Μέσα στην επόμενη εβδομάδα, πιθανότατα τη Δευτέρα, θα ξέρουμε αν το ΔΝΤ συνεχίσει στο πρόγραμμα ή όχι.
Η απόφασή του θα αποτελέσει την κορύφωση της τραγωδίας, η οποία διαδραματίζεται στην πατρίδα μας από την αποφράδα ημέρα του διαγγέλματος Παπανδρέου από το Καστελόριζο. Ο λόγος; «Η εκταμίευση των επόμενων δόσεων του προγράμματος για την Ελλάδα συνδέεται με τη συμμετοχή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) σε αυτό» δήλωσε ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) Κλάους Ρέγκλινγκ. Στο πλαίσιο του προγράμματος μας έχουν δοθεί δόσεις χωρίς την επίσημη συμμετοχή του ΔΝΤ, αλλά αξιωματούχοι της Ε.Ε. έχουν τονίσει ότι αυτό έγινε κατ’ εξαίρεση.
Τι θα συμβεί στην απευκταία περίπτωση αποχώρησης του ΔΝΤ, η οποία θα σημάνει και την αδυναμία ολοκλήρωσης της αξιολόγησης και συνεπώς την καταβολή της δόσης, περιγράφει η αγωνιώδης δήλωση του συντονιστού του Γραφείο Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή καθηγητή Παναγιώτη Λιαργκόβα : «Δεν ξέρω πώς θα καταστεί εφικτή η λειτουργία του κράτους, αν δεν ολοκληρωθεί η δεύτερη αξιολόγηση και δεν ξεκινήσει άμεσα η τρίτη» και προειδοποιεί για τα χειρότερα, με την ελπίδα ότι η χώρα θα τα αποφύγει. Ο ίδιος θεωρεί βασικό παράγοντα του αρνητικού κλίματος την καθυστέρηση των απαραίτητων μεταρρυθμίσεων και τη μη εφαρμογή των συμφωνηθέντων.
Επιπροσθέτως και δυστυχώς, στις προθέσεις της προεδρίας Τραμπ η ελληνική κρίση προσφέρει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να βλάψει την Ε.Ε. και το ευρώ. Αρκεί να τραβήξει την πρίζα του ΔΝΤ και να εγκλωβίσει τους Ευρωπαίους σε ευθύνες που ακόμη δεν μπορούν να αναλάβουν. Γι’ αυτό, άλλωστε, και πρόσφατο δημοσίευμα της «Bild» επαναφέρει το Grexit και την πρόθεση Σόιμπλε να προτείνει αμέσως την έξοδο της χώρας μας από την Ε.Ε. σε μια τέτοια εξέλιξη. Αλλωστε μετά το Eurogroup της προηγούμενης εβδομάδας, το τελεσίγραφο είναι σαφές. Η Κομισιόν άλλαξε διαθέσεις απέναντι στην κυβέρνησή μας. Ή νομοθετείτε μειώσεις συντάξεων και αφορολογήτου για το 2019 και το 2020 ή οδηγείτε τη χώρα σας όπου αποφασίσετε…
Κάποια στιγμή πρέπει να αποφασίσουμε τι θέλουμε, όχι ως κυβέρνηση μόνο, ως κοινωνία κυρίως. Η αυταπάτη ότι οι ξένοι θα υλοποιούσαν για μας όσα το εγχώριο πολιτικό σύστημα απέτυχε, συνοδευόμενη και από την ασυγχώρητη αφέλεια ότι αυτό θα το έκαναν δίχως να εξασφαλίσουν βαριά ανταλλάγματα (!), τελείωσε. Τη συνοδεύει η πικρή αλήθεια ότι είμαστε η μόνη χώρα που δεν βγήκε από το πρόγραμμα βοήθειας, γιατί είμαστε η μοναδική που δεν θέλει να κάνει πραγματικές μεταρρυθμίσεις, ακόμη και τώρα.
Κι όμως, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, υπάρχει στο καθημερινό λεξιλόγιό μας μια φράση που τα λέει όλα για την κατάστασή μας: «Τέρμα τα δίφραγκα»! Την εισήγαγαν οι εισπράκτορες των αστικών λεωφορείων, όταν η τιμή των εισιτηρίων τους δεν ήταν ενιαία, αλλά καθοριζόταν από το μήκος της διαδρομής.
Από την αφετηρία έως την τάδε στάση το εισιτήριο κόστιζε 1,30 δραχμές π.χ., έως τη δείνα στάση κόστιζε 1,60 κ.ο.κ. Οποιος, λοιπόν, είχε κόψει από την αφετηρία εισιτήριο αξίας 1,60 δραχμών, έπρεπε να κατέβει μόλις το λεωφορείο έφτανε στην αντίστοιχη στάση ή να πληρώσει τη διαφορά μέχρις εκεί που ήθελε να συνεχίσει. Ο εισπράκτορας ανήγγειλε κάθε επόμενη στάση, αλλά στις «τερματικές» μετά το όνομα της στάσης η φωνή του γινόταν αυστηρή αναγγέλλοντας αντιστοίχως και το τέλος των εκάστοτε εισιτηρίων, προειδοποιώντας έτσι τους επιβάτες να κατέβουν και να μην επιχειρήσουν την παράβαση της παραμονής τους στο λεωφορείο.
Κάπου εδώ βρισκόμαστε. Και μάλιστα, τρέχοντας να προλάβουμε… το τραμ το τελευταίο, που δυστυχώς δεν θα είναι για όλους μας τόσο γλυκό όσο το αγαπημένο μας τραγούδι!
Γιώργος Κ.Στράτος
Δικηγόρο;- Δημοσιογράφος
Μ.Η.Τ. 232120