ΧΡΥΣΕΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ

Η ροπή των Ελλήνων να φέρνουν την Ιστορία στα μέτρα τους

Ο φίλος μου από την Αριστερά, αυτός που την περασμένη εβδομάδα ψαχνόταν για καβγά με θέμα τον Φιντέλ, επιχείρησε να με τσιγκλήσει και πάλι: «Δεν θα μιλήσουμε για τα Δεκεμβριανά; Δεν θα πούμε τίποτε για τον Γρηγορόπουλο; Δεν θα ασχοληθούμε με την Ιστορία;» Τα κατάφερε και με… έφτιαξε. Για τρεις λόγους: πρώτον, γιατί οι Ελληνες έχουμε μια ροπή να ασχολούμαστε με τη λάθος πλευρά της Ιστορίας.

Για ποιον, άραγε, «δούλευαν» ένας χωροφύλακας στη Μάχη του Μακρυγιάννη και ένας κομμουνιστής; Η Ιστορία έδειξε ότι σκοτώνονταν επ’ ωφελεία των Αγγλων, που εφάρμοζαν την κλασική τακτική «διαίρει και βασίλευε». Και, αν ήξεραν ο κομμουνιστής με τον χωροφύλακα για ποιον έχυσαν πραγματικά το αίμα τους, τι νομίζετε ότι θα έκαναν την επόμενη φορά; Εμφύλιο ή πανστρατιά κατά του ξένου δυνάστη; Να ο πρώτος λόγος που εκνευρίζομαι με την Ιστορία.

Ανοίγουμε συζήτηση για να επαναλάβουμε τον διχασμό της περιόδου εκείνης, όχι για να καταλάβουμε τι στ’ αλήθεια έγινε και να διορθώσουμε την πορεία. Πάμε τώρα στον δεύτερο: για τα Δεκεμβριανά του 2008 τι να πούμε; Πάλι κανείς δεν κατάλαβε τι συνέβη. Οι περισσότεροι πίστεψαν ότι αποτέλεσε αυθεντική εξέγερση της νεολαίας.

Πράγματι, πολλοί ανύποπτοι νέοι κατέβηκαν στους δρόμους εκείνες τις ημέρες για να κάνουν την επανάσταση της γενιάς τους. Ωστόσο, αυτοί ήταν οι πρωταγωνιστές; Χρόνια μετά, ιδιοκτήτης λατομείου στην Πεντέλη αποκάλυψε στον αείμνηστο Γιάννη Αγγέλου τι χρυσές δουλειές έκανε εκείνες τις ημέρες από τα καλά παιδιά που του παρήγγελναν να τεμαχίσει μάρμαρα σε δεκάδες κομμάτια και να τα συσκευάζει για να τα πετούν «αυθόρμητοι» στις διαδηλώσεις του Δεκεμβρίου. Αφού λοιπόν δεν καταλάβαμε τίποτε από ό,τι συνέβη τότε -η εξέγερση χρησιμοποιήθηκε για να πληγεί η εθνική ανεξαρτησία-, έχει νόημα, άραγε, να μπαίνουμε σε συζήτηση;

Η Αριστερά, πλην Παπαρήγα, ζει σε σχέση με εκείνη την περίοδο στο συννεφάκι της. Και ο τρίτος λόγος είναι γιατί -εδώ πάει ο Φιντέλ- ξελιγωνόμαστε με τους ξένους ήρωες, αλλά θάβουμε βαθιά στη μνήμη μας τη δράση των Ελλήνων κομαντάντε: του Παύλου Μελά, που παράτησε την Κηφισιά για να οργανώσει ηρωικά το αντάρτικο στον Μακεδονικό Αγώνα. Του 19χρονου Παλληκαρίδη, που προσέβαλε τη βασίλισσα της Αγγλίας και στην εφηβεία του ανέβηκε στο βουνό για να δώσει αγώνα ανεξαρτησίας. Της Λέλας Καραγιάννη, την Ελληνίδας μάνας που έσωσε έναν σωρό κόσμο στην Κατοχή. Γι’ αυτό, αγαπητοί, δεν θέλω να ανοίγω κουβέντα. Οσοι ανοίγουν κουβέντα θέλουν να φέρνουν την Ιστορία στα μέτρα τους. Ε, δεν τους αντέχω…

Mανώλης Κοττάκης