«Από τον χαμό του Βαγγέλη μου μάθαμε στην Ελλάδα τη λέξη “bullying”» λέει ο πατέρας του αδικοχαμένου φοιτητή της Γαλακτοκομικής Σχολής Ιωαννίνων
Συγκλονίζει ο πατέρας του Βαγγέλη Γιακουμάκη, Ανδρέας, σχεδόν οκτώ χρόνια μετά τον θάνατο του γιου του, κληθείς να σχολιάσει την παράσταση που ανεβαίνει στο θεατρικό σανίδι για τη ζωή του 20χρονου φοιτητή της Γαλακτοκομικής Σχολής Ιωαννίνων που έπεσε θύμα άγριου bullying.
«Οκτώ χρόνια και τρεις μήνες λείπει ο Βαγγέλης μου. Το παιδί μου δεν ήταν αυτόχειρας. Το δολοφόνησαν. Από τον χαμό του Βαγγέλη μου μάθαμε στην Ελλάδα τη λέξη “bullying”. Αυτό που με θλίβει είναι πως, αντί να γίνει κάτι και να βελτιωθεί η κατάσταση, αντιθέτως ακούμε κάθε μέρα σχεδόν τέτοια περιστατικά. Για αυτό κάποιοι φταίνε» δήλωσε στο cretalive.gr ο χαροκαμένος πατέρας.
Η σύντομη ζωή του 20χρονου Βαγγέλη δραματοποιήθηκε και πρόκειται να ανεβεί στο θεατρικό σανίδι από τον Χάρη Πεχλιβανίδη, ο οποίος υπογράφει τη σκηνοθεσία στην παράσταση με τίτλο «801,5 μέτρα». Στην παράσταση οι θεατές θα δουν πέντε ηθοποιούς που έχουν αναλάβει τον ρόλο του Βαγγέλη, μιας δημοσιογράφου και τριών «φίλων» του θύματος, εντός… πολλών εισαγωγικών. Σχολιάζοντας τη θεατρική παράσταση, ο Ανδρέας Γιακουμάκης δήλωσε ότι δεν θα πάει να τη δει γιατί δεν θέλει να ζήσει ακόμα πιο έντονα τα μαρτύρια που πέρασε το παιδί του.
Όπως τονίζει, ακόμα και οι καταθέσεις στο δικαστήριο ήταν «μαχαιριές» για τον ίδιο. «Αισθάνθηκα την ανάγκη να ευχαριστήσω τον σκηνοθέτη και όλους εσάς που αγαπάτε τον Βαγγέλη. Δεν ξέρω αν έχω τη δύναμη να παρακολουθήσω την παράσταση. Θέλουμε απλά να ευχαριστήσουμε τον κόσμο γιατί όλα τα άλλα μας πονάνε. Κάτι που μας θλίβει είναι ότι πριν από οκτώ χρόνια εμείς δεν γνωρίζαμε τη λέξη “bullying”, κι αυτή τη στιγμή όλο αυτό μεγαλώνει. Και πάνω σε αυτό θα ήθελα να πω ότι ο θρασύς εκμεταλλεύεται τη σιωπή. Η σιωπή, όμως, δεν είναι αδυναμία. Η σιωπή μπορεί να είναι αξιοπρέπεια, μπορεί να είναι ευγένεια» ανέφερε σε άλλες δηλώσεις του ο Ανδρέας Γιακουμάκης.
«Ολες αυτές οι εκδηλώσεις από το 2015 μέχρι σήμερα στη μνήμη του Βαγγέλη είναι αυθόρμητες από τον κόσμο» συμπληρώνει, τονίζοντας όμως ότι δεν μπορούν να απαλύνουν τον πόνο της οικογένειας. «Η δικαίωση για μένα είναι από τον κόσμο. Τα δικαστήρια έγιναν για να φανεί ποιος ήταν ο Βαγγέλης και ποιοι ήταν αυτοί. Για μένα κατηγορούμενη είναι όλη η σχολή. Οσοι γνώριζαν. Ακόμα δεν είμαι σε θέση να διαχειριστώ την κατάσταση, προσπαθώ. Ο χρόνος σε μαθαίνει να ζεις με την απώλεια, δεν γιατρεύει. Οταν σκέφτομαι τον Βαγγέλη, το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι η ημερομηνία 6 Φεβρουαρίου… Είχα τρία παιδιά κι έχω ακόμα τρία παιδιά» καταλήγει.
