Μας παίρνουν αμπάριζα η μόδα και ο καταναλωτισμός και ξεχνάμε τι ακριβώς γιορτάζουμε και πού
- Από τον
Παναγιώτη Λιάκο
Ας αρχίσουμε με τα βασικά: Τα Χριστούγεννα είναι μεγάλη γιορτή της Ορθοδοξίας, αλλά όχι η μεγαλύτερη. Η Ανάσταση πρωταγωνιστεί στο ορθόδοξο εορτολόγιο. Οπως μου είχε πει εμπιστευτικά και ένας αγαπητός, ευρισκόμενος στους ουρανούς πλέον, λόγιος ιερέας, «οι ορθόδοξοι γιορτάζουμε με ένταση και πάθος την Ανάσταση γιατί ως σώμα Εκκλησίας την πιστεύουμε βαθιά. Οι άλλες ομολογίες, αιρέσεις και δόγματα επικεντρώνονται στη γιορτή των Χριστουγέννων γιατί κατά βάθος δεν πιστεύουν ότι αναστήθηκε ο Χριστός. Είναι σίγουροι ότι γεννήθηκε, αλλά όχι πως αναστήθηκε. Κι όπου πάλλεται η καρδιά και συγκεντρώνεται ο νους εκάστου, εκεί και γιορτάζει».
Δεν θυμάμαι να είχε λαθέψει στις αναλύσεις του αυτή η λαμπρή μορφή της Εκκλησίας μας, που με τιμούσε με τη φιλία του. Και σε αυτή την τοποθέτησή του πιθανότατα είχε δίκιο. Ομως, εκεί που έχουμε άδικο όλοι μαζί είναι ότι διάγουμε εντελώς… γρεκαμερικάνικα την εορταστική περίοδο.
Οι βλαχοδήμαρχοι της συμφοράς βάζουν μεγάφωνα στους δρόμους κι ακούμε βίρα μάινα Μαράια Κάρεϊ (το εμετικό «All I want for Christmas is you – ωλ άι γουώντ φορ κρίστμας ιζ γιου, αυτό που θέλω από τα Χριστούγεννα είσαι συ), Φρανκ Σινάτρα, Eλβις Πρίσλεϊ και άλλα τινά τζινγκαλίν και τζινγκλ μπελς. Αντί να φτιάξουν κάνα πεζοδρόμιο και να ξεβρομίσουν τις γειτονιές που κατάντησαν αστικές χαβούζες, χρυσοπληρώνουν κυνοαοιδούς και κυνοαηδέστατες, που γκαρίζουν αμανετζίδικα τουρκομπίτ-ποπ με ηλεκτρικές κιθάρες. Οι εκπομπές αποκολοκύνθωσης των ατυχέστατων τηλεθεατών τους «βάζουν τα καλά τους» (μίνι με στρας και άλλες στολές εργασίας των… καμπαρέ). Εκεί, παρουσιαστές, παρουσιάστριες και μαϊντανοί πανελίστες χαχανίζουν αδιάκοπα λες και μόλις κατανάλωσαν ψυχότροπες «ανεβαστικές» ουσίες.
Επιπλέον, ο καταναλωτισμός και οι αγορές αντικειμένων που δεν χρειάζεσαι και δεν θα χρειαστείς θεωρούνται μέρος της… τελετουργίας. Να πας να στριμωχτείς στα μαυσωλεία της αισθητικής (τα mall, που προφέρονται μωλ και είναι εμπορικά κέντρα) για να… στάξεις το «δώρο» Χριστουγέννων*, που ακόμα δεν εισέπραξες και να πάρεις δώρα δώθε και κείθε.
Και στο φινάλε, μέσα στη βαβούρα, στην έξαψη και στο αλάφιασμα των ημερών αναρωτιέσαι: «Γι’ αυτό γεννήθηκε ο Χριστός; Για να μας πρήζουν με Μαράια Κάρεϊ, τζιγκαλίν και για να αγοράζουμε νέα μοντέλα κινητών;». Πού είναι ο χριστιανικός και πού ο ελληνικός χαρακτήρας των γιορτών;
