Στη θεωρία το ευρωομόλογο φαντάζει ως η ιδανική λύση για την επίλυση της κρίσης χρέους της ευρωζώνης. Στην πράξη μπορεί να χρειαστούν χρόνια ώσπου να υιοθετηθεί ένα τέτοιο μέτρο από τις κυβερνήσεις και τα Κοινοβούλια των κρατών-μελών της Ε.Ε. Συζητείται, όμως, ως μια λύση περισσότερο σίγουρη σε σύγκριση με τα ημίμετρα που έχουν λάβει ως σήμερα οι ηγέτες της ευρωζώνης.
Δύο είναι τα επιχειρήματα υπέρ του ευρωομολόγου: Πρώτον, όσοι το υποστηρίζουν θεωρούν ότι μέσω ενός ευρωομολόγου θα δανείζεται η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) ή ο μηχανισμός στήριξης (EFSF) για λογαριασμό των κρατών-μελών που δεν μπορούν να βγουν στις αγορές όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία κ.λπ.
Ο κοινός μηχανισμός δανεισμού, μέσω ευρωομολόγου, θα επιτυγχάνει χαμηλότερα επιτόκια και έτσι δεν θα επιβαρύνονται οι προϋπολογισμοί των κρατών. Στην πραγματικότητα, πάντως, δεν γνωρίζουμε πώς θα αντιδράσουν οι αγορές, γιατί είναι διαφορετικό να ζητά κάποιος να δανειστεί π.χ. 400 δισ. ευρώ και άλλο 4-5 τρισ. ευρώ (αφού θα δανείζεται για λογαριασμό των μελών της ευρωζώνης). Δεύτερον, η έκδοση του ευρωομολόγου θα οδηγήσει σε στενότερους πολιτικούς δεσμούς την Ε.Ε., π.χ. το λεγόμενο ευρωπαϊκό υπουργείο Οικονομικών, όπως είχε δηλώσει πρόσφατα και ο επικεφαλής της ΕΚΤ Ζαν Κλοντ Τρισέ.
Οσοι θεωρούν ότι δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις στην ευρωπαϊκή κρίση επισημαίνουν πως μέσω του ευρωομολόγου θα επιβαρυνθούν οι χώρες, όπως η Γερμανία, η Δανία κ.λπ., που σήμερα δανείζονται με χαμηλά επιτόκια. Γι’ αυτό και δύσκολα θα συμφωνήσει π.χ. η Γερμανία σε μια τέτοια λύση, που στην ουσία μεταφέρει πόρους από τους Γερμανούς φορολογούμενους στους «σπάταλους» Νότιους της Ε.Ε. Οι αρνητές του ευρωομολόγου προσθέτουν ότι το χαμηλό επιτόκιο δανεισμού ήταν αυτό που οδήγησε την Ελλάδα στη χρεοκοπία γιατί δανειζόταν ασύστολα. Συνεπώς τα χαμηλά επιτόκια ενός ευρωομολόγου θα επιτρέψουν στις προβληματικές χώρες να αυξήσουν ακόμα περισσότερο το χρέος τους.
Τέλος το ευρωομόλογο δεν επιλύει το πρόβλημα με το υφιστάμενο χρέος της Ελλάδας, ενώ ακόμα και αν εκδοθεί θα συνοδεύεται από όρους μπροστά στους οποίους το Μεσοπρόθεσμο θα φαντάζει ευχάριστο καλοκαιρινό ανάγνωσμα. Πάντως, επειδή η κατάσταση στις αγορές χειροτερεύει, μπορεί τελικά να είναι προτιμότερη η έκδοση ευρωομολόγου από την κατάρρευση της μισής ευρωζώνης.
Φώτης Κόλλιας
Πέφτει (επιτέλους) το πετρέλαιο
Οι φόβοι για βύθιση της διεθνούς οικονομίας και πάλι στην ύφεση, καθώς και η επέκταση της κρίσης χρέους σε μεγάλες χώρες της ευρωζώνης, δεν έχει μόνο αρνητικές συνέπειες στην ελληνική οικονομία και τους Ελληνες καταναλωτές. Υπάρχουν και θετικές συνέπειες. Τις τελευταίες ημέρες, υποχωρεί ραγδαία η διεθνής τιμή του αργού πετρελαίου, η οποία αργά ή γρήγορα αναμένεται να μεταφερθεί και στις λιανικές τιμές των καυσίμων. Υπάρχει και μια θετική επίπτωση από την όξυνση της κρίσης χρέους στην ευρωζώνη. Αυτή είναι η υποχώρηση του ευρώ, που βελτιώνει την ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής και, κατ’ επέκταση, της ελληνικής οικονομίας (καθιστά τα ελληνικά προϊόντα πιο φτηνά στις εκτός ευρωζώνης χώρες).
Μ.Η.Τ. 232120