Μια ανάρτηση στο facebook ήταν αρκετή για να δείξει ότι η «κοινωνία χωρίς διακρίσεις» δεν υπάρχει ούτε στα χαρτιά!
Σχεδόν 3.000 αντιδράσεις, 630 κοινοποιήσεις και περισσότερα από 1.380 σχόλια σε μία ανάρτηση δημιούργησαν ένα από τα πρώτα διαδικτυακά σούσουρα του καλοκαιριού. Τι αποτέλεσε τη… φιτιλιά που έσκασε το μπουρλότο της οργής; Μια ανάρτηση στο facebook από έναν νεαρό δικηγόρο που δυσφόρησε με κάποια γυναικεία σώματα που είδε σε παραλία. Ιδού μερικά αποσπάσματα: «Πρώτο δυνατό τριήμερο για παραθαλάσσια εξόρμηση και δυστυχώς για άλλη μια χρονιά επιβεβαιώνεται το τραγικότατο φαινόμενο της παντελώς αγύμναστης – πλαδαρής Ελληνίδας γκόμενας, που νομίζει, όμως, ότι είναι τουλάχιστον ημίθεα… Ζελεδένιες κοιλιές και πεσμένοι γλουτοί παντού τριγύρω, με τυλιγμένα πολύχρωμα κιτς μαγιώ που αδυνατούν να καλύψουν τις ατελείωτες ατέλειες των ξεδιάντροπων κοριτσιών που κυκλοφορούν ανέμελα, έχοντας άγνοια της κάκιστης ημίγυμνής τους όψης, καθώς έχουν να γυμναστούν από την Γ´ Γυμνασίου…
Κάποιες, δε, έχουν το τρομερό θράσος να φορούν τέρμα σκαφτά, αποκαλυπτικότατα μαγιώ, ενώ ο πισινός τους δεν είναι αντίστοιχα σφριγηλός, ώστε να μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων…
Τραγικές φιγούρες δίπλα τους, οι απογοητευμένοι κακόμοιροι σύντροφοι άντρες τους, οι οποίοι παρακολουθούν αποσβολωμένοι τις wanna be baywatch girls ναυαγοσώστριες – πνιγμένες φιλενάδες τους να περιφέρονται στην αμμουδιά σαν φάλαινες ή σαν βατράχια με μαγιώ στην καλύτερη περίπτωση».
Ο ορυμαγδός των αντιδράσεων εναντίον του συντάκτη του κειμένου, που παρατέθηκε προηγουμένως, αποδεικνύει ότι η διάκριση (θετική ή αρνητική, δεν έχει σημασία) αποτελεί δομικό στοιχείο της κατασκευής μιας οργανωμένης κοινωνίας. Είναι η πρώτη ύλη του βίου. Για να επιβιώσεις πρέπει να διακρίνεις: το σωστό από το λάθος, το ωφέλιμο από το επιβλαβές, το θερμό από το ψυχρό, το όμορφο από το άσχημο, το ομαλό από το ανώμαλο, το έξυπνο από το ανόητο.
Η κατάργηση της διάκρισης, για να γίνει εφικτή, πρέπει να πάψει να υπάρχει κάθε έμβιο ον στον πλανήτη και κάθε είδος νοήμονος ζωής να αντικατασταθεί από ένα επελαύνον, αδηφάγο, θριαμβεύον κενό. Ολοι επιζητούμε τη θετική διάκριση υπέρ ημών, απευχόμεθα την κατάκριση και τη διάκριση σε βάρος μας. Αιώνια, πανανθρώπινη αλήθεια.
Παναγιώτης Λιάκος
Μ.Η.Τ. 232120