Οι Ελληνες, σε γενικές γραμμές, είναι καλόπιστος και αμνησίκακος λαός. Συγχωρούν εύκολα. Λησμονούν τα δυσάρεστα και επικεντρώνονται στα θετικά. Εχουν προδοθεί πολλάκις από φίλους και συμμάχους, τους οποίους οι ίδιοι δεν προδίδουν στα δύσκολα. Θέλουν να πιστέψουν σε πρόσωπα, ακόμα κι όταν η κοινή λογική τους προτρέπει να μην το κάνουν. Πολλοί εκλογείς, που δοκιμάζονται από την οικονομική και ηθική κρίση, θα ήθελαν να στρέψουν την προσοχή τους και να εκδηλώσουν την προτίμησή τους στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ… προσφέροντας προσωρινά ένα συγχωροχάρτι για την εξτρεμιστική πολιτική που άσκησε αυτό το κόμμα τον Δεκέμβριο του 2008, όταν κάηκε η Αθήνα.
Ωστόσο, οι σκιές που καλύπτουν αυτόν τον παράξενο και εξωτικό πολιτικό χώρο είναι πολλές και δεν μπορεί να αγνοηθούν. Πρώτα και κύρια, το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα φιλοξενεί ακροαριστερές συνιστώσες, ευθέως αντιπατριωτικές, που επιδιώκουν να σφετεριστούν τα Σκόπια το άγιο όνομα της Μακεδονίας, και κάνουν τα πάντα για να γεμίσει η Ελλάδα λαθρομετανάστες.
Επιπλέον, στην οικονομική ατζέντα υπάρχουν προγράμματα για κάθε γούστο. Οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τι θέλουν ή απλά δεν το αποκαλύπτουν. Οφείλουν να ξεκαθαρίσουν, διότι αναλόγως το στέλεχος ακούμε από μονομερή καταγγελία του Μνημονίου και δραχμή έως επαναδιαπραγμάτευση και ευρώ.
Αλγεινές εντυπώσεις προκαλεί η συνιστώσα του… Ακη και των παλαιολιθικών πασόκων, που κινούν τα νήματα στον ΣΥΡΙΖΑ. Νέες πολιτικές με παλιά και ακατάλληλα υλικά; Ατοπο!
Και ένα από τα μεγάλα κερασάκια στην ετερόκλητη τούρτα: Η περίπτωση της πολύφερνης πασιονάριας κυρίας Δούρου, η οποία προσελήφθη… αξιοκρατικά στην αυλή του υπουργείου Εθνικής Αμυνας επί Τσοχατζόπουλου και Παπαντωνίου και δυσφόρησε επειδή το αποκάλυψε η «δημοκρατία»!
Πολλά τα αντικίνητρα για τον μέσο ψηφοφόρο…
