεοδημοκράτες, είτε είναι ακόμη στην παράταξη είτε έφυγαν, περιμένοντας την ώρα της αναγέννησής της. Η σύγκριση είναι αναπόφευκτη. Ο Κωνσταντίνος και ο Κώστας Καραμανλής δεν χάρισαν ποτέ χρέη και πρόστιμα σε μεγαλοεπιχειρηματίες. Κυβερνούσαν με τις αρχές και τις αξίες του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού, σύμφωνα με τις οποίες, όπως δήλωσε και ο Προκόπης Παυλόπουλος και προκάλεσε έντονο εκνευρισμό στους
νεοφιλελεύθερους κύκλους, «η οικονομία πρέπει να υπηρετεί τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος την οικονομία».

Θύμιος Λυμπερόπουλος
* Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ιδιοκτητών Ταξί