ΜΕΓΑΛΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Η Αριστερά και η υπεράσπιση της δικτατορίας του Φιντέλ στην Κούβα

Αξέχαστος θα μείνει στον Τσίπρα ο επικήδειος που εκφώνησε στην Κούβα για τον Κάστρο. Αν και αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει το σύνθημα της Επανάστασης του 1821 «Ελευθερία ή θάνατος» για να το παραλληλίσει με το αντίστοιχο της κουβανικής (τίμησες ποτέ τη δική μας Επανάσταση κάποια 25η Μαρτίου, πρωθυπουργέ;), εντούτοις έκανε το χρέος του. Και το ίνδαλμά του τίμησε και τις ισορροπίες κράτησε («ο Κάστρο είχε θέσει τις βάσεις για συμμαχία με τη Δύση»), και τις μπηχτές του έριξε (με αναφορές σε «δυνάστες» της Ευρώπης) και τα εσωκομματικά νώτα του προφύλαξε («ο σοσιαλισμός έχει… σκαμπανεβάσματα»).

Είναι ενδιαφέρον πως όσο έλειπε ο Τσίπρας στην Κούβα, στην Ελλάδα διεξάγονταν μάχες σε twitter – facebook μεταξύ μελών των ΣΥΡΙΖΑ – ΚΚΕ – ΛΑ.Ε. «Ο Κάστρο δεν ψήφισε Μνημόνια» έγραφαν οι κομμουνιστές, «ναι, αλλά έστειλε επιστολή στον Τσίπρα μετά το δημοψήφισμα» απαντούσαν οι συριζαίοι, «διαβάστε τη, λέει ότι οι αποφάσεις πρέπει να εφαρμόζονται» ανταπαντούσαν οι της ΛΑ.Ε. Παρά ταύτα, είμαι βέβαιος πως στην Αριστερά δεν κατάλαβαν το υπόγειο ρεύμα. Οτι, δηλαδή, ο θάνατος του Κουβανού ηγέτη ενίσχυσε στην κοινωνία τον ιστορικό αναθεωρητισμό και την τάση απόρριψης καθετί αριστερού, ακόμη κι αν αυτό είναι ο Κάστρο, προσωπικότητα που δεν προσπερνάς εύκολα.

Τη μεγάλη κοινωνία δεν την απασχόλησαν ούτε πόσους Αμερικανούς προέδρους «νίκησε» ο εκλιπών ούτε πόσες ερωμένες είχε. Την απασχόλησε η ταύτιση της Αριστεράς με την κατάργηση της δημοκρατίας, τη φτώχεια και τις δικτατορίες. Ο εξωραϊσμός μιας επανάστασης, η οποία εξελίχθηκε σε καθεστώς που δεν ρώτησε τη γνώμη του λαού για οποιοδήποτε θέμα επί 49 χρόνια. Ακόμη περισσότερο απασχόλησαν τη μεγάλη κοινωνία τα αστεία επιχειρήματα με τα οποία υπερασπίστηκαν την κατάργηση της δημοκρατίας στην Κούβα μέλη της Αριστεράς.

Ολοι αυτοί που δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους, όταν γίνεται αναφορά στα φασιστικά καθεστώτα, εκείνοι που έχουν κάνει καριέρα αναμνήσεων επικαλούμενοι τα ξερονήσια υπερασπίστηκαν μετά πάθους τις διώξεις των αντιφρονούντων της Κούβας. Διαφήμισαν το δοτό «Κοινοβούλιο» του Κάστρο, που μοιάζει με τη Συμβουλευτική του Παπαδόπουλου. Εδωσαν ρέστα υπέρ της κατάργησης της κάλπης. Χαρακτήρισαν τα ψηφοδέλτια στις εκλογές «απλό κομματάκι χαρτί».

Ο τρόπος με τον οποίο αποτιμήθηκε ο Κάστρο από την Αριστερά στην Ελλάδα, η ασφυκτική προπαγάνδα που δεν αφήνει χώρο στον αντίλογο, τη σπρώχνει βαθιά στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Αυτή τη στιγμή δεν το καταλαβαίνει. Θα έρθει η ώρα όμως. Το δόγμα «καθετί αριστερό δοξάζεται» αμφισβητείται.

Μανώλης Κοττάκης