«Στις περισσότερες περιπτώσεις πρόκειται για μια μορφή απώλειας της ψυχραιμίας… Ισως κάποιος δεν έχει κοιμηθεί καλά και τα χάνει. Είναι κάτι το οποίο μπορεί να συμβεί σε οποιονδήποτε.
Τα οικονομικά είναι απλώς ένα ακόμη άγχος, το οποίο μπορεί να αυξήσει τους κινδύνους» παρατηρεί σχετικώς με τις υποθέσεις σωματικής κακοποίησης ανήλικων παιδιών ο δρ Πίτερ Σέρμαν, διευθυντής του προγράμματος κοινωνικής παιδιατρικής στο ιατρικό κέντρο Μοντεφιόρε της Νέας Υόρκης. Ο δρ Σέρμαν υποστηρίζει ότι οι περισσότεροι γονείς οι οποίοι κακοποιούν τα παιδιά τους δεν είναι «κακοπροαίρετοι» και σχολιάζει ότι το οικονομικό επίπεδο των οικογενειών των κακοποιημένων παιδιών δεν είναι ο καθοριστικός παράγοντας ως προς τις πιθανότητες κακοποίησης. Πρόσφατη έρευνα όμως της δρος Ρέιτσελ Μπέργκερ, από το Παιδιατρικό Νοσοκομείο του Πίτσμπεργκ, υποστηρίζει ότι η ύφεση της αμερικανικής οικονομίας συνδέεται πιθανώς με αύξηση στα περιστατικά κακοποίησης παιδιών, ειδικώς βρεφών.
Η έρευνα της δρος Μπέργκερ περιορίζεται σε 74 κομητείες μόλις 4 πολιτειών, με συνολικό δείγμα 422 κακοποιημένων παιδιών. Η δρ Μπέργκερ υποστηρίζει ότι το δείγμα επαρκεί για την επιβεβαίωση ανεκδοτολογικών αναφορών πολλών παιδιάτρων, οι οποίοι για καιρό παρατηρούν περισσότερες σχετικές υποθέσεις. Η ίδια εστιάζει στην ανάλυση περιστατικών του «συνδρόμου ταραγμένου βρέφους» και άλλων βίαιων περιστατικών, τα οποία είναι γνωστά ως βίαια κρανιοεγκεφαλικά τραύματα, καθώς στο νοσοκομείο της, από τα τέλη του 2007 ως τον Ιούνιο του 2009, ο μέσος όρος τους ήταν 30 ετησίως, ενώ πριν από την οικονομική κρίση ο μέσος όρος τους ήταν 17. Η συγκεκριμένη μορφή κακοποίησης παραμένει ασυνήθιστη, αλλά η συχνότητά της αυξήθηκε κατά 65% από τα 9 στα 15 παιδιά ανά 100.000. Για να καταλάβει κανείς τους αριθμούς, αναφέρουμε χαρακτηριστικά ότι ο παιδικός σακχαρώδης διαβήτης επηρεάζει συγκριτικά 19 παιδιά ανά 100.000.
Ο καθηγητής Κοινωνικής Πρόνοιας στο πανεπιστήμιο Ουάσινγκτον του Σεντ Λούις, Μαρκ Ρανκ, σχολίασε ότι η έρευνα, η οποία δεν προσφέρει αναμφισβήτητα στοιχεία για τη σχέση ανάμεσα στη φτώχεια και τη βία, δείχνει πάντως ότι «καθώς η φτώχεια αυξάνεται και η οικονομική στασιμότητα συνεχίζεται… εμπλέκεται πραγματικό ανθρώπινο κόστος».
Αλέξανδρος Μόρντουντακ
Μ.Η.Τ. 232120