Ανοίγει πάλι το «βρόμικο» του Μαύρου!

Το αγαπημένο στέκι των ξενύχτηδων της Θεσσαλονίκης έτοιμο να υποδεχτεί τους μερακλήδες με το… Αζαξ λεμονιού

ΡΕΠΟΡΤΑΖ
Αριστείδης Μάτιος

Η πιο διάσημη καντίνα της Θεσσαλονίκης, το πιο γνωστό στέκι για όλους τους ξενύχτηδες και τους… καλοφαγάδες της πόλης, ο Μαύρος, ανοίγει ξανά! Το βαγόνι στους Αμπελοκήπους, που τα τελευταία δύο χρόνια παρέμεινε σκοτεινό, μέσα στους επόμενους μήνες θα είναι και πάλι σε λειτουργία, έτοιμο να υποδεχθεί τους μερακλήδες με μπόλικο… μπούκοβο και πολύ μεράκι.

Η μικρή καμινάδα του Μαύρου σταμάτησε να βγάζει καπνό πριν από μια διετία, έπειτα από σχεδόν 30 χρόνια αδιάκοπης παρουσίας. Εκτοτε οι… νυχτόβιοι της πόλης έχασαν ένα από τα πιο αγαπημένα στέκια τους, όπου απολάμβαναν το πιο νόστιμο «βρόμικο» της Θεσσαλονίκης.

Η καντίνα ήταν ένας μύθος όχι μόνο για τον ιδιοκτήτη της, τον Νετσμί, που είναι μία πολύ ενδιαφέρουσα καλτ φιγούρα, αλλά και για τη μέθοδο παρασκευής των σάντουιτς με πολύ μπούκουβο και το μαγικό… Αζαξ, ένα σπρέι με μυστική συνταγή με την οποία ψέκαζε τα κρέατα και είχε ως βάση το λεμόνι.

Ο Νετσμί γεννήθηκε στην Κομοτηνή το 1948 και ήρθε στη Θεσσαλονίκη το 1956. Τότε άρχισε να πουλά κουλούρια. Το 1961 άρχισε να φτιάχνει «βρόμικα», αρχικά στην παραλία, με ένα καρότσι. Το 1965 το καρότσι του μεταφέρεται στη Σταυρούπολη, κοντά στην πλατεία Τερψιθέας, και από το 1980 κι έπειτα εγκαθίσταται μόνιμα στο σημείο όπου βρίσκεται μέχρι και σήμερα, στα όρια του Δήμου Παύλου Μελά με τους Αμπελοκήπους. 

Πριν από δύο χρόνια ο Νετσμί βγήκε στη σύνταξη. Ρώτησε τους γιους του αν θέλουν να αναλάβουν, υπό την εποπτεία του, ωστόσο ο ένας έφυγε για την Αθήνα, όπου έστησε την καντίνα Μαύρος 2 στην Ιερά Οδό, και ο άλλος για τη Γερμανία.

Ο δεύτερος δεν είχε τύχη στα ξένα και τώρα που επέστρεψε ετοιμάζονται με τον Νετσμί να επαναλειτουργήσουν τον Μαύρο με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, όπως παλιά. Χωρίς πατάτες και… περίεργες σος στα σάντουιτς, μόνο με κέτσαπ, μουστάρδα, μπούκοβο «θες δε θες», κρεμμύδι, ντομάτα και το αξεπέραστο Αζαξ με τη μυστική συνταγή, που, όπως λέει ο Νετσμί, την έφερε η μητέρα του από τη Μέκκα της Αραβίας…