Σε δεύτερη φάση μπαίνει η κόντρα του πρώην με τον νυν υπουργό Υποδομών Δημήτρη Ρέππα και Γιάννη Ραγκούση αντίστοιχα. Η διαφωνία τους στο θέμα των ταξί, η οποία οδήγησε σε 18 ημέρες ταλαιπωρίας Ελλήνων και τουριστών από όλον τον κόσμο, που μάταια αναζητούσαν ταξί για τις μετακινήσεις τους, επανακάμπτει δριμύτερη, στον απόηχο της προσωρινής (;) λήξης της απεργίας των αυτοκινητιστών.
Υπεραμυνόμενος των επιλογών του στο θέμα των ταξί, ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης επιμένει («Πρώτο Θέμα») στην ανάγκη να μπει πλαφόν στον αριθμό των ταξί. Σημειώνει ακόμη με νόημα ότι το πλαίσιο που είχε υιοθετήσει κατά τη θητεία του στο υπουργείο Υποδομών είχε τη σύμφωνη γνώμη των ιδιοκτητών ταξί (ως συμφωνία-αποτέλεσμα συμβιβασμού), αλλά και της τρόικας. Απαντώντας ο υπουργός στο ερώτημα «τα ταξί σε κάθε πόλη και περιοχή θα κυκλοφορούν σε απεριόριστο αριθμό ή θα τεθεί μια οροφή με βάση συγκεκριμένους δείκτες, όπως είναι ο πληθυσμός, οι διανυκτερεύσεις τουριστών και γενικότερα ο όγκος του δυνητικού χρήστη αυτών των υπηρεσιών;» υποστηρίζει ότι «με το Προεδρικό Διάταγμα απελευθερώνονταν τόσο η αγορά όσο και το επάγγελμα με πολλούς τρόπους», καθώς προβλέπονταν κανόνες προκειμένου να λειτουργεί μια ρυθμισμένη αγορά. Αλλωστε «τα ταξί έχουν σχεδόν μηδενικό αναπτυξιακό βάρος» λέει ο κ. Ρέππας, αφού το κόμιστρο καθορίζεται από το κράτος. Σε κάθε περίπτωση αρνείται ότι «τα πήρε» με τον Γιάννη Ραγκούση, τον οποίο χαρακτήρισε «ικανό πολιτικό», που έχει την αποκλειστική πρωτοβουλία και ο λόγος τού ανήκει. «Θα ήμουν ο τελευταίος που θα προκαλούσα πρόβλημα και μάλιστα σε μια τέτοια περίοδο» λέει.
Από την πλευρά του ο κ. Ραγκούσης χαρακτηρίζει («Εθνος της Κυριακής») αναιτιολόγητη την απεργία των ιδιοκτητών ταξί, προσθέτοντας ότι «όταν λέμε απελευθέρωση, εννοούμε απελευθέρωση, με κανόνες, διαφάνεια και δικαιοσύνη». Παραλληλίζει δε την απεργία των αυτοκινητιστών με σύγκρουση που αφορά την αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος, καθώς η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών που τάσσεται υπέρ της απελευθέρωσης των επαγγελμάτων αξιώνει κατά τον ίδιο συνέπεια λόγων και έργων, προσθέτοντας ότι πρέπει να τερματίσει η πρακτική τού «άλλα λέω, άλλα εννοώ, τελικά άλλα πράττω, άλλα ψηφίζω και άλλα εφαρμόζω», υπονοώντας προφανώς ότι αυτό δεν συνέβαινε επί Ρέππα στην ηγεσία του υπουργείου του… Μιλά ακόμα για σύγκρουση για την ανάπτυξη, την κοινωνική δικαιοσύνη, για την πρόοδο ή τη συντήρηση.
Μ.Η.Τ. 232120