Η επίσκεψη Ομπάμα, επικοινωνιακά, ήταν τελικά ιδιαίτερα σημαντική παρά τις ενδείξεις που έδειχναν ακριβώς το αντίθετο. Η χώρα μας μπορεί ως προς την ουσία των διεκδικήσεών της (στα οικονομικά) να μην εξασφάλισε τίποτα, όμως υπάρχουν σαφή κέρδη από το διήμερο πέρασμα του Αμερικανού προέδρου. Κυρίως ως προς την ψυχολογία του ίδιου του λαού μας.
Είχαμε χρόνια να ακούσουμε από «υψηλό προσκεκλημένο» τέτοιου βεληνεκούς τόσο θερμά λόγια όχι μόνο για το χθες αλλά και για το σήμερα της πατρίδας μας. Ο ελληνικός λαός τα τελευταία χρόνια εισπράττει μόνο χαστούκια και ταπεινωτικές συστάσεις (ακόμα και ύβρεις) από τους ξένους επισήμους και βλέπει τη χώρα του να διασύρεται διεθνώς σε όλα τα επίπεδα.
Η εθνική υπερηφάνεια, που απογειώθηκε το 2004 με τους Ολυμπιακούς Αγώνες, βρίσκεται σήμερα στα τάρταρα. Ηρθε, λοιπόν, ο Ομπάμα για να θυμίσει πρώτα σε μας αλλά και σε ολόκληρο τον πλανήτη το μεγαλείο του ελληνικού έθνους σε όλες τις φάσεις της Ιστορίας.
Αλλωστε, οι αναφορές του δεν περιορίστηκαν χρονικά. Αποθέωσε το αρχαίο ελληνικό πνεύμα, αναφέρθηκε στον αγώνα για την ελευθερία το 1821 και κατέληξε με ύμνους στους σύγχρονους Ελληνες που παρέδωσαν μαθήματα ανθρωπιάς με αφορμή το Μεταναστευτικό.
Οι Ελληνες είμαστε βαθιά συναισθηματικός λαός, γι’ αυτό τα λόγια του Ομπάμα άγγιξαν ακόμα και τον πιο δύσπιστο αντι-Αμερικανό. Κυρίως, όμως, η ιστορική και άριστα δομημένη ομιλία του ήταν υπενθύμιση στο κοινό ολόκληρου του κόσμου ότι η ανθρωπότητα χρωστά στην Ελλάδα πολλά περισσότερα από όσα η χώρα μας οφείλει στους ξένους πιστωτές της.
Φυσικά, στον σύγχρονο παγκοσμιοποιημένο κόσμο τα χρέη πληρώνονται με χρήματα και όχι με… ιδέες ή αξίες.
Ωστόσο, καλό είναι κάθε τόσο να γίνεται η υπενθύμιση των ηθικών χρεών έναντι στην πατρίδα μας. Αν Ελληνας πολιτικός εκφωνούσε την ομιλία του Ομπάμα, θα τον μνημονεύαμε για χρόνια. Αμφιβάλλω αν ελληνικό χέρι θα μπορούσε να περιγράψει τόσο καλά και χωρίς υπερβολές τα δίκαια της πατρίδας μας. Και να σκεφτεί κανείς ότι, όπως έγινε γνωστό, ο Αμερικανός πρόεδρος έγραψε μόνος του την ομιλία και μάλιστα την προετοίμαζε εδώ και πολύ καιρό.
Τεράστια οφέλη είχε το ταξίδι και για την προώθηση του τουρισμού. Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο είδαν τον πλανητάρχη να ξεναγείται στο «λίκνο της δημοκρατίας», να δηλώνει εντυπωσιασμένος και να δεσμεύεται ότι θα ξανάρθει. Επρόκειτο για την πιο αποδοτική δωρεάν διαφήμιση που μας έχει γίνει ποτέ.
Ομως, και σε οικονομικό επίπεδο υπήρξαν έμμεσα οφέλη. Δεν είναι μικρό πράγμα ο πρόεδρος των ΗΠΑ να δίνει ψήφο εμπιστοσύνης στην Ελλάδα που βρίσκεται στριμωγμένη στο διεθνές περιθώριο και κάθε τόσο γίνεται αντικείμενο χλεύης από κάθε πικραμένο ξένο πολιτικό. Ισχυρό ήταν και το μήνυμα προς τις αγορές και τους επενδυτές. Οχι ότι θα σπεύσουν και θα κάνουν… ουρά μετά τα καλά λόγια του Ομπάμα, όμως είναι άλλο να είναι η χώρα διεθνώς το «μαύρο πρόβατο» και άλλο εκείνη την οποία ο πλανητάρχης επιβραβεύει δημοσίως για την πρόοδο που έχει σημειώσει.
Ο απερχόμενος Αμερικανός πρόεδρος απέδειξε ότι όντως είναι χαρισματικός και μας έδωσε μια καλή «γεύση» για τον τρόπο με τον οποίο γοήτευσε τους συμπατριώτες του πριν από οκτώ χρόνια. Μην ξεχνάμε ότι ο Ομπάμα ήταν η «αντισυστημική» επιλογή της εποχής του και επικράτησε της Χίλαρι (τότε έχασε την πρώτη της ευκαιρία) στην κούρσα των Δημοκρατικών, κάνοντας τη μεγάλη έκπληξη.
Αλλο αν στη συνέχεια έγινε ένα με το σύστημα… Απλός, διαβασμένος, ευγενής, επικοινωνιακός αλλά και «λαμπερός» όπου χρειάστηκε, έδειξε να βρίσκεται έτη φωτός μπροστά από τους δικούς μας πολιτικούς.
Η σύγκριση έκανε μεγάλο κακό στον (βαρύ) Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος καλά θα κάνει να μην πανηγυρίζει. Στη συνείδηση του μέσου Ελληνα έδειξε τραγικά «λίγος»!
Δημήτρης Ριζούλης
Μ.Η.Τ. 232120