Η σκοτεινή πλευρά της Σίλικον Βάλεϊ!

Η άλλη όψη της διάσημης κοιλάδας, η οποία είναι γεμάτη άστεγες οικογένειες, παιδιά που μένουν σε τεντοπαραγκουπόλεις, βιώνοντας τον εφιάλτη της φτώχειας και ελπίζοντας για φαγητό στα συσσίτια

«Πρόκειται για την ιστορία δύο κοιλάδων…» Η μία είναι η Σίλικον Βάλεϊ, η γνωστή περιοχή-μαγνήτης των «δυνατών μυαλών» στην Πληροφορική, που βρίσκεται στον νότιο Κόλπο του Σαν Φρανσίσκο, από τα… γκαράζ της οποίας ξεκίνησαν μερικές από τις πλουσιότερες και ταχύτερα ανερχόμενες επιχειρήσεις υψηλής τεχνολογίας του πλανήτη (όπως η Apple και η Google). Η άλλη είναι και πάλι η… Σίλικον Βάλεϊ, αυτή τη φορά όμως η λιγότερο ορατή πλευρά της. Εκείνη που είναι γεμάτη άστεγες οικογένειες, παιδιά που μένουν σε τεντοπαραγκουπόλεις (οι γνωστές πόλεις από σκηνές, όπου ζουν οι «φτωχοί των φτωχών» Αμερικανοί), και συσσίτια. Παρά τα φαινόμενα, στην «πλούσια» Καλιφόρνια το 23% των παιδιών είναι εκτεθειμένο στην παιδική φτώχεια. Το ποσοστό αυτό είναι μάλιστα υψηλότερο από τον αμερικανικό μέσο όρο (σε ομοσπονδιακό επίπεδο ένα στα πέντε παιδιά ζει κάτω από το όριο της φτώχειας), την ώρα που οι ΗΠΑ είναι ήδη η δεύτερη χώρα του αναπτυγμένου κόσμου παγκοσμίως -μετά τη Ρουμανία- σε υψηλά ποσοστά παιδικής φτώχειας.

Επιτυχία

Το πρόβλημα επισημαίνει ο αρθρογράφος Τζον Σούτερ του CNN, που έκανε ρεπορτάζ στις δύο όψεις της Σίλικον Βάλεϊ, μιλώντας μεταξύ άλλων με ανθρώπους όπως ο Πάντσο Γκεράβα, διευθυντής της Sacred Heart Community Service, της ανθρωπιστικής οργάνωσης που έχει δημιουργηθεί για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της παιδικής φτώχειας στη Σίλικον Βάλεϊ, στον οποίο άλλωστε ανήκει το σχόλιο για τις δύο κοιλάδες. Οπως έδειξε η έρευνα του Σούτερ, ένα από τα βασικά προβλήματα είναι ότι η επιτυχία των αυτοδημιούργητων της Σίλικον Βάλεϊ έχει αυξήσει κατακόρυφα τις τιμές στην περιοχή, με αποτέλεσμα μια οικογένεια να χρειάζεται περίπου 35.700 δολάρια τον χρόνο για να νοικιάσει ένα αξιοπρεπές κατάλυμα. Αυτό σημαίνει ότι ένας μέσος μισθός σε κάποια άλλη αμερικανική πολιτεία είναι… μισθός πείνας στη βόρεια Καλιφόρνια.

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Ρικ και της Στέισι, ενός ζευγαριού με δύο παιδιά, που έως πρόσφατα έμενε σε ξενώνα αστέγων στο Σαν Χοσέ (αργότερα βρήκαν στέγη σε κρατικό στεγαστικό πρόγραμμα), παρά το γεγονός ότι και οι δύο είχαν δουλειές πλήρους απασχόλησης (η Στέισι εργαζόταν ως ρεσεψιονίστ, ο Ρικ ως οικοδόμος). Ενα από τα φτωχά παιδιά της Σίλικον Βάλεϊ είναι και ο 16χρονος Χόρχε Βαλέντσια, ο οποίος συντηρεί τα μικρότερα αδέλφια του. Επισκεπτόμενος την πλούσια πλευρά της Σίλικον Βάλεϊ μαζί με τον δημοσιογράφο, ο Χόρχε σχολίασε ότι μόνο ένα από τα σπίτια μιας ευκατάστατης συνοικίας στο Πάλο Αλτο, στο Κουπερτίνο ή στο Μάουντεν Βιου έχει το μέγεθος ολόκληρου του οικιστικού συγκροτήματος όπου ζουν ο Χόρχε, η οικογένειά του και άλλες οικογένειες. Ακόμη πιο σκληρή είναι η εικόνα στη «Ζούγκλα» («The Jungle»), την πόλη από τέντες που βρίσκεται στην καρδιά του Σαν Χοσέ.

Σύμφωνα με την οργάνωση Children’s Defense Fund, στις ΗΠΑ ζουν σήμερα 14.700.000 φτωχά παιδιά. Τα παιδιά αυτά είναι εκτεθειμένα σε στρες που προέρχεται από τις δυσκολίες της επιβίωσης, το οποίο χαρακτηρίζεται «τοξικό» από τους ειδικούς, καθώς επιδρά μακροπρόθεσμα, μειώνοντας τον ρυθμό ανάπτυξης των συνάψεων, των νευρικών διασυνδέσεων του εγκεφάλου. Και παρότι μια σταθερή οικογενειακή κατάσταση και η συναισθηματική στήριξη από τους γονείς βοηθούν τα παιδιά αυτά να προχωρήσουν σε μια φυσιολογική ζωή, η φτώχεια γεννά φτώχεια: Ερευνες δείχνουν ότι μόνο το 7,5% των πολύ φτωχών παιδιών θα καταφέρει κάποτε να μεταπηδήσει στην υψηλότερη εισοδηματική βαθμίδα. Σε κάποια από τα γκαράζ της Σίλικον Βάλεϊ γράφτηκαν σελίδες από τη σύγχρονη Ιστορία. Σε κάποια άλλα απλά προστέθηκαν μερικά ράντσα για να χωρέσουν περισσότερα παιδικά όνειρα.

Μυρτώ Μπούτση