ΑΠΟΡΙΕΣ ΚΟΙΝΟΥ

Η «αμνησία», η χαμένη απήχηση και τα σκάνδαλα

Από τον
Μανώλη Κοττάκη

Το βασικό ερώτημα που προκύπτει έπειτα από κάθε δημόσια τοποθέτηση του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη -είτε πρόκειται για συγγραφή βιβλίου είτε για συνέντευξη- είναι το εξής: Γιατί παθαίνει αμνησία και ξεχνά τα επώνυμα Τσουκάτος, Μαντέλης, Παπαντωνίου, Τσοχατζόπουλος; Σχεδόν όλοι οι στενοί συνεργάτες του -με εξαίρεση τον αείμνηστο Νίκο Θέμελη και τον Σωκράτη Κοσμίδη- έχουν ανοιχτούς λογαριασμούς με τη Δικαιοσύνη.

Γιατί δεν νιώθει την ανάγκη να πει κάτι γι’ αυτό; Ερήμην του ελήφθησαν οι αποφάσεις για τις προμήθειες του ΟΤΕ, για το Χρηματιστήριο, για τους εξοπλισμούς;

Στο σημερινό σημείωμά μου λέω να «πρωτοτυπήσω». Το βασικό ερώτημά μου δεν είναι αυτό. Το ερώτημα είναι γιατί δεν ακούγεται πλέον ο λόγος του κυρίου Σημίτη. Γιατί δεν έχει απήχηση ούτε στο ίδιο το κόμμα του. Η απάντηση, νομίζω, περιέχεται στη συνέντευξη που έδωσε στον Σκάι. Πώς να τύχεις της προσοχής των Ελλήνων, όταν τους αποκαλείς… «το κοινό»; «Η κυβέρνηση έχει χάσει την αποδοχή του κοινού» είπε ο πρώην πρωθυπουργός. Οχι των Ελλήνων, του «κοινού».

Οι διατυπώσεις αυτές -αντίστοιχες χρησιμοποιεί και ο πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών Λουκάς Παπαδήμος- προδίδουν μία στάση απέναντι στα πράγματα. Το ρεύμα του οποίου ηγήθηκε ο κ. Σημίτης υπήρξε πάντοτε μειοψηφικό στην κοινωνία και πλειοψηφικό στους θεσμούς. Προέλασε γιατί βασίστηκε στην ισχύ των συμφερόντων εντός και εκτός χώρας. Ο «λαός» ως έννοια του ήταν αδιάφορος.

Εάν όμως αυτή είναι η φιλοσοφία σου και υποτιμάς τον λαό, τότε δεν εκπλήσσουν οι δικαιολογίες που προβάλλεις για να ξεφεύγεις από τους σκοπέλους.
Η διαφθορά, μας είπε ο κ. Σημίτης, είναι «κοινωνικό φαινόμενο». Σε μια συνάντησή μας στο γραφείο του στην οδό Ακαδημίας το 2010 μου είχε πει για τη διαπλοκή ότι «το κράτος δεν λειτουργεί σε κενό συμφερόντων, κάποιον βλάπτει, κάποιον ωφελεί».

Ωστε «κοινωνικό φαινόμενο» η διαφθορά! Αλλά, αν είναι έτσι, πρέπει κάποια στιγμή να μας εξηγήσει ο πρώην πρωθυπουργός γιατί το φαινόμενο προσγειώθηκε στο δικό του γραφείο. Πώς γίνεται ο Τσουκάτος να μεταφέρει 1.000.000 μάρκα στο ταμείο του ΠΑΣΟΚ, χωρίς να ξέρει τίποτε ο κ. Σημίτης; Πώς ο Τάσος Μαντέλης παίρνει χορηγίες από τη Siemens, χωρίς να ξέρει κάτι; Πώς ο Ακης και ο Γιάννος αποφάσιζαν εξοπλισμούς με τα παρελκόμενα, χωρίς να ξέρει κάτι; Αυτές είναι απορίες του «κοινού». Και επειδή το «κοινό» ξέρει ότι δεν θα απαντηθούν ποτέ -το κόστος της διαφθοράς συνδέεται απολύτως με τη χρεοκοπία-, γυρίζει την πλάτη στον κ. Σημίτη.