Ανατολικό ζήτημα

Η Τουρκία, η δεσποτική δύναμη που συνορεύει με την Ελλάδα και καταπιέζει επί αιώνες λαούς και φυλές στη Μικρά Ασία, σχεδόν πάντοτε αντιμετωπίζει προβλήματα «υπαρξιακού» χαρακτήρα. Μερικά από αυτά είναι: Η εύθραυστη ενότητα του πληθυσμού της. Η ανύπαρκτη σπονδύλωση του «τουρκισμού» με πολιτισμό υψηλής αξίας και αισθητικής. Η κατασκευασμένη ιστορικότητα και η «εθνική υπερηφάνεια» για ανοσιουργήματα όπως οι γενοκτονίες. Οι επικίνδυνες ισορροπίες με τα συμφέροντα υπερδυνάμεων. Οι εσωτερικές αντιφάσεις του στρατοκρατούμενου και σε κάθε περίπτωση φασιστικού συστήματος εξουσίας. Ο ισλαμισμός.

Τα παραπάνω -και άλλα πολλά- αποτελούν τις χρόνιες παθήσεις της Τουρκίας. Ενίοτε κλονίζουν την ευστάθεια του εποικοδομήματος, αλλά τίποτα δεν έχει σταθεί ικανό να διαλύσει για τα καλά το κρατικό μόρφωμά της.

Οταν τα πράγματα «σκουραίνουν» πολύ, οι Τούρκοι αξιωματούχοι -είτε Οθωμανοί είτε κεμαλικοί είτε… αριστεροί- επιλέγουν την οδό της «φυγής προς τα εμπρός». Δημιουργούν μια κρίση με όμορη χώρα και είθισται να κερδίζουν κάτι. Είτε συσπείρωση και καταλαγή στο εσωτερικό μέτωπο ή ευρύτερα εθνικά (ίσως και εδαφικά) οφέλη. Τώρα, η κατάσταση είναι εξαιρετικά επικίνδυνη για την Ελλάδα.

Η Κύπρος ετοιμάζεται να αναλάβει την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ενωσης και η χώρα μας, αν όλα πάνε κατ’ ευχήν, να ανακηρύξει την ΑΟΖ της. Αυτές οι εξελίξεις αντιμετωπίζονται ως αυθεντικοί εφιάλτες από τους Τούρκους και πολλοί φοβούνται μια κλιμάκωση της έντασης στο Αιγαίο ή μια προβοκατόρικη κίνηση στην Κύπρο.

Η πιο πρόσφατη έκφραση τέτοιων απόψεων έγινε από την Ελένη Θεοχάρους, την ευρωβουλευτίνα του κυπριακού κόμματος ΔΗ.ΣΥ., που μίλησε σχετικά στο συνέδριο «Ενεργειακή ασφάλεια στην Ε.Ε.», που διοργανώθηκε στη Λευκωσία.

Δυστυχώς, οι εκτιμήσεις της κυρίας Θεοχάρους δεν είναι αβάσιμες και χρειάζεται διαρκής επαγρύπνηση…