Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι φίλη μας

Διαβάζω στην ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια «Βικιπαίδεια»: «Η Ελλάδα υπήρξε το πρώτο κράτος που συνδέθηκε με την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα. Αποτέλεσε στρατηγική επιλογή και βασική επιδίωξη των ελληνικών κυβερνήσεων υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή κατά την περίοδο 1955-1961. Από αρκετούς θεωρείται σήμερα πως η τελική προσχώρηση της Ελλάδας στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες το 1979-1981 αποτέλεσε την υλοποίηση της από το 1961 απόφασης για τη σύνδεση με την ΕΟΚ, η οποία ανεστάλη από τη δικτατορία των συνταγματαρχών……

• γράφει ο Χρήστος Μπολώσης

Στις 12 Ιουλίου του 1961, δόθηκαν στη δημοσιότητα τα πλήρη επίσημα κείμενα της συμφωνίας σύνδεσης Ελλάδας-Ε.Ο.Κ. Η συμφωνία με 77 άρθρα, 4 παραρτήματα και επιπλέον 20 πρωτόκολλα και 9 δηλώσεις αποτέλεσαν το σύνολο των κειμένων της συμφωνίας, η οποία κυρώθηκε με τον ν. 4226/1962, που ψηφίστηκε από τη Βουλή στις 28 Φεβρουαρίου του 1962, και τέθηκε σε ισχύ την 1η Νοεμβρίου του 1962. Η συνομολόγησή της έγινε θετικά δεκτή από τις πολιτικές δυνάμεις στο σύνολό τους, με την εξαίρεση της ΕΔΑ, ριζικά αντίθετης τόσο στον γενικό προσανατολισμό όσο και στο περιεχόμενο της συμφωνίας. Πέραν της αριστεράς και της ακροδεξιάς, μεμονωμένες ήταν οι αντιδράσεις από άλλες προσωπικότητες – όπως του Ευάγγελου Παπανούτσου (που την αποκάλεσε «νέα αποικιοκρατία»), στον οποίο ανταπάντησαν οι Γεώργιος Θεοτοκάς, Κωνσταντίνος Τσάτσος και Γιάγκος Πεσμαζόγλου. Αντίθετα, ζωηρή υπήρξε η αίσθηση ότι με την ελπίδα προσχώρησης στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες διανοιγόταν μια νέα προοπτική, πηγή ελπίδων και πρόκληση ταυτόχρονα».

Ο Γάλλος πρόεδρος Βαλερύ Ζισκάρ ντ’ Εσταίν στην τελετή εντάξεως επισφράγισε τη σημασία της ημέρας εκείνης λέγοντας: «Η Ευρώπη χωρίς την Ελλάδα δεν θα ήταν Ευρώπη (…) η Ευρώπη ξαναβρίσκει την Ευρώπη».

Είχαν προηγηθεί εκείνα τα χαριτωμένα «Ελληνικά» του: «Εϊμάϊ πολύ εϊχαριστημένος…»

Όλα αυτά τα… κοσμοϊστορικά, έγιναν στις 28 Μαΐου του 1979, πριν ακριβώς από 46 χρόνια (ήγουν ήμουνα νιός και γέρασα, που θα ΄πει πως ό,τι ήταν να δω από την ΕΟΚ και μετά ΕΕ το είδα. Τα υπόλοιπα τα μαντεύουμε) όταν στο Ζάππειο Μέγαρο υπεγράφη η πλήρης ένταξη της Ελλάδος στην ΕΟΚ τότε, ΕΕ σήμερα. Και φυσικά η ένταξη αυτή, γιορτάστηκε με τα γνωστά κορναρίσματα κ.λπ.

Τα χρόνια πέρασαν. Η Ελλάδα, ουδέποτε έφαγε με χρυσά κουτάλια. Βέβαια, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, μερικοί έφαγαν με διαμαντένια κουτάλια και επειδή δεν είναι δυνατόν να υπάρξουν διαμαντένια κουτάλια, έφαγαν με χρυσά μεν, αλλά στολισμένα με διαμάντια. Αλλά μόνο μερικοί. Το πόπολο, ούτε που το κατάλαβε.

Αλλά και κάποιοι άλλοι μερικοί βούτηξαν το δάχτυλο, τι δάχτυλο όλο το χέρι μέχρι τον ώμο, στο βάζο ή μάλλον ο βαρελι με το μέλι που την μια φορά έγραφε απόξω ΜΟΠ, την άλλη επιδοτήσεις  και πάει λέγοντας. Και γέμισαν Άουντι, Μερσεντές και ΒΜW τα χωριά αλλά όχι για όλους. Για τους μερικούς που λέγαμε. Και άνθισαν τα πολιτιστικά κέντρα, τα επιλεγόμενα και σκυλάδικα. Και πήγαν εκπρόσωποι των παραγωγικών τάξεων στις Βρυξέλλες και ας μην ήξεραν ούτε ελληνικά, όμως «ήταν του κόμματος», όπως έλεγε και ο Γκρούεζας.

Ώσπου κάποτε οι εταίροι μας ή ξύπνησαν ή θεώρησαν κατάλληλη την ώρα να κάνουν το πείραμά τους, όπως οι ίδιοι ομολόγησαν.

Χτυπάνε λοιπόν τα τέλια από Βρυξέλλες μεριά, λαβαίνει το μήνυμα η τότε πρωθυπουργάρα μας ΓΑΠ και από το «Λεφτά υπάρχουν» πέφτουμε στο Καστελόριζο και μας φεύγει η μαγκιά. Και να τα ΔΝΤ και να οι τρόϊκες και να οι επίτροποι και πού σε πονεί και πού σε σφάζει. Πάνε τα δώρα, στη μέση οι μισθοί, ο ένας βγαίνει και λέει «αγάπη μου έκλεισα τις τράπεζες» και πιάνουμε ουρές για να βγάλουμε ένα εικοσάρι από το ΑΤΜ, ο άλλος βγήκε πριν απ΄ αυτόν και είπε «Η Ελλάδα θα παίζει τα νταούλια και η Ευρώπη θα χορεύει». Το μόνο που κατάφερε ήταν να βγάλει σπυράκια. Α, έκανε και δημοψήφισμα τρομάρα του και οι χαχ’ολοι χόρευαν στο Σύνταγμα πανηγυρίζοντας για το αποτέλεσμα που δεν ήταν αυτό που τους είπαν. Αλλά άντε βρες άκρη μια μη σταθείς εμπόδιο σε λαό που πανηγυρίζει…

Και για να μη λέμε πολλά τραβάμε μία πτώχευση, που δεν μας το είπαν αλλά το…  καταλάβαμε, να την πιείς στο ποτήρι.

Και, όπως είπαμε, βγήκαν οι εταίροι μας και μας είπαν ότι «Ε, δεν έγινε και τίποτα. Κάνανε ένα πείραμα…»

Βέβαια δεν είδαμε μόνο κακά από την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ). Είδαμε και πολλά καλά. Όπως:

Στολίστηκαν όλα τα βουνά μας με ανεμογεννήτριες και δεν βλέπεις πιά εκείνο το χάλι των γυμνών βουνοκορφών. Βέβαια ρήμαξε η περιοχή Κοζάνης – Πτολεμαΐδας, αφού έκλεισαν οι λιγνιτικοί σταθμοί της ΔΕΗ και χιλιάδες άνθρωποι  έμειναν  άνεργοι, αλλά αυτό είναι απλώς παράπλευρη απώλεια. Τάχει αυτά ο πόλεμος και μάλιστα ο πόλεμος της κονόμας…

Χωράφια έμεινα χέρσα, διότι αντί για ντομάτες, μπάμιες και φασολάκια οι ιδιοκτήτες τους τα «φύτεψαν»  φωτοβολταϊκά,  τα οποία εύκολα τα βάλανε, αλλά τώρα τους ζητάει  τη μάνα τους ψημένη η εφορία. Εν τω μεταξύ, τα φωτοβολταϊκά κατηγορούνται για το τελευταίο μπλακ άουτ της Ιβηρικής χερσονήσου… Καλά ξεμπερδέματα.

Την εποχή της πανδημίας προμηθευτήκαμε εμβόλια, που μάλλον δεν ήταν και τα φθηνότερα. Θυμόμαστε την δήλωση του κ. πρωθυπουργού μας προς τον κ. Τσίπρα μέσα στη Βουλή: «Μα αν είχα πάρει τα φθηνά ρωσικά εμβόλια θα είχε πέσει η κυβέρνησή  μου. Αυτό θέλατε;»

Συμμορφωθήκαμε με την ΕΕ, ως προς την προστασία των προσωπικών διδομένων. Έτσι τώρα όταν μπει στο σπίτι σου κλέφτης και σε νοικοκυρέψει και ίσως τον συλλάβει η αστυνομία, πράγμα κομματάκι δύσκολο, δεν θα μάθεις ποτέ ότι το λένε σουγιά ή γρυλάκια, ή κουτσάφτη ή βλογιοκομμένο. Και τούτο διότι ο νόμος απαγορεύει την ανακοίνωση των προσωπικών του δεδομένων. Δηλαδή προστάτευε την τιμή του άτιμου. Ωραία πράγματα.

Η κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ και ξέρουμε όλοι τι είναι, μπήκε για καλά στη ζωή μας. Με τις παρελάσεις της, τη στιγμή που μερικοί φωνάζουν να καταργηθούν πι στρατιωτικές, με του γάμους τους, με τα δικαιώματά τους με τα όλα τους στη μέγκλα.     

Βγάλανε εκατομμύρια οι χαρτινοκαλαμάκηδες, που έφτιαχναν χάρτινα καλαμάκια για τους καφέδες και τα αναψυκτικά, τα οποία όμως  σερβίρονταν σε… πελώρια πλαστικά κύπελλα.  Άκουσα ότι αυτό καταργήθηκε.

Άλλη φοβερή εντολή είναι αυτή που καθορίζει ώστε τα καπάκια πρέπει να είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τα πλαστικά  μπουκάλι, διότι λέει στην ανακύκλωση ξεφεύγουν άμα πάνε μόνα τους, επειδή είναι μικρά και κάτι τέτοια. Το ότι βέβαια το καπάκι, όπως παραμένει κολλημένο, συμβάλει τα μέγιστα στο να καταλήξει το περιεχόμενο της φιάλης μάλλον επάνω στα ρούχα σου παρά στο στόμα σου είναι άνευ σημασίας.

Αυτά τα ωραία τα οποία θα τα χάναμε αν δεν ήμασταν στην ΕΕ, απολαμβάνουμε τώρα. Δεν είναι και λίγα!

Προσφάτως έσκασε και άλλο… πλεονέκτημα που θα απολαύσουμε ως πλήρες μέλος της ΕΕ. Αφορά την προώθηση λαθρομεταναστών από την μεγάλη φίλη μας Γερμανία προς την Ελλάδα

Διαβάζουμε σχετικά: «Η επιστροφή μεταναστών από τη Γερμανία στην Ελλάδα αποτελεί ηχηρό χαστούκι. Όχι μόνο αποδεικνύει πως η Ε.Ε. θεωρεί την Ελλάδα «χώρο στάθμευσης» μεταναστών, αλλά και ότι η κυβέρνηση απέτυχε να διαπραγματευτεί ένα βιώσιμο πλαίσιο ευρωπαϊκής αλληλεγγύης. Το μεταναστευτικό παραμένει ωρολογιακή βόμβα».

Σίγουρα είμαστε πλήρες μέλος και οι άλλοι είναι εταίροι μας και όχι αφεντικά μας;

Για την ιστορία ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, είχε πει: «Θα ρίξω τους Έλληνες στα βαθιά νερά και θα μάθουν να κολυμπούν». Τώρα αν μάθαμε ή μας άφησαν να μάθουμε είναι άλλη ιστορία…

Ο Υποστράτηγος ε.α. κ. Κωνσταντινίδης Κωνσταντίνος Συγγραφέας, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, έγραψε το παρακάτω σχετικό κείμενο που δημοσιεύθηκε στο πολύ καλό μπλογκ «Ρουκουμούκου»:

«Η στάση των κρατών της Ε.Ε είναι αντισυμβατική και εχθρική προς την Ελλάδα.

Οι Βόρειοι ενδιαφέρονται μόνο για την άμυνα εναντίον της Ρωσίας, η οποία δεν τους απείλησε, όπως κάνει η Τουρκία με την κατοχή της Κύπρου, την Γαλάζια Πατρίδα και την αναβίωση της νέο Οθωμανικής Αυτοκρατορίας για την Ελλάδα.

Εκ των Νοτίων που δέχονται την απειλή της Τουρκίας στη Μεσόγειο, μόνο η Ελλάδα μπαίνει φραγμός εδώ και αιώνες στην Τουρκία, ενώ οι λοιποί πράττουν τα αντίθετα:

α. Η μεν Ιταλία ξεπουλάει σύγχρονη τεχνολογία στην Τουρκική Πολεμική Βιομηχανία και καθιστά την Τουρκία συμμέτοχο στα Ευρωπαϊκά Αμυντικά Προγράμματα, χωρίς έστω να βάζει κάποιον όρο να μη χρησιμοποιήσει τα οπλικά συστήματα σε βάρος χώρας-μέλους της ΕΕ

β. Η Ισπανία φτιάχνει τα αεροπλανοφόρα της Τουρκίας και συνεργάζεται στενά στον αμυντικό τομέα πλουτίζοντας της με σύγχρονη τεχνολογία χωρίς να λαμβάνει κάποια πρόνοια υπέρ της Ελλάδος.

γ.  Η Γερμανία φτιάχνει το εξελιγμένα υποβρύχια της Τουρκίας και της παρέχει την τεχνολογία για τα Ντρονς, ανατρέποντας την ισορροπία δυνάμεων στη Μεσόγειο υπέρ της Τουρκίας

δ. Η Βρετανία, η οποία είναι έξω από την Ε.Ε πάντα εχθρική και ύπουλη κατά των Ελληνικών συμφερόντων, πουλάει τα Α/Φ «Eurofighter» στην Τουρκία χωρίς να λαμβάνει υπ’ όψιν το αυταρχικό και αντιδημοκρατικό καθεστώς της Τουρκίας και την κατοχή του 36% της Κύπρου.

Σε λίγο θα πληρώνουμε τα αμυντικά προγράμματα της Ε.Ε για να εξοπλίζουμε την Τουρκία, η οποία δεν το κρύβει ότι αν δεν τις παραχωρήσουμε ότι ζητάει θα τα πάρει με τα όπλα.

Μήπως ήρθε η ώρα να αναθεωρήσουμε τη στάση μας έναντι της ψεύτικης, άσπονδης και εχθρικής Ε.Ε ;»

Αλήθεια μήπως;

Κλείνουμε το σημερινό σημείωμά μας με κάτι αλιευμένο απ΄ το διαδίκτυο χωρίς υπογραφή και επομένως αγνώστου… πατρός.

Αφορά το προσφιλές ΔΝΤ, από το οποίο όλοι νομίζουμε ότι έχουμε απαλλαγεί, αλλά κούνια που μας κούναγε

Μετά από πολλές αναβολές. Τα «οικογενειακά του ΚΚΕ», είναι πάλι κοντά μας. Μη ξεχνάτε ότι η σειρά περιέχει σεξουαλικές σκηνές, άρα είναι ακατάλληλοι για ενηλίκους κάτω των 30 ετών…

Αύρα Βλάσση, Μ. Τατασοπούλου, Κοντοκώστα, Β. Γεωγίου, Δ. Παρτσαλίδου

Το οικογενειακό όνομα της Αύρας Παρτσαλίδη είναι Βλάσση.

Τα παιδικά της χρόνια τα έζησε στην Αγγλία, όπου είχε εγκατασταθεί ή οικογένεια της. Όταν πέθανε ό πατέρας της ή Αύρα με τη μητέρα της και τη μεγαλύτερη αδελφή της, Πέρσα, ήρθαν στην Ελλάδα και από τότε μένουν εδώ.

Αμέσως σχεδόν με την εγκατάστασή τους στην Ελλάδα και ο δυο αδελφές συνδέθηκαν μη τούς αριστερούς και δεν άργησαν να καταλάβουν μια ξεχωριστή θέση μέσα στο Κ.Κ.Ε. και γιατί ήταν «μορφωμένες, μα και γιατί, την εποχή εκείνη, οι γυναίκες ήταν ελάχιστες μέσα στο Κ.Κ.Ε.

Για τη δράση τους συνελήφθησαν επανειλημμένα και εξορίστηκαν. Μέχρι του 1936 και οι δυο αδελφές βρίσκονταν «εν δράσει». Το 1937, ή Πέρσα, αφού πρώτη αυτή διαπίστωσε ότι ό «άντρας» της Λευτέρης Αποστόλου ήταν «ανίκανος», τον εγκατέλειψε και παντρεύτηκε έναν, πού τον γνώρισε κατά την διάρκεια της κομματικής δουλειάς της και διέκοψε οριστικά κάθε σχέση με τούς αριστερούς.

Οι κομμουνιστές την «αποστασία» αυτή της Πέρσας δεν την συγχώρησαν και έβγαλαν στα φόρα, όσα υπευθύνως διεδίδοντο πριν γι’ αυτήν. Συγκεκριμένα απεκάλυψαν το εξής γεγονός. Κάποτε το Κ.Κ.Ε. θέλησε να την στείλει στη Ρωσία για ανώτερες σπουδές και την είχε τοποθετήσει σέ ένα σπίτι στον Πειραιά. Το σπίτι αυτό ήταν «Γιάφκα» και το Κ.Κ.Ε, το χρησιμοποιούσε αποκλειστικά για την παραμονή των στελεχών, πού θα έφευγαν στη Ρωσία. Κανείς δεν έπρεπε νά μάθει το σπίτι και τον τρόπο, πού έπεβιβάζοντο στα ρωσικά καράβια τα στελέχη τού Κ.Κ.Ε. Η Πέρσα όμως, όχι μόνον δεν έλαβε ύπ’ όψη της τα ανωτέρω, αλλά, όπως ισχυρίζονται οι κομμουνιστές, κατά την παραμονή της στο σπίτι αυτό, κάλεσε και το «φίλο» πού είχε τότε, στο παράνομο σπίτι του Κ.Κ.Ε.. όπου και τον βρήκε ο σύνδεσμος τής Κεντρικής Επιτροπής, όταν πήγε να παραλάβει την Πέρσα για να την οδηγήσει στο ρωσικό καράβι.

Αυτό γίνηκε αιτία να μη σταλεί ή Πέρσα Βλάσση στη Ρωσία και να διαγράφει από το Κ.Κ.Ε.

Αύτά γενικά, σχετικά με τήν οικογένεια Βλάσση, τής οποίας έπίλεκτο μέλος είναι ή σημερινή «κυρία» Αύρα Δ. Παρτσαλίδη. «Προέδρου τής Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης». Ας δούμε τώρα «τά κατά τήν κυρίαν Προέδρου». Ή λεπτομερειακή έξιστόρηση τής ζωής τής Αύρας για νά γίνει, χρειάζονται τόμοι πολλοί. Έδώ όμως δεν θά μπούμε σέ λεπτομέρειες τής ζωής της, ούτε καί θά σταθούμε σέ όλες τις φάσεις της. .

Θά δούμε μερικά μόνον χαρακτηριστικά γεγονότα, πού δείχνουν ποιά είναι αύτή ή «κυρία», πού τό Κ.Κ.Ε. «έχει τή μεγάλη τιμή» νά τήν συγκαταλέγει μεταξύ των μελών τής Κεντρικής του Επιτροπής.

Ή Αύρα, όπως ξέρουν όσοι την έχουν δει, έχει τό χρώμα κρεωλής. Μαζί μέ τό χρώμα όμως έχει καί τη φλόγα καί τήν ιδιοσυγκρασία τής κρεωλής. Στή ζωή της στάθηκε «τυχερή» στήν κατάχτηση άνδρών, πού τούς συχνοάλλαζε σαν τά μισοφόρια της. Ό πρώτος της «νόμιμος» άνδρας, ύστερα από πολλές νεολαιΐστικες περιπέτειες της, ήταν ό Μιχάλης Τατασόπουλος, ανώτερο στέλεχος τού Κ.Κ.Ε. Αύτός, άντίθετα προς την καλότυχη Αύρα, κακοτύχησε. Έκτελέστηκε όχι από τούς Γερμανούς, αλλά άπό τούς κουκουέδες, «σάν εχθρός του Λαού» καί «προδότης τού άγώνά. του». Ή Αύρα όμως ή πονηρή είχε έγκαταλείφει έγκαίρως τή συζυγική κλίνη τού «προδότη» Τατασόπουλου καί έτσι ή καταδικαστική απόφαση τού Κ.Κ.Ε. εναντίον τού Μιχάλη Τατασόπουλου δεν είχε κανένα κομματικό άντίκτυπο καί εναντίον τής πρώην συζύγου του. Έτσι ή «κομματική τιμή» τής Αύρας έμεινε «ακηλίδωτη».

Άπο τότε, πού διαζεύχτηκε τον άτυχο Μιχάλη Τατασόπουλο ή Αύρα, ώς που νά βρει τον δεύτερο «νόμιμο» σύζυγό της, τον Μήτσο Παρτσαλίδη φαίνεται πώς δεν έμεινε «άδρανής». Ανέπτυξε πλουσιότατη δράση, αλλά, επειδή τά στοιχεία, πού έχουμε γι’ αύτή την περίοδο, δεν τά έχουμε εξελέγξει, δεν θά άναφέρουμε παρά μόνον τά σχετικά με την περίοδο τής ζωής της στη νήσο Γαύδο.

Είναι ή άνοιξη τού 1937, ή τσιμπίδα τής Τετάρτης Αύγούστου συνέλαβε την «κυρία δημάρχου» Καβάλλας Αύρα Παρτσαλίδη, όπως καί τις «κυρίες» Νεφελούδη καί Σκλάβαινα. Η Αύρα Παρτσαλίδη εξορίστηκε στη Γαύδο. Εκεί. οι εξόριστοι κατοικούσαν σ’ ένα σπήτι στην ακρογιαλιά, στην αρχή. Αργότερα, κατόπιν διαταγής τής Αστυνομίας, εγκατεστάθηκαν σέ διάφορα σπίτια τού μικρού χωριού τής Γαύδου πού λέγεται «Κάστρο». Οί εξόριστες γυναίκες έμειναν όλες μαζί σ’ ένα ιδιαίτερο σπήτι εις το όποιον γινόντουσαν καί οι συνελεύσεις των μελών τής «όμάδας συμβίωσης πολιτικών έξορίστων». Μεταξύ των εξόριστων άνδρών στη Γαύδο τότε ήταν καί ό Μάρκος Βαφειάδης, ό Φάνης Παλιούρας,  ο Βαγγέλης Ζαλοκώστας, ό Βασίλης Σκαρέας, ο Γρηγόριος Βασιλειάδης, ό Χαράλαμπος Ζώης, ο Λαθουράς, ο Γεράγγελος καί ό Κοντοκώστας. Εξόριστες γυναίκες ήταν. ‘Η Αύρα Παρτσαλίδη, ή Ρεγγίνα Κοσκινά, ή Δήμητρα Κοσκινά, ή Άργυρώ Λουρίδου, ή Κουλά Θεού, ή Μέλπω Δημητρακοπούλου, ή Κατίνα Βάρκα, ή Νίτσα Καλτσούνη ή Χαρίκλεια Χατζηγεωργίου, ή Σοφία Νεφελούδη, ή Σκλάβαινα, οι αδελφές Μουνουσάκη, ή Βασιλεία Σπανού κ.λπ.

Η Αύρα, σάν ανώτερο γυναικείο στέλεχος τού Κ.Κ.Ε., ώρίστηκε μέλος της «Μορφωτικής Επιτροπής» τής Όμάδας Γαύδου καί Εκλέχτηκε μέλος τού Γραφείου, πού καθοδηγούσε  τήν Όμάδα. Η «συντρό- φισσα» Αύρα Παρτσαλίδη, σύζυγος τού «Κόκκινου Δήμαρχου τής Καβάλλας, βουλευτή τού Παλλαϊκού Μετώπου καί μέλους τού Π. Γ. τής Κ.Ε. τού Κ.Κ.Ε. ήθελε νά φαίνεται, ότι είναι ό τύπος καί ύπογραμ- μός, ότι κρατάει αψηλά» τόν τίτλο τής «έπαναστάτριας γυναίκας» καί νά παρουσιάζεται στά μάτια των άλλων έξορίστων άνδρών καί γυναικών, σάν «φρουρός» τής «ανώτερης ήθικής» του Κ.Κ.Ε. Καί γι’ αύτην την «ανώτερη ηθική» του Κ.Κ.Ε. ή Αύρα έκανε «άγώνα σκληρό» γιατί στό ζεστό νησί τής Γαύδου «είχαν παραστρατήσει άπό τάν Επαναστατικό δρόμο άνδρες καί γυναίκες τής μικτής όμάδας συμβίωσης πολιτικών έξορίστων καί είχαν αρχίσει νά εκδηλώνουν «τάσεις μικροαστικές». Είχε ξυπνήσει μέσα τους ό πάληός άνθρωπος του σάπιου καπιταλιστικού καθεστώτος. Ξέχασαν τήν Επαναστατική τους άποστολή». Ζευγαρώθηκαν ερωτιάρικα, και το κάθε ζευγάρι ήθελε νά ξαναζήσει στις ερημικές, ηλιοκαμένες και θαλασσοδαρμένες άκτές τής Γαύδου την πτώση των πρωτοπλάστων, πού γεύτηκαν τον άπαγορευμένο καρπό τού Παραδείσου.

Ό Παλιούρας, πού ήταν καί γραμματέας τής Κομματικής Έπιτροπής της όμάδας, δίνοντας πρώτος τό παράδειγμα, είχε ζευγαρωθεί μέ την Κατίνα Βάρκα, ή οποία τότε ήταν γυναίκα τού Παπαγγελή από την Θεσσαλονίκη, φυλακισμένου, την εποχή εκείνη. Ό Μάρκος Βαφειάδης μέ τή χήρα Βασιλεία Σπανού μέ δύο παιδιά ίσαμε το μπόϊ τού Μάρκου. Ό Ζαλοκώστας με τήν Άργυρώ Λουρίδου, γυναίκα τού Άντωνοπούλου, φυλακισμένου στην Άκροναυπλία, ο Βασιλειάδης μέ τήν Μέλπω Δημητρακοπούλου, ό Λαθουράς μέ την Νίτσα Καλτσούνη, γυναίκα τού ήδη «παρανόμου» στελέχους τού Κ.Κ.Ε. Καλτσούνη. ’Από τις σχέσεις αυτών των δύο ήρθε στον κόσμο ένα παιδί, πού το ανάθρεψε καί τό έχει σήμερα ή Καλτσούνη, παρόλο πού ό Καλτσούνης ήταν τότε μακρυά της καί δεν κουράστηκε καθόλου γι’ αύτό. Ό Σκαρέας τά είχε φτιάξει μέ την Ρεγγίνα Κοσκινά, γυναίκα τότε τού Πολυχρονιάδη, φυλακισμένου στην Άκροναυπλία. Ό Χαράλαμπος Ζώης μέ την Δήμητρα Κοσκινά γυναίκα τότε τού Διακομογιαννόπουλου, φυλακισμένου στην Άκροναυπλία. Ό Γεράγγελος μέ την Κούλα Θέου, γυναίκα τού Κ. Θέου, τού γνωστού «συνδικαλιστή ηγέτη», καί οι άλλοι μέ τις υπόλοιπες.,

Μπροστά σ’ αύτην τήν «ηθικά» έκρυθμη καί «έπαναστατικά» έκτροχιασμένη ζωή τών έξορίστων συντρόφων καί συντροφισσών της ή Αύρα Παρτσαλίδη δεν «κάθησε» μέ σταυρωμένα τά χέρια, ούτε καί τά πόδια της. Άρχισε αγώνα «πεισματικό» γιά νά «άνακόψει» τον όργιαστικό κατήφορο τών έξορίστων, άλλα μάταιες πήγαν όλες της οί προσπάθειες. Καί όμως αυτή, παρόλα αυτά, δέν απελπίστηκε. Εξακολουθούσε νά κρούει τον κώδωνα τού «ηθικού» κινδύνου. Οί σύντροφοί της όμως, όσο οί πρωτόπλαστοι ύπάκουσαν στις έντολές τού Δημιουργού, άλλο τόσο καί αύτοί θέλησαν νά ύπακούσουν στις νουθεσίες τής Αύρας, πού τούς παρουσιαζότανε έκεί, σαν ο αντιπρόσωπος τής φυλακισμένης κομμουνιστικής θεότητας στην Ελλάδα, τής ηγεσίας τού Κ.Κ.Ε.  Καί όχι μόνον αυτό, αλλά ύστερα άπό τις συστάσεις, της ρίχτηκαν, καθώς έσφιξαν οί ζέστες, σέ όργιαστικώτερο στρόβιλο ερωτικών περιπετειών πού ή δίνη τους είχε τήν έπίδρασή της καί σ’ αύτην τήν ίδια, ή οποία έδειχνε πώς έμενε απέξω άπό αυτόν, ως εκείνη τή στιγμή, καί πώς ήθελε μάλιστα νά συγκρατήσει καί τούς άλλους συνεξορίστους της καί τις άλλες συντρόφισσές της.

Ή Αύρα, ή «ήθικολόγος» σύζυγος τού Παρτσαλίδη, βρέθηκε μια νύχτα πλεγμένη στά ερωτικά δίχτυα καί στα στρωσίδια του έξόριστου Κοντοκώστα !… Καί έκτοτε, αφού αναγνώρισε, ότι ό « Ερως άνίκατος μάχαν… », κατέθεσε τά όπλα τού μάταιου αγώνα της καί παρεδόθηκε άνευ ορών στον ψυχικοσωματικό καρδιοκατακτητή της Κοντοκώστα.

Τα πράγματα πήγαιναν έτσι μια χαρά, ως πού μια μέρα έφτασε στη  Γαύδο ό Βάσος Γεωργίου ή Σοφίας, ο γνωστός δημοσιογράφος τού «Ριζοσπάστη» καί τελευταία απεσταλμένος του στο Παρίσι καί τή Βαρσοβία. Ό Γεωργίου με γιγαντιαίες διαστάσεις σωματικές καί μέ φλόγα «ακοίμητη» στη ψυχή έφτασε στο νησί και βρήκε τη γνωστή μας κατάσταση τού ασυγκράτητου διονυσιασμού. Έξω φρένων εξαπέλυσε μύδρους πύρινους, σαν Διας κεραύνιος, εναντίον όλων των «συντρόφων» του αρσενικών και θηλυκών μηδέ τις Λύρας εξαιρούμενης, γιατί διεπίστωσε, ότι και αυτή «είχε αφήσει τον εαυτόν της να παρασυρθεί από το ρεύμα της καπιταλιστικής ανηθικότητας». 

Σέ μια σειρά φιλιππικούς, πού έξεφώνησε στις συνελεύσεις της ομάδας, πρότεινε τα έξης μέτρα: 1) Νά σπάσουν οι αλατιέρες και 2) να γίνουν μια σειρά μαθήματα κομμουνιστικής ηθικής, πού να ασχοληθούν και με τα ζητήματα των σεξουαλικών σχέσεων των δύο φύλων. Ας δούμε πρώτα τί πράγμα ήταν αυτές οι αλατιέρες, πού ήθελε ό Γεωργίου νά τις σπάσει καί, κατόπιν, άς δούμε τά μαθήματα τής ηθικής τού Γεωργίου. Όπως γράφουμε στήν αρχή, οί περισσότεροι εξόριστοι «αγωνιστές» καί «αγωνίστριες» είχαν ζευγαρωθεί. Για νά μή δίνει όμως στόχο στούς κατοίκους τού νησιού και προ παντός το κάθε ζευγάρι στήν αστυνομία, όταν πήγαινε «περίπατο» στα χωράφια του νησιού φρόντιζε νά παίρνει μαζί του καί μιά άλλη συντρόφισσα. πού καί αύτή ήταν ζευγαρωμένη καί «μπασμένη στο νόημα». Έτσι δέν μπορούσε νά ισχυριστεί κανένας «πονηρός» ότι αύτή ή τριάδα πού είχε τον αρσενικό στη μέση καί στά πλευρά του τις δυο γυναίκες πού γι’  αύτό ώνομάστηκε καί αλατιέρα, πήγαινε έξω από το χωριό με «κακό σκοπό». Ό Γεωργίου όμως, πονηρότερος από τούς άλλους πονηρούς τής κολλεκτίβας «ανθίστηκε» τή δουλειά καί αξίωσε, έν όνόματι τής «κομμουνιστικής ηθικής» νά σπάσουν «οί αλατιέρες», πράγμα όμως πού τελικά δεν κατόρθωσε νά πραγματοποιήσει, γιατί οί «αλατιέρες» ήταν «λαστιχένιες». Ας δούμε τώρα, τί έγιναν τά μαθήματα τής «κομμουνιστικής ηθικής» του. 

Γιά τά μαθήματα ό Γεωργίου πάλι πρότεινε νά τά γράψει ό ίδιος μέ τή βοήθεια, τού μέλους τής ομάδας Αύρας Παρτσαλίδη, γιατί κανέναν άλλο δεν έβρισκε «κατάλληλο» γι’ αυτή τή δουλειά, όπως έλεγε. Οί δύο «σύντροφοι», ύστερα άπό αυτό τό καθήκον, πού επισήμως και υπευθύνως ανέλαβαν, κλείστηκαν σ’ ένα μικρό δωμάτιο, πού τό χρησιμοποιούσε ή «διαφώτηση» της ομάδας. Η συγγραφή και συνεργασία προχώρησε μέ γοργότατο ρυθμό μέ τή διάφορά ότι οί δύο συνεργαζόμενοι ηγέτες του Κ.Κ.Ε. «εφάρμοσαν» στην πράξη «όλες» τις απαγορευτικές διατάξεις, που καθόριζαν για τούς άλλους. Μέσα στο δωμάτιο της «διαφώτησης» της Γαύδου, μεταμορφώθηκε ό φίλος μας, ό Γεωργίου, άπό Δία Κεραύνιο της «ανώτερης κομμουνιστικής ηθικής τάξης» σέ διονυσιακό  σάτυρο, ή δέ «κυρία» Παρτσαλίδη ύπεδύετο τό ρόλο τής πανδήμου Αφροδίτης. Έδρόσιζε τον ασυνήθιστο σέ τόσο ζεστό κλίμα γιγαντόσωμο Γεωργίου μη πάθει ασφυξία και τής κρεπάρει. Για την ιστορία πρέπει νά αναφέρουμε καί τούτο. Οί άλλοι «μάγγες» του Κομμουνισμού πού δεν έτρωγαν κουτόχορτο, όπως νόμιζε ό «μέγας» διαφωτιστής του «Ριζοσπάστη», Γεωργίου, «άνθίστηκαν» καί αυτοί μέ τη σειρά τους τή δουλειά του και ώνόμασαν χαρακτηριστικά το δωμάτιο τής «διαφώτισης»… «θηριοτροφείο»!  Παρωμοίαζαν τον Γεωργίου, σαν ταύρο καί τήν Αύρα, σαν ταυρομάχο, καί όταν την έβλεπαν νά πηγαίνει στο δωμάτιο τής «διαφώτισης», έλεγε ό ένας στον άλλον, κρυφά στ’ αυτί. «ή ταυρομάχος προχωρεί»!..

Ετσι ή «μορφωτική» σειρά των μαθημάτων τής «ανώτερης κομμουνιστικής ηθικής» πήγε περίπατο ώς το ακρογιάλι τής Γαύδου καί φούνταρε στα ζεστά νερά τής Λιβυκής θάλασσας. Στα τόσα άλλα ερωτοζεύγαρα προστέθηκε καί ένα καινούργιο των «ηθικολόγων» τής ηγεσίας του Κ.Κ.Ε., πού ό δεσμός του θά κρατούσε πολύ, άν το «σκληρό καί άστοργο» Κράτος δεν έβαζε τέρμα στο όργιο αυτό των φίλων «μας» μέ τή συγκέντρωση των κομμουνιστριών γυναικών στη νήσο Κίμωλο, όπου γινόντουσαν «συντροφικότατα» δεκτές σέ πολύ «ενδιαφέρουσα» εννοείται, «κατάσταση» από τον γυναικολόγο γιατρό Κώστα Γυφτοδήμο η «άντιστράτηγο» του «Δημοκρατικού Στρατού» Κώστα Καραγιώργη.

Σύντομα δώσαμε μερικές φάσεις από την έντονη επαναστατική δράση τής «κυρίας Προέδρου», πού έξ αιτίας του  «Μονάρχοφασιστικού Στρατού» και τής «άμερικανοαγγλικής κατοχής» δεν κατώρθωσε να «δώσει» στον έλληνικό λαό μιά «χαρούμενη, πολιτισμένη» καί προπαντός «ηθική» ζωή μέ τό «υποδειγματικό» πολίτευμα της «Λαϊκής Δημοκρατίας».

Ο Διονύσης Χαριτόπουλος, ως γνωστόν, δεν είναι μέλος της… Χρυσής Αυγής!

Τάδε έφα ο Βουνοτρυπίδης ο ανάρχας… Θαυμάστε τον.

Κακίες φασιστικές… Η Μακεδονία ήταν πάντα Βουλγαρική, Αλβανική, Γιουγκοσλαβική, Πολωνική και Βορειοϊρλανδέζικη, ακόμα και λίγοΤαϊλανδέζικη. Όλα τα άλλα είναι παραμύθια, που έχουν εφεύρει οι ακροδεξιοί.

Τα ξέρουμε τα χαΐρια του κι’ αυτουνού. Δεν το βούλωνε κιόλας

Άει φύγε από ‘δω ρε φασίστα, που θες και Hot Spot

Να σεβόμαστε τους θεσμούς έτσι; Όλα έχουν ένα όριο!

Σιγά μη μας μάθει η Ισλανδία γράμματα. «Qu’est ce que c’est Ισλανδία ρε;», που έλεγε και ο  Αλέφαντος.

Χωρίς πολλά πολλά λόγια

• Ασφαλώς και θα έχετε επιχειρήσει να διαβάσετε ειδήσεις από έναν ιστότοπο. Και ασφαλώς θα ξέρετε τι συμβαίνει. Για να το ξαναδούμε παρέα. Ανοίγεις π.χ. μία αθλητική ιστοσελίδα για να δεις τι στο καλό θα γίνει με τον Αλμέϊδα (πρώην πιά προπονητής της ΑΕΚ για τους αμύητους). Με το που ανοίγει, αυτομάτως στραγγαλίζεται από διαφημίσεις. Επάνω μία διαφήμιση για εργαλεία, αριστερά κάποια άλλη για μαγευτικές διακοπές και δεξιά μία τρίτη για απέθαντα ελαστικά αυτοκινήτων. Μάλιστα η μία εξ΄ αυτών σε ενημερώνει ανεδέστατα ότι θα αποχωρήσει σεμνά και ταπεινά  μετά από 30 δευτερόλεπτα, ο κόσμος να χαλάσει. Κάποια στιγμή αποκαθίσταται η τάξη και εμφανίζεται η αρχική σελίδα. Δεν προλαβαίνεις να εξοικειωθείς και μόλις εντοπίζεις τα αθλητικά να ακόμα τρεις διαφημίσεις, για ιστοσελίδα γνωριμιών, για να ακούτε σαν γάτες, για λουριά σκύλων. Σβήνετε από δω, σβήνετε από ‘κει ξαναβγαίνουν οι γνωριμίες τις ξανασβήνετε, ξανασκάνε μύτη τα ακουστικά και κάποτε ξεθολώνει το τοπίο. Επιλέγετε «αθλητικά» και τον Αλμέϊδα. Περιχαρής πατάτε και μόλις ανοίγει και αφού διώξετε ακόμα 3-4 διαφημίσεις για ορυκτέλαια, αλοιφές, μακαρόνια και ένα χρυσό δαχτυλίδι με διαμάντι που κοστίζει 10 ευρώ, ξαφνικά να και ο Αλμέϊδα. Αρχίζεις να διαβάζεις και μετά από 10 λέξεις βλέπεις «πάτα εδώ για την συνέχεια». Ε τότε αρχίζεις να βρίζεις αυτόν που δεν φταίει σε τίποτα. Δηλαδή τον υπολογιστή. Υπάρχει κάποιος αρμόδιος;  Άσε μας ρε φίλε….   

• Κάποτε, την παλιά καλή εποχή, τότε που όλα ήταν ρομαντικά και τα ερωτευμένα ζευγαράκια την έβγαζαν με ένα σακουλάκι πασατέμπο αγναντεύοντας το ολόγιομο φεγγάρι. Τότε που με μια κιθαρίστα και ένα κατοσταράκι ρετσίνα έπνιγες τον κάματο της ημέρας και το κυνηγητό για το μεροκάματο. Τότε που στην Δραπετσώνα βρε δεν είχαμε ζωή. Τότε που τρέχαμε ξυπόλητοι στις αλάνες και παίζαμε μπάλα με πάνινα τόπια (σημείωση: Τότε κάθε ποδοσφαιριστής που σεβόταν τον εαυτό του, ξεκινούσε την καριέρα του κλωτσώντας πάνινα τόπια…). Τότε που σέρναμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα και δεν τα είχαμε βάλει πάνω απ’ τους ανθρώπους. Τότε που η άπονη ζωή μας γέννησε φτωχούς. Τότε που πάγωνε η τσιμινιέρα και η εργατιά είχε ροζιασμένα χέρια και ήταν παντού μπροστά. Τότε λοιπόν στο ποδόσφαιρό μας είχαμε τις κληρώσεις για τους αγώνες κυπέλλου, που γίνονταν από την αρμόδια προς τούτο επιτροπή. Περιέργως και κάθε χρόνο κάποια ομάδα συνήθως η ίδια, έφθανε στον τελικό παίζοντας  με σαφώς υποδεέστερες ομάδες, διότι έτσι έβγαζε η κληρωτίδα , στην οποία όμως, όπως λεγόταν τότε, υπήρχαν κρύα και ζεστά μπαλάκια οπότε το εξασκημένο χέρι του αρμοδίου εύκολα έβαζε το μπαλάκι που ήθελε. Πού τα θυμήθηκα τώρα όλα αυτά; Έτσι τα θυμήθηκα! Θα μας απαγορεύσετε και να θυμόμαστε τώρα;  Μπα σε καλό σας.

§ «Τα πανηγύρια γίναν φεστιβάλ». Έτσι διεπίστωνε ο αξέχαστος και για ακόμη πολλά χρόνια κορυφαίος σατιρικός Χάρι Κλιν. Διαβάζουμε και η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρουμε αν είναι αληθές, διότι μία φιλοκυβερνητική εφημερίδα, αλλά και η κυβέρνηση με χλιαρή ανακοίνωση έσπευσαν να την κατατάξουν στα fake News (άντε τα μάθαμε κι΄ αυτά), αλλά χωρίς φωτιά κ.λπ. Διαβάσαμε λοιπόν ότι πλέον θα απαγορεύονται στα πανηγύρια οι υπαίθριες ψησταριές, αυτές που προσφυώς ονομάζονται  «βρώμικα». Στο σκεπτικό αναφέρονται φοβερά και τρομερά πράγματα. Ότι κινδυνεύει η δημόσια υγεία (και από τις φαρμακευτικές με τα εμβόλια του Κόβιντ κινδύνευσε η υγεία, αλλά δεν το κάναμε και θέμα), ακόμη και δάση κινδυνεύουν,  διότι ο κίνδυνος πυρκαγιών από τα λουκάνικα είναι μεγάλος. Αφού λοιπόν τα πανηγύρια γίναν φεστιβάλ, ήταν επόμενο να καθιερωθούν και γι΄ αυτά τα κέτερινγκ, τα οποία, ως γνωστόν,  είναι το αγλάισμα της υγιεινής. Έτσι, τα κέτερινγκ (επιχειρήσεις εστίασης τα λένε στα Ελληνικά) θα μοιράζουν τον χρόνο τους μεταξύ ξενοδοχείων πλατείας Συντάγματος  και πανηγυριού της Παναγιάς της Πλατανιώτισσας και οι… πανηγυρίζοντες, θα χορεύουν την «Ιτιά», πίνοντας σαγκρία και τρώγοντας ταμπουλέ. Ομολογουμένως είναι μία κίνηση προς τα εμπρός. Η Ελλάδα 2.0. κάνει ακόμα ένα βήμα προόδου. Αφού λύσαμε όλα τα προβλήματα που μας ταλανίζουν, τώρα βάζουμε χέρι και στους σουβλατζήδες, που περιμένουν από τα πανηγύρια να βγάλουν κάνα φράγκο.