Ελίζα Βόζεμπεργκ, Κωνσταντίνος Γκιουλέκας, Γιώργος Βλάχος, Μαργαρίτης Τζήμας, Γιώργος Καρασμάνης, Κωνσταντίνος Παπασιώζος και Γιώργος Βαγιωνάς. Τα ονόματα που παρατέθηκαν ανήκουν σε «αντάρτες» που διαγράφηκαν (τον Φεβρουάριο) από τη Νέα Δημοκρατία επειδή δεν ακολούθησαν τη γραμμή της υπερψήφισης του νέου Μνημονίου. Οπως αποφασίστηκε ομόφωνα από την επιτροπή Δεοντολογίας της Νέας Δημοκρατίας, οι ανωτέρω διεγράφησαν οριστικά από το κόμμα.
Οι ίδιοι, αιτιολογώντας την αρνητική ψήφο τους στο νέο Μνημόνιο μίλησαν για επιλογή που είχε να κάνει με τη «συνείδηση» και την άρνησή τους να συναινέσουν σε κάτι που φρονούσαν πως έβλαπτε την πατρίδα.
Ομως, από τότε πέρασε μόλις ένας μήνας και μια εβδομάδα και οι «αντάρτες» του νέου Μνημονίου έριξαν λευκή πετσέτα! Ανέκρουσαν πρύμναν και υπερψήφισαν τη νέα δανειακή σύμβαση. Πρόκειται για το πιο σύντομο «αντάρτικο» στη σύγχρονη πολιτική ιστορία της χώρας μας. Αν δεν αφορούσε τον συλλογικό βίο και το μέλλον των Ελλήνων θα μπορούσαμε να το αντιμετωπίσουμε απλά ως κάτι ευτράπελο, κωμικό. Στα σοβαρά, όμως, σε καμία περίπτωση η άτακτη υποχώρηση των επί έναν ολόκληρο μήνα… γενναίων, δεν μπορεί να εξηγηθεί με οποιοδήποτε άλλο κίνητρο πλην εκείνου του πολιτικού οφέλους.
Η συμπεριφορά των «μετανοημένων» δικαιολογεί απόλυτα την καχυποψία με την οποία αντιμετωπίζουν οι Ελληνες πολίτες τους εκλεγμένους αντιπροσώπους τους. Ακόμα χειρότερη εξέλιξη θα είναι αν, παρά τις ρητές δεσμεύσεις και τα κοινοποιηθέντα τελεσίγραφα, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεχτεί ξανά τους «μεταμεληθέντες» στους κόλπους της και τους περιλάβει στους εκλογικούς συνδυασμούς! Οταν ακολουθείται αυτή η κοντόφθαλμη και αφερέγγυα τακτική η πολιτική χάνει ό,τι πολυτιμότερο μπορεί να διαθέτει: την αξιοπιστία της. Ετσι δικαιώνονται εκείνοι που επιμένουν στο μηδενιστικό σύνθημα «όλοι ίδιοι είναι».