Η ιστορία του Μιχαήλ Ντε Γκρες με την ελληνική υπηκοότητα που παρέμεινε στη χώρα μετά το 1967 και εξελίχτηκε σε έναν επιτυχημένο συγγραφέα
Ο Μιχαήλ ντε Γκρες, που έφυγε προχθές από τη ζωή, ήταν μια ιδιαίτερη περίπτωση. Αν και δεν υπήρξε τόσο προβεβλημένος όσο άλλα μέλη της βασιλικής οικογένειας, υπήρξε ο μοναδικός που είχε αποκτήσει την ελληνική υπηκοότητα, αφού ήταν δηλωμένος στο δημοτολόγιο του Δήμου Αθηναίων. Ο πρίγκιπας άφησε πίσω του και ένα σημαντικό συγγραφικό έργο, γραμμένο τόσο στα ελληνικά όσο και στα γαλλικά.
- Από τον Βασίλη Γαλούπη
Ηταν το μοναδικό παιδί του πρίγκιπα Χριστόφορου της Ελλάδας και της Δανίας και της πριγκίπισσας Φραγκίσκης της Ορλεάνης. Ο πατέρας του πέθανε όταν ο Μιχαήλ ήταν ακόμη βρέφος. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στη Μάλαγα επειδή ο Γεώργιος Β’ ειδοποίησε εν μέσω Β’ Παγκόσμιου Πολέμου τη μητέρα του ότι πρέπει να φύγει από την Ιταλία. Η Φραγκίσκη σκόπευε εκείνη την εποχή να εγκατασταθεί στην Ελλάδα μαζί με τον γιο της, κάτι που συνέβη στα τέλη της δεκαετίας του ’50. Τότε ο Μιχαήλ εγκαταστάθηκε στη χώρα μας και υπηρέτησε τη στρατιωτική θητεία του στη Θεσσαλονίκη, ως αξιωματικός Τεθωρακισμένων.
Το 1965 ο Μιχαήλ παντρεύτηκε στην Αθήνα τη διάσημη ζωγράφο και γλύπτρια, μαθήτρια του Τσαρούχη, Μαρίνα Καρέλλα. Ο βασιλιάς Κωνσταντίνος ο Β’ αναγνώρισε τον γάμο του μόνο όταν ο Μιχαήλ παραιτήθηκε των δικαιωμάτων του στον ελληνικό θρόνο. Παρότι συνομήλικος, ήταν θείος του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου. Στη συνέχεια ο Μιχαήλ έφυγε από το Τατόι κι πήγε να ζήσει στο Μαρούσι. Ο Ντε Γκρες και η Καρέλλα απέκτησαν δύο παιδιά, την Αλεξάνδρα το 1968 και την Ολγα το 1971. Ο Ντε Γκρες είναι το μοναδικό μέλος της βασιλικής οικογένειας της Ελλάδας που δεν έφυγε από τη χώρα μετά την αποτυχημένη απόπειρα του Κωνσταντίνου, τον Δεκέμβριο του 1967, για την ανατροπή της χούντας. Ηταν το τελευταίο επιζών εγγόνι του Γεωργίου Α’ της Ελλάδας, με καταγωγή από τον Οίκο των Βουρβόνων, μέσω της οικογένειας της μητέρας του, και το τελευταίο δισέγγονο του Χριστιανού Θ’ της Δανίας. Η ταφή του θα γίνει στο Βασιλικό Κοιμητήριο Τατοΐου.
Αφησε πίσω του ένα σημαντικό συγγραφικό έργο, με περισσότερα από 20 βιβλία, μυθιστορήματα και βιογραφίες. Αρχισε να γράφει το 1970 και τη δεκαετία του ’80 ο γαλλικός Τύπος έκανε λόγο για τον «συγγραφέα των αεροπορικών μπεστ σέλερ», επειδή είχε γίνει της μόδας, κυρίως για τους επιβάτες αεροπλάνων, να διαβάζουν το δικό του «La nuit du serail», με την ιστορία μιας μικρής Γαλλίδας που την έπιασαν πειρατές. Το συγκεκριμένο βιβλίο έχει πουλήσει πάνω από 2 εκατ. αντίτυπα. Σημαντικά είναι και τα ιστορικά μυθιστορήματά του, όπως για τη Θεοδώρα, την Μπουμπουλίνα, την αυτοκράτειρα Καρλότα του Μεξικού, Ιωάννα της Λορένης κ.ά. Εμεινε τρεις εβδομάδες στην Ινδία, σε μια απομονωμένη περιοχή, όπου δούλεψε ως εθνολόγος, για να συγκεντρώσει στοιχεία για ένα εκ των βιβλίων του.
«Ηρθα στον κόσμο στις 11 Μαΐου του 1777, πάνω στο βρόμικο πάτωμα μιας φυλακής της Κωνσταντινουπόλεως». Ετσι άρχιζε την εκπληκτική του διήγηση στο βιβλίο του με ηρωίδα τη θρυλική Μπουμπουλίνα, την ατρόμητη αγωνίστρια, που έπαιρνε μέρος σε μάχες, εξόπλιζε τα πλοία της και κανονιοβολούσε τους εχθρικούς στόλους. Οπως είχε δηλώσει παλαιότερα ο ίδιος, «το τιμητικότερο απ’ όλα τα βραβεία με τα οποία έχω τιμηθεί είναι το βραβείο των αναγνωστριών του περιοδικού “Elle”» δήλωνε. Οι εμφανίσεις του στην τηλεόραση ήταν σπάνιες και πίστευε ότι «στη Γαλλία τα βιβλία μου πουλούν καλύτερα με τη δημοσιότητα του ραδιοφώνου, παρά με αυτήν της τηλεόρασης». Εχει καθιερωθεί ως ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Ελληνες συγγραφείς της γαλλικής γλώσσας. Η αφοσίωσή του στην τέχνη της γραφής και η αδιάκοπη αναζήτηση της ιστορικής αλήθειας τον έχουν καταστήσει διακεκριμένο μέλος της γαλλικής λογοτεχνικής κοινότητας. Τα βιβλία του, μεταφρασμένα σε πολλές γλώσσες, έχουν αγαπηθεί από αναγνώστες σε ολόκληρο τον κόσμο.
Μέσα από το πλούσιο έργο του, κατάφερε να γεφυρώσει την Ελλάδα με τη Γαλλία, δύο χώρες που διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς του. Με τη γραφή του έχει συμβάλει στον εμπλουτισμό της γαλλικής λογοτεχνίας, προσφέροντας μια φρέσκια, μεσογειακή πνοή στο είδος του ιστορικού μυθιστορήματος. Εκτός από τους «δεσμούς αίματος» που τον συνέδεαν με τη χώρα μας, ο Μισέλ ντε Γκρες και η σύζυγός του, Μαρίνα Καρέλλα, είχαν δημιουργήσει το φιλανθρωπικό ίδρυμα «Ελίζα». Η σύζυγός του ανέφερε: «Ο σύζυγός μου Μιχαήλ και εγώ ξεκινήσαμε τις προσπάθειές μας το 2008, όταν, σε συνεργασία με τα Παιδικά Χωριά SOS Ελλάδος, ιδρύσαμε από κοινού τον πρώτο Ξενώνα Θεραπείας και Αποκατάστασης για κακοποιημένα και παραμελημένα παιδιά προσχολικής ηλικίας στην Ελλάδα. Ο Ξενώνας SOS – “Ελίζα” αποτελεί έως σήμερα ένα πρότυπο κέντρο παιδικής προστασίας. Το 2016 η λειτουργία του ξενώνα πέρασε αποκλειστικά στην ευθύνη των Παιδικών Χωριών SOS Ελλάδος».
«Η Ελίζα ήταν ένα μικρό κορίτσι με πορτορικανο-κουβανο-αμερικανική καταγωγή που ζούσε στη Νέα Υόρκη» έγραφε στο ιστολόγιό του ο Μισέλ ντε Γκρες: «Είχα αναλάβει να επιβλέψω τη μόρφωσή της. Δολοφονήθηκε από τη μητέρα και τον εραστή της, με έναν τρόπο που σόκαρε ολόκληρη την Αμερική. Το αθώο αυτό θύμα έγινε πρωτοσέλιδο στους “Times” της Νέας Υόρκης και εξαιτίας του άλλαξαν νόμοι στις ΗΠΑ. Εκτοτε, μαζί με τη Μαρίνα, αναζητήσαμε τρόπους να κάνουμε κάτι, να αναλάβουμε δράση υπέρ των κακοποιημένων παιδιών, προφανώς στη δική μας πατρίδα».
ΜΙΧΑΗΛ ΝΤΕ ΓΚΡΕΣ
Ελληνας πρίγκιπας και λογοτέχνης
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Γεννήθηκε στη Ρώμη το 1939 και πέθανε προχθές στην Αθήνα. Σπούδασε στο Παρίσι Πολιτικές Επιστήμες. Ηταν Ελληνας λογοτέχνης, συγγραφέας καθώς και μυθιστοριογράφος στη γαλλική γλώσσα. Ηταν μέλος της τέως βασιλικής οικογένειας της Ελλάδας και της ευρύτερης δανέζικης βασιλικής οικογένειας. Υπήρξε το μόνο μέλος του πρώην βασιλικού οίκου της χώρας μας με ελληνική υπηκοότητα. Ηταν δηλωμένος στο δημοτολόγιο του Δήμου Αθηναίων ως Μιχαήλ ντε Γκρες. Απεβίωσε σε ηλικία 85 ετών στην Αθήνα, στο Νοσοκομείο «Υγεία». Ηταν το τελευταίο επιζών εγγόνι του Γεωργίου Α’ της Ελλάδας.
Μ.Η.Τ. 232120