Ανεβάζει τη θερμοκρασία η δικογραφία για το C4I που διαβιβάστηκε στη Βουλή και αναφέρει σίγουρα το όνομα του πρώην υπουργού. Καυτό διαμορφώνεται το σκηνικό στην πολιτική ζωή και για Υγεία – NovartisΑπό τον
Ανδρέα Καψαμπέλη
Στον αστερισμό διερεύνησης των μεγάλων σκανδάλων (ή, κατά την αντιπολίτευση, της σκανδαλολογίας) εισέρχεται για τα καλά η πολιτική ζωή της χώρας, ενώ ήδη κυλά αντίστροφα ο χρόνος για τις επόμενες εκλογές. Εν αναμονή και της γνωστοποίησης, αύριο, περισσότερων στοιχείων από τη νέα δικογραφία για το C41 που διαβιβάστηκε την Παρασκευή στη Βουλή και στην οποία αναφέρεται σίγουρα το όνομα του Γιάννου Παπαντωνίου, το θερμόμετρο έχει αρχίσει να ανεβαίνει επηρεάζοντας την ατζέντα της κομματικής αντιπαράθεσης.
Το προσεχές διάστημα αναμένεται να είναι ακόμη πιο καυτό, καθώς βρίσκονται σε εκκρεμότητα επίσης δύο σοβαρές υποθέσεις. Η μία αφορά τα σκάνδαλα στον χώρο της Υγείας, για τα οποία η Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής πρόκειται να παραδώσει το πόρισμά της στις 10 Δεκεμβρίου. Η δεύτερη έχει να κάνει με το θέμα της Novartis που χειρίζεται η Δικαιοσύνη και για το οποίο αναμένονται στοιχεία από την Αμερική σχετικά με τον ρόλο και την εμπλοκή πολιτικών προσώπων. Μολονότι αυτά που βλέπουν το φως της δημοσιότητας είναι μέχρι στιγμής εντυπωσιακά, ενώ έχει μεσολαβήσει και η εισαγγελική εντολή για άνοιγμα των τραπεζικών λογαριασμών τόσο του πρώην πρωθυπουργού Κ. Σημίτη όσο και των πρώην υπουργών του Μιχ. Χρυσοχοΐδη και Ευ. Μαλέσιου, δεν παρατηρείται καμία όξυνση σε επίπεδο κοινωνίας, όπως ανέμεναν ορισμένοι. Ακόμη και οι αναφορές περί προσπάθειας δημιουργίας νέου «βρόμικου ’89» δεν βρίσκουν σοβαρή ανταπόκριση, αν ληφθούν υπόψη οι συνθήκες που είχαν διαμορφωθεί την περίοδο εκείνη σε σύγκριση με τις σημερινές.
Στην παρούσα φάση το ΠΑΣΟΚ είναι αυτό που δέχεται τη μεγαλύτερη πίεση από τις εξελίξεις στο δικαστικό επίπεδο. Αν, όμως, το 1989, όταν εξερράγη το σκάνδαλο Κοσκωτά και όχι μόνο, διέθετε, εκτός από τον αρχηγό του, και ευρεία εκλογική βάση την οποία ενεργοποιούσε ως ασπίδα η ηγεσία της, σχεδόν 30 χρόνια αργότερα το τοπίο είναι εντελώς διαφορετικό. Πριν από την αποκάλυψη των νέων υποθέσεων σκανδάλων το πάλαι ποτέ ισχυρό κόμμα συνετρίβη από τα Μνημόνια που επέβαλε το 2010 στην ελληνική κοινωνία. Ουσιαστική ανάκαμψη δεν επήλθε ούτε κατά την περίοδο της κυβερνητικής φθοράς του ΣΥΡΙΖΑ μετά το 2015 ούτε και με την επανασυγκόλληση με το κόμμα του Γ. Παπανδρέου ύστερα από τη διάσπαση και την κρίση στις σχέσεις με τον Ευ. Βενιζέλο. Το Κίνημα Αλλαγής παραμένει έως σήμερα, υπό την ηγεσία και της Φ. Γεννηματά, καθηλωμένο σε μονοψήφια ποσοστά και -πολύ περισσότερο- συνεχίζει να είναι διχασμένο για τον στρατηγικό προσανατολισμό του κυρίως μετά τις επόμενες εκλογές.
Επικαλούμενοι τις δημοσκοπήσεις αρκετοί υποστηρίζουν ότι η ανακίνηση των υποθέσεων των σκανδάλων μπορεί να μην πυροδοτεί αντισυσπειρώσεις ανάλογες με του παρελθόντος, αλλά δεν αλλάζει και τον γενικότερο συσχετισμό δυνάμεων που έχει διαμορφωθεί. Η Ν.Δ. διατηρεί διαρκώς ένα σημαντικό προβάδισμα και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν επωφελείται όσο θα ήθελε ή θα περίμενε. Η εξήγηση που δίνεται είναι ότι η κοινή γνώμη καθορίζει τη συμπεριφορά της με τα δικά της διαφορετικά κριτήρια, που σχετίζονται περισσότερο με τα θέματα της καθημερινότητας, της οικονομίας, της ασφάλειας, της ανεργίας και του Μεταναστευτικού, και πολύ λιγότερο με τα σκάνδαλα. Αλλωστε, σε μεγάλο βαθμό οι πολίτες έχουν απαξιώσει το μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα εξαιτίας της διαχρονικής διαφθοράς και της ατιμωρησίας που τη συνόδευε, συντελώντας καθοριστικά στην εκδήλωση της κρίσης της τελευταίας οκταετίας.
Ομως, από την άλλη πλευρά, όσο κι αν ο βασικός συσχετισμός δεν δείχνει έως τώρα να επηρεάζεται, οι έρευνες για τα «ξεχασμένα» σκάνδαλα του παρελθόντος αποτελούν κόλαφο στην προσπάθεια παλινόρθωσης του «παλαιού πολιτικού συστήματος», όπως αποκαλείται. Στο όνομα αυτής της αντίθεσης, εξάλλου, ο ΣΥΡΙΖΑ, εμφανιζόμενος ως «νέο», πέτυχε να διατηρηθεί στην εξουσία από το 2015 παρά την απόλυτη φιλομνημονιακή μεταστροφή του.
Η πολιτική αξιοποίηση των υπό διερεύνηση υποθέσεων από την κυβέρνηση κατατείνει στη διατήρηση αυτής της αντίθεσης και της ανάδειξης όλων των σχετικών διλημμάτων προς το εκλογικό σώμα στην πορεία προς τις κάλπες. Ηδη η θεωρία της «ποινικοποίησης» της πολιτικής ζωής, που άλλοτε ήταν πολύ προσφιλής σε ανάλογες περιπτώσεις, έχει ατονίσει πάρα πολύ και παρά τις κομματικές κραυγές το αίτημα για διαφάνεια και απόδοση ευθυνών σε οποιονδήποτε εμπλέκεται στα σκάνδαλα αποδεικνύεται πολύ ισχυρότερο.
Ζητούμενο οι συσχετισμοί που θα φέρει η κάλπη
Σημαντικό ρόλο θα παίξουν και τα στοιχεία που θα προκύπτουν από εδώ και πέρα κατά την πρόοδο των ερευνών για να φανεί εάν θα επιβεβαιωθούν όσοι υποστηρίζουν ότι οι δονήσεις από τις αποκαλύψεις θα είναι τεκτονικές και -πέρα από τις σημερινές εντυπώσεις- θα προκαλέσουν σοβαρές ανακατατάξεις μέσα στους επόμενους μήνες. Οι ακριβείς επιπτώσεις στον εκλογικό χάρτη είναι πολύ νωρίς ακόμη -ανάλογα και με τον χρόνο που θα στηθούν οι κάλπες- για να διαγνωστούν, αν και για τους πλέον παρατηρητικούς το ουσιαστικό ζητούμενο δεν είναι η ακριβής κατάταξη των κομμάτων. Είναι οι πλειοψηφίες που θα σχηματιστούν και συγκεκριμένα εάν στην επόμενη Βουλή θα μπορεί να προκύψει προεδρική πλειοψηφία 180 βουλευτών εν όψει της άνοιξης του 2020 ή και άθροισμα 200 εδρών για την άμεση αλλαγή του εκλογικού νόμου. Από αυτά θα κριθεί εν πολλοίς και η δυνατότητα του ΣΥΡΙΖΑ και του κ. Τσίπρα προσωπικά να παραμείνει, έστω και ως επικεφαλής του δεύτερου κόμματος, πρωταγωνιστής του πολιτικού παιχνιδιού.
Τούτων δοθέντων, ακόμη και αν η κοινωνία αρκείται προς το παρόν σε ρόλο θεατή, το «αίμα» που θα χυθεί στην αρένα προβλέπεται πολύ. Την ίδια ώρα επιχειρείται, μάλιστα, από ορισμένες πλευρές να αναληφθούν πρωτοβουλίες «ειρήνευσης» και να δρομολογηθούν διάφορα σενάρια (ακόμη και μελλοντικών) «συμψηφισμών» προκειμένου να σταματήσουν ή να μην επεκταθούν και σε άλλες υποθέσεις ή πρόσωπα οι σημερινές έρευνες και διώξεις. Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι αυτά θα ευοδωθούν, αλλά από την άποψη αυτή παρουσιάζουν ενδιαφέρον οι πληροφορίες ότι αίφνης ο Ευ. Βενιζέλος διαφώνησε με την εμπλοκή του ονόματος του Προέδρου της Δημοκρατίας Πρ. Παυλόπουλου στην υπόθεση του «βουλεύματος» για το C4I έως το 2009, αρνούμενος, όπως και ο Α. Λοβέρδος, να υπογράψει τη σχετική ερώτηση του ΚΙΝ.ΑΛ. στη Βουλή…
Μ.Η.Τ. 232120