Στην Ολυμπο της παράδοσης οι γυναίκες κυκλοφορούν στα σοκάκια με παραδοσιακές φορεσιές, βγάζουν τα πρωινά ζεστό ψωμί από ξυλόφουρνους, υφαίνουν σε αργαλειούς και πουλάνε κεντήματα, μαντίλια και πλεκτά στους τουρίστες. Στα μικρά μπακάλικα – καφενεία οι παρέες διασκεδάζουν με ρακή, τσαμπούνες, λύρες και καρπαθιώτικες μαντινάδες. Και όταν πέφτει το σκοτάδι τα ασβεστωμένα -από το Πάσχα κιόλας- σπίτια που στέκονται πάνω στον γκρεμό, σε ύψος 250 μέτρων, φαίνονται από μακριά να σχηματίζουν ένα απόρθητο κάστρο. Και οι ανεμόμυλοι, που δεν σταματούν να γυρίζουν, μοιάζουν με πέτρινους γίγαντες, ικανούς να προστατεύσουν από κάθε κίνδυνο τους περίπου 350 μόνιμους κατοίκους του χωριού.
Ζωντανό μουσείο
Το πιο όμορφο στολίδι της Καρπάθου είναι ένας «άγριος», απομονωμένος οικισμός, που κρατάει ζωντανά τα ήθη και τα έθιμά του. Σχεδόν κάθε σπίτι στην Ολυμπο θυμίζει μουσείο λαϊκής τέχνης. Χειροποίητα πιάτα και υφαντά στους τοίχους, κορνίζες με παλιές φωτογραφίες, ξυλόγλυπτα εικονοστάσια και ένας στύλος στολισμένος με κεντήματα, που στηρίζει το μεσαίο δοκάρι της οροφής. Τα στενά δρομάκια του χωριού, με τα δεκάδες σκαλοπάτια, περνούν δίπλα από ταπεινές αυλές, παραδοσιακά εργαστήρια και μικρά εκκλησάκια, και καταλήγουν στο προαύλιο της Κοίμησης της Θεοτόκου, που υποδέχεται τους ντόπιους σε όλες τις μεγάλες γιορτές και τους χορούς των Ολυμπιτών.
Αφήνοντας πίσω τη χαρακτηρισμένη από την UNESCO ως Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς Ολυμπο, τον… πρώτο λόγο έχουν οι «χρυσαφένιες» (και πολυβραβευμένες) παραλίες του νησιού. Η αμμουδιά του Λευκού, με θέα στο μικρό νησάκι Σώκαστρο, η Κυρά Παναγιά με τα βαθιά καταγάλανα νερά, το στρωμένο με βότσαλα Διαφάνι, η μαγευτική Απελλα, η ιδανική για σέρφινγκ παραλία του Αγίου Νικολάου (Αρκάσα), η Αμοοπή που ξεπροβάλλει μέσα από τα βράχια και η πολυσύχναστη παραλία στα Πηγάδια, την πρωτεύουσα της Καρπάθου.
Κοντά στην αμμουδιά του Λευκού βρίσκεται το γραφικό Μεσοχώρι, ένας αυθεντικός οικισμός χτισμένος σε ένα ύψωμα με εκπληκτική θέα. Περνώντας από το Φοινίκι, ένα μικρό ψαροχώρι με ταβερνάκια και ένα μπρούτζινο καράβι αφιερωμένο στους ήρωες του 1940, αξίζει να σταματήσει κανείς στα ερείπια του βυζαντινού Ναού της Αγίας Αναστασίας στην Αρκάσα, αλλά και στη βυζαντινή εκκλησία του αγίου Μάμμαντα, στον οικισμό Μενετές. Από τη Βωλάδα, με τα λευκά σπίτια και τα φορτωμένα με λουλούδια μπαλκόνια, ξεκινούν μονοπάτια προς την κορυφή του βουνού Καλή Λίμνη, ενώ στα Πηγάδια, εκτός από την περίφημη σπηλιά του Ποσειδώνα και τα ερείπια του Ναού της Αγίας Φωτεινής, σώζονται τμήματα από κυκλώπεια τείχη.
Διάφανες παραλίες, πράσινο, μονοπάτια για πεζοπορία, αρχαιολογικούς χώρους, γραφικούς οικισμούς, φιλόξενους κατοίκους, όλα μοιάζει να τα έχει η Κάρπαθος, εκτός από… γιατρούς. Τα περιφερειακά ιατρεία του νησιού χρειάζονται άμεση ενίσχυση, καθώς υπάρχουν θέσεις αγροτικών γιατρών που δεν έχουν καλυφθεί, ενώ ελλείψεις σε ιατρικό προσωπικό (γενικοί γιατροί, παθολόγοι, ορθοπεδικός κ.λπ.) παρατηρούνται και στο Κέντρο Υγείας Καρπάθου. Το επόμενο διάστημα αναμένεται πάντως να ολοκληρωθεί η αναδιάρθρωση των υπηρεσιών του ΕΚΑΒ. «Αγκάθι» για το δεύτερο μεγαλύτερο νησί των Δωδεκανήσων, με τους περίπου 6.500 κατοίκους, αποτελεί και η ελλιπής ακτοπλοϊκή και αεροπορική σύνδεση με περιοχές όπως ο Πειραιάς, η Ρόδος και η Κρήτη, που δημιουργεί αρκετά προβλήματα τους χειμερινούς μήνες, καθώς οι ισχυροί άνεμοι πολλές φορές δεν επιτρέπουν την εκτέλεση των προγραμματισμένων δρομολογίων.
Γεράσιμος Κόντος
Μ.Η.Τ. 232120