Η εξαιρετική ηθοποιός μιλάει για τη σειρά στην οποία πρωταγωνιστεί, το «Να μ’ αγαπάς», όπου υποδύεται τη Σοφία Πανταζή, μια γυναίκα που δείχνει κακιά, όμως στην ουσία παραμένει μια γυναίκα που λαχταρά να αγαπηθεί
H αγάπη δεν είναι ποτέ απλή… Η νέα, επιτυχημένη καθημερινή δραματική σειρά του Alpha «Να μ’ αγαπάς» (20.00), που κάνει ρεκόρ τηλεθέασης, έχει ανοίξει στους τηλεθεατές τις πόρτες μιας ιστορίας όπου η αγάπη, οι απώλειες και τα μυστικά μπλέκονται με μοναδικό τρόπο. Το καλοδουλεμένο σενάριο υπογράφει ο Γιώργος Μακρής και την υπέροχη σκηνοθεσία, με φόντο το γραφικό Ναύπλιο, ο Γιώργος Παπαβασιλείου.
- Από τη Μαρία Ανδρέου
Το «ENJOY» συναντήθηκε στα γυρίσματα της σειράς με την εξαιρετική ηθοποιό Ελισάβετ Μουτάφη, που κάθε χρόνο μάς αποδεικνύει το αστείρευτο ταλέντο της. Στη σειρά υποδύεται τη Σοφία Πανταζή.
Η ίδια μας λέει για τον ρόλο της: «Η ηρωίδα μου Σοφία Πανταζή, το γένος Καλλιγά, είναι εξαδέλφη του Θεόφιλου Καλλιγά. Οταν οι γονείς της πέθαναν, βρέθηκε να μεγαλώνει υπό τη σκέπη του Χαρίλαου (αδελφού της μητέρας της) και πατέρα του Θεόφιλου. Λίγο μετά την εφηβεία της ερωτεύθηκε και κλέφτηκε με τον σοφέρ της οικογένειας, πράγμα που αποτέλεσε μια καλή ευκαιρία για τον κηδεμόνα της να την εκδιώξει, αποστερώντας την και από τα περιουσιακά στοιχεία που δικαιούνταν. Τα χρόνια που ακολούθησαν ήταν για εκείνη σκληρά και μέσα στην ανέχεια, αφού ο άντρας που παντρεύτηκε εξελίχθηκε σε κακοποιητή.
Τώρα επιστρέφει στη στέγη των Καλλιγά. Κέντρο της ύπαρξής της, η άσβεστη και άγρια επιθυμία να ξαναπάρει πίσω όσα στερήθηκε στο παρελθόν. Είναι προκλητική, εκδικητική, φωνακλού και θεωρεί πως όλοι της χρωστούν. Φαίνεται ο σίφουνας του κακού στην ιστορία μας, αλλά οι εξελίξεις θα τη φέρουν αντιμέτωπη με τον εαυτό της, καθώς παραμένει μια γυναίκα που λαχταρά να αγαπηθεί». Η συζήτησή μας, όμως, με την κυρία Μουτάφη δεν επικεντρώθηκε μόνο στον ρόλο της, αλλά επεκτάθηκε και στο παιδί της και στη μητρότητα.
Ελισάβετ, η σειρά «Να μ’ αγαπάς» είναι μια αποτύπωση του σήμερα. Πολύ… 2025. Μια Ελλάδα με μεγάλες κοινωνικές ανισότητες και μια οικογένεια που έχει θεοποιήσει το χρήμα. Μια οικογένεια που κυνηγά την ύλη, την κοινωνική καταξίωση και τον πλούτο. Ενας θείος πάτερ φαμίλιας, που επιθυμεί να ενώσει περιουσίες και να παντρέψει δυο δεύτερα ξαδέρφια, χωρίς αγάπη, ώστε να μη χρεοκοπήσουν ο ίδιος και το οικοδόμημά του… Γιατί έχει κυριαρχήσει στους ήρωες το πάθος της απληστίας και της πλεονεξίας;
Είναι η φύση του ανθρώπου να ρέπει στα πάθη του. Ετσι στήθηκαν οι αυτοκρατορίες, ικανοποιώντας το πάθος της απληστίας. Ολες οι αυτοκρατορίες, αν το σκεφτείτε, ήταν επεκτατικές, κυνηγούσαν τον πλούτο. Δεν είχαν μια λακωνική ζωή, ήθελαν μεγαλεία, δόξα, ευμάρεια, για αυτό έκαναν επεκτατικούς πολέμους, εφάρμοζαν βία και είχαν μακροχρόνια πορεία ανά τους αιώνες, μέχρι την κατάρρευσή τους. Η σειρά μας δεν κάνει τίποτα άλλο από το να παρουσιάζει την πραγματικότητα. Δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα. Και σήμερα τα πράγματα έχουν αγριέψει πολύ. Τι γίνεται σήμερα; Οι Ελληνες αισθάνονται φτωχοί, διάβασα σε μια έρευνα. Τον πλούτο τον έχουν λίγοι. Ο πλούτος, η εξουσία είναι πάθη της ανθρώπινης φύσης. Ενα μεθύσι που δεν έχει όριο. Ολοι οι ήρωες της σειράς κάνουν τα πάντα για να μη χάσουν το οικονομικό και κοινωνικό τους στάτους. Ακόμη και οι καλοί ήρωες. Τι κάνει ο Ορφέας; Παντρεύεται χωρίς να θέλει την Αννα για να σώσει από την οικονομική καταστροφή τον πατέρα του. Τι κάνει η Ζωή; Αποκρύπτει για χρόνια από τον πλούσιο σύζυγό της την ύπαρξη δυο παιδιών, με τον φόβο να μην την πετάξει έξω από την έπαυλη. «Πρόσεχε» της λέει και η μάνα της, η Νικαίτη, «αν μαθευτεί αυτό το μυστικό θα τα χάσουμε όλα». Την ηρωίδα μου όλοι τη λένε κακιά στην οικογένεια -μάλιστα, η Νικαίτη τη λέει… σμέρνα-, αλλά θεωρώ ότι είναι πιο ντόμπρα από όλους.
Γιατί το λες αυτό;
Γιατί η Σοφία θέλει να ζήσει καλά, θέλει να αλλάξει τη ζωή της και το λέει σε όλους από το πρώτο επεισόδιο.
Αυτή η επιθυμία νομιμοποιεί τις πράξεις της; Πηγαίνει την κόρη της σ’ αυτόν τον γάμο συμφέροντος σαν Ιφιγένεια… Δεν νοιάζεται για τα συναισθήματά της, μέχρι που προφασίζεται ότι έχει πάθει έμφραγμα για να τη γυρίσει πίσω όταν αυτή το σκάει. Ακρως χειριστική…
Η Σοφία έχει περάσει πολύ άσχημα μέσα στην ανέχεια. Την κακοποιούσε ο σύζυγός της. Θεωρεί, λοιπόν, καλύτερο έναν γάμο συμφέροντος παρά έναν έρωτα που θα ξεθυμάνει και στο τέλος θα μείνει η γκρίνια της καθημερινότητας από τη λιτή ζωή. Και φυσικά η Σοφία ξεπερνά τα όρια. Για να υποδυθώ τη Σοφία πρέπει να την εξηγήσω. Είναι τόσο θρασεία και αγενής γιατί έχει υποφέρει στη ζωή της. Η Σοφία έχει κακοποιηθεί. Είναι στερημένος άνθρωπος. Και από συναισθηματικά αγαθά και από υλικά αγαθά. Η ζωή μέχρι να επιστρέψει στο Ναύπλιο, στη βίλα της οικογένειάς της, από όπου είχε φύγει ως αποδιοπομπαίος τράγος αφού κλέφτηκε με τον σοφέρ, ήταν μια κόλαση. Τώρα επιστρέφει στη βίλα του ξαδέλφου της, Χαρίλαου, για να πάρει όσα δεν της έδωσαν τότε. Η Σοφία δεν είναι ότι δεν αγαπά την Αννα και θέλει να την παντρέψει με το «έτσι θέλω» με τον Ορφέα. Είναι μια διαταραγμένη προσωπικότητα… Η ίδια πιστεύει ότι ο έρωτας πάντα φεύγει, είναι καταστροφικός και προσπαθεί για το καλό της Αννας να την παντρέψει με κάποιον ευκατάστατο και ωραίο άνδρα, καθώς στο μυαλό της η αγάπη πάντα εκπίπτει…
Πώς θα χαρακτήριζες τη Σοφία;
Εναν κουρασμένο άνθρωπο. Η Σοφία κατέληξε από τη σκληράδα της ζωής να γίνει ένας συμπλεγματικός άνθρωπος. Ουσιαστικά και αυτή την αγάπη ψάχνει, καθώς δεν τη βρήκε από την οικογένειά της, ούτε από τον άντρα της. Θύμα της ζωής είναι η Σοφία και όχι θύτης. Αλλά η σειρά, πέρα από το θέμα του πλούτου και της εξουσίας, θίγει και το θέμα της μητρότητας.
Τελικά, ποιος είναι γονέας; Αυτός που κάνει ένα παιδί ή αυτός που το ανατρέφει σωστά;
Και οι δυο. Αλλά γονιός σωστός για μένα είναι αυτός που μεγαλώνει με αγάπη ένα παιδί. Το να μεγαλώσεις με αγάπη ένα παιδί σε κάνει καλό γονιό. Στη σειρά βλέπουμε τρεις μητέρες. Τη Ζωή, που εγκατέλειψε στη γιαγιά τους δυο παιδιά και δεν τα είδε ποτέ μέχρι που εκείνα την ανακάλυψαν, τη Νικαίτη, που χειραγωγεί την κόρη της, Ζωή, για να μη χάσει ως πεθερά τα πλούτη του γαμπρού της, την οποία νουθετεί πώς θα διώξει τα δίδυμα από τη βίλα, και, φυσικά, την ηρωίδα μου τη Σοφία, την οποία αναλύσαμε ως μάνα. Και αυτές οι τρεις μάνες θα κριθούν αναλόγως. Δεν ξέρω τι έχει συμβεί στη ζωή της Ζωής και δεν αναγνωρίζει αυτά τα δυο παιδιά, αλλά όσο καλή και ήρεμη κι αν φαίνεται ως χαρακτήρας εμένα κάτι μου δείχνει η στάση της, αυτή η εμμονή της να μην αναγνωρίζει τα παιδιά της, τα οποία άφησε, εξαφανίστηκε και έριξε μαύρη πέτρα…
Εχει αλλάξει τη δική σου ζωή η έλευση του γιου σου;
Ναι, έχει γίνει ήδη αυτό. Το σπουδαιότερο πράγμα που έχει κάνει ο γιος μου στη ζωή μου είναι ότι μου έχει δώσει αυτή τη μοναδική σχέση μάνας – γιου. Το παιδί σε κάνει άλλον άνθρωπο. Παλαιότερα ήταν ταμπού να μιλήσεις για όλα αυτά. Θα σας πω κάτι: Για μένα δεν υπάρχει εγχειρίδιο καλού γονέα, ούτε σχολείο καλού γονέα. Είναι πολύ δύσκολο, έτσι και αλλιώς, από μόνο του να μεγαλώσεις ένα παιδί. Εγώ αυτό που κάνω από τη μεριά μου καθώς και ο σύζυγός μου είναι να ακούμε αυτό που μας λέει ο γιος μας. Προφανώς, πέρα από το φαγητό, την καθαριότητα, τα ρούχα, τη μόρφωση, το παιχνίδι, το παιδί θέλει την επικοινωνία. Και βασικά να το ακούς. Ετσι νιώθει ασφάλεια. Αν το ακούσω, μπορώ να το βοηθήσω, αλλά και να μην μπορώ, από ένστικτο και με πολλή αγάπη, θα πω τη συμβουλή μου, θα δώσω μια αγκαλιά. Τα παιδιά πρέπει να τα κοιτάς στα μάτια, όταν σου μιλούν. Αυτό χρειάζονται – κάποιος να τα καταλαβαίνει. Από την ώρα που θα γεννηθούν μέχρι να μεγαλώσουν. Δεν είναι εύκολο αυτό.
Πόσων χρονών είναι ο γιος σας;
Τώρα είναι 4,5 ετών. Πάει στον παιδικό σταθμό. Εχει αλλάξει τη ζωή μας. Και τη δική μου και του άντρα μου. Ναι, υπάρχει πάρα πολλή κούραση, ενοχές για το αν είσαι καλή μαμά, αν λείπεις για δουλειά, και από την άλλη μού δίνει τόση χαρά και ευτυχία, τόση αγάπη, που λες «ζω ένα ψέμα, τι καλό παιδί είναι αυτό!». Το παιδί σαφώς με έχει κάνει πλέον πιο υπομονετική, αν και κατά βάση είμαι έντονος χαρακτήρας. Τα παιδιά και θα φωνάξουν και θα σε εκνευρίσουν, γιατί είναι απαιτητικά από τη φύση τους. Αλλά ακόμη και όλο αυτό δεν το ακυρώνω ως ενήλικας. Γιατί με κάνει καλύτερο άνθρωπο. Τα παιδιά θα πουν σκληρές αλήθειες, δοκιμάζουν τις αντοχές σου, δεν φιλτράρουν αυτά που λένε. Αλλά εκεί πρέπει να τα καταλάβεις και να προχωρήσεις.
Ποια είναι η χρυσή συμβουλή;
Τα παιδιά χρειάζονται όρια. Οχι απαγορεύσεις. Ο φόβος των γονιών σήμερα είναι τα κινητά, το τάμπλετ, η οθόνη. Οι συσκευές. Χρειάζεται πολλή προσοχή και συζήτηση. Αν το παιδί θέλει να παίξει ή να διαβάσει κάτι στο τάμπλετ, πρέπει να είναι παρών και ο γονέας του.
Τα παιδιά έρχονται «λευκά χαρτιά» στην κοινωνία;
Ναι. Οι γονείς και το περιβάλλον παίζουν μεγάλο ρόλο στην ανατροφή. Κοιτάξτε στη σειρά. Ο Χάρης και η Εβίτα είναι δυο κακομαθημένα παιδιά από τη μάνα τους και τη γιαγιά τους. Δεν δουλεύουν, νομίζουν ότι όλα τούς ανήκουν, ότι η ζωή τούς χρωστάει τα πάντα, όλη αυτή η οικογένεια έχει μια στοχοπροσήλωση στον πλούτο, σαν κάποιος να μην τους έχει μιλήσει για αξίες. Στην οικογένεια Καλλιγά τα παιδιά δεν έγιναν από μόνα τους άπληστα – δεν τους μάθανε την αξία τη δουλειάς, τον σεβασμό στους άλλους. Φέρονται σαν βασιλόπουλα, υποτιμούν τους πάντες, τους χρησιμοποιούν, ζηλεύουν, εκδικούνται. Ο Oρφέας, μέσα στην ατυχία του να τον στείλουν εσωτερικό σε σχολείο του εξωτερικού, μπορεί να έχασε από νωρίς την οικογενειακή θαλπωρή, αλλά έγινε καλύτερος ενήλικας. Εχει τρόπους, σέβεται, εργάζεται σκληρά, είναι αξιοπρεπής, ευγενής, δεν θέλει να γίνεται το δικό του με όποιο κόστος. Για να μην είμαι κατηγορηματική, όμως, και το DNA παίζει ρόλο στον χαρακτήρα ενός παιδιού, πέρα από την ανατροφή, για τη δόμηση της προσωπικότητας.
Πώς βλέπεις σήμερα τη νέα γενιά, τα Ελληνόπουλα, αλλά και τους Ελληνες στην καθημερινότητά τους;
Τους βλέπω θυμωμένους, τρελαμένους. Δεν τους βγαίνουν τα χρήματα για να περάσουν τον μήνα τους. Ολοι μας τα περνάμε πολύ ζόρικα. Βιώνουμε μια πολύ δύσκολη περίοδο παγκοσμίως. Πιστεύω ότι τώρα είναι πραγματικά δύσκολα, ίσως πιο πολύ από τα Μνημόνια και τον Covid-19, γιατί η ακρίβεια δεν παλεύεται. Και κανείς δεν μας λέει τι θα γίνει μ’ αυτή την ακρίβεια. Δεν φτάνει ο μισθός πλέον από τα μέσα του μήνα. Τα Ελληνόπουλα συνεχίζουν τη μετανάστευση. Αρχικά δεν τους φτάνουν τα χρήματα για να ζήσουν στην Ελλάδα, και μετά, ως νέοι, δεν πρέπει και εκείνοι να κάνουν οικογένεια, παιδιά; Πώς θα γίνει αυτό στην Ελλάδα, με 1.000 ευρώ μισθό και 500 ευρώ το ενοίκιο; Για αυτό φεύγουν τα παιδιά μας από τη χώρα, όχι για μια καλύτερη ζωή, αλλά για μια φυσιολογική ζωή.
Στον χώρο σας πώς είναι τα πράγματα;
Θα έλεγα πιο συμπαθητικά, γιατί γίνονται περισσότερες σειρές μυθοπλασίας. Ο χώρος το παλεύει γενικά και προσπαθεί να κάνει σειρές, και αυτό είναι πολύ θετικό και για τους νέους ηθοποιούς. Βέβαια, το θέατρο είναι αυτό που στηρίζει τους ηθοποιούς, και ο κόσμος το αγαπάει, το στηρίζει – τα περισσότερα θέατρα είναι γεμάτα. Φέτος, εγώ δεν θα κάνω θέατρο. Ηταν μια προσωπική επιλογή. Με καθημερινά τηλεοπτικά γυρίσματα και με μια οικογένεια πίσω να περιμένει, δεν θα μπορούσα να κάνω θέατρο. Με τον μικρό με βοηθάει και η μητέρα μου, αλλά η δική μου φροντίδα είναι αυτή που προέχει. Με το παιδί πια δεν θέλω να φορτώνω το πρόγραμμά μου. Θέλω να είμαι μαμά. Τα Σαββατοκύριακα με βοηθά η μαμά μου, για να κάνω και εγώ ψώνια, τις δουλειές του σπιτιού. Τις καθημερινές, ο μικρός πάει σχολείο και εγώ στα γυρίσματα. Μετά είμαστε μαζί για να παίξουμε, να κάνουμε βόλτες, να μιλήσουμε. Αυτό που μου λείπει κάποιες μέρες είναι ο ύπνος, γιατί υπάρχει κούραση, αλλά είμαι έτσι φτιαγμένη που θα συνεχίσω τον αγώνα.
Και πώς διατηρείσαι τόσο κομψή;
Το DNA μου; Μαρία μου, δεν είμαι κοκέτα. Είμαι με τις ώρες μου. Αλλες φορές θα με προσέξω -μακιγιάζ, μαλλιά, θεραπείες ομορφιάς-, άλλες φορές θα βγω και με τις πιτζάμες να πάω στο μίνι μάρκετ και άλλες φορές θα είμαι άψογα ντυμένη, γιατί αγαπώ τη μόδα, μεγάλωσα μέσα στη μόδα, σε ατελιέ. Και με τα χρόνια έχω και μια θεωρία. Στο πρόσωπο ανακλάται μια ηρεμία, μια λάμψη όταν είσαι ψυχικά σε ισορροπία. Κανένα κονσίλερ δεν θα σου δώσει τη λάμψη της περιόδου κατά την οποία πρωτοερωτεύεσαι. Υστερα από μια ηλικία πρέπει και να προσέχεις πόσο πολύ βάφεσαι και τι φοράς. Ναι, η εικόνα μας είναι σημαντική και η αισθητική, αλλά μέχρι ένα όριο. Σήμερα δεχόμαστε στο κινητό μας ένα μπαράζ διαφημιστικών για πλαστικές επεμβάσεις σε σώμα και πρόσωπο. Είναι μια μορφή επιβολής μιας συγκεκριμένης αισθητικής. Η θεοποίηση της νεότητας. Η βιομηχανία της ομορφιάς και της μόδας έχει επιβάλει συγκεκριμένα πρότυπα. Να θέλει μια πιο ώριμη γυναίκα να κάνει κάτι για να απαλύνει τις ρυτίδες της το κατανοώ, αλλά μια κοπέλα 25, 30, 35 ετών γιατί να κάνει τόσα μπότοξ, επεμβάσεις, ποιος ο λόγος, όταν έχει τα νιάτα της, τη φρεσκάδα της; Είναι υπερβολή όλο αυτό με τις ενέσεις. Και αυτή η επιβολή της νεότητας γίνεται σε γυναίκες και άνδρες. Μια κοινωνία που δεν θέλει το γήρας, που δεν έχει συμφιλιωθεί με το τέλος. Είναι και υπαρξιακό το όλο θέμα. Ο φόβος του θανάτου, εννοώ…
Με τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης τι σχέση έχεις;
Δεν μου αρέσει να σχολιάζω κάτω από αναρτήσεις, να λέω τη γνώμη μου όταν κανείς δεν με έχει ρωτήσει για κάτι, δεν με ενδιαφέρει να λέω δημόσια τη γνώμη μου, πόσο μάλλον στον ιντερνετικό τοίχο ενός άλλου προφίλ, ενός άλλου ανθρώπου. Να παίρνω σε σοβαρά θέματα θέση μέσα από το Instagram, να μαλώνω και να βρίζομαι με ξένους ανθρώπους είναι υπερβολικό. Eχουμε φτάσει να τσακωνόμαστε με αγνώστους στο διαδίκτυο – αυτό είναι παράνοια. Δεν το έχω ανάγκη όλο αυτό. Να ρωτηθώ σε μια συνέντευξη, θα απαντήσω, αλλά από εκεί και πέρα δεν έχω χρόνο με τη δουλειά και την οικογένεια για να έρθω σε αντιπαράθεση στο διαδίκτυο. Για μένα η τεχνολογία θέλει ένα μέτρο. Είναι πολύ χρήσιμη, αλλά με μέτρο. Γιατί να γίνω στόχος χέιτερς, να βριστώ, να μου χαλάσει η διάθεση; Εχω μια δύσκολη καθημερινότητα, να την κάνω ακόμη πιο δύσκολη; Αυτά τα τοξικά σχόλια στο διαδίκτυο είναι επιδημία. Είναι επικίνδυνα, δε, για τους εφήβους. Οι γονείς πρέπει με έναν τρόπο να ελέγχουν όσα δέχονται τα παιδιά τους στο διαδίκτυο. Υπάρχουν μέσα που δεν τα πλησιάζω καν. Το twitter έχει πολλή ανθρωποφαγία, η επικοινωνία, ο διάλογος είναι πολύ σκληρά όλα. Πώς ανέχονται όλη αυτή την τοξικότητα, απορώ… Τι να σας πω, μιλάτε με μια σκληρά εργαζόμενη γυναίκα και μαμά, που δεν θέλει να έρθει σε επαφή με όλη αυτή την τοξικότητα.
Η ανθρωπότητα πώς σου φαντάζει στις μέρες μας;
Φρικτή. Πόλεμοι που δεν λένε να σταματήσουν, μεγάλες οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες, σκοταδισμός σε πολλές χώρες. Φοβάσαι πλέον μήπως ξημερώσεις την άλλη μέρα και ο πόλεμος είναι στη δική σου πατρίδα, στο δικό σου σπίτι. Οσα βλέπαμε με τα σκελετωμένα από την πείνα παιδιά στη Γάζα ήταν σαν ψέματα. Λες «δεν γίνεται όλο αυτό να συμβαίνει το 2025. Είναι τρελό». Κι όμως…
Πώς να κρατηθεί ο άνθρωπος και να μην πέσει σε κατάθλιψη;
Στη σειρά, η ηρωίδα μου, η Σοφία, κακοποιημένη ψυχικά και σωματικά, βρίσκει μια αχτίδα ζωής στον έρωτα. Είναι πολύ σημαντικό κομμάτι ο έρωτας, σε όποια ηλικία. Σου δίνει δύναμη, χαρά για τη ζωή. Ο έρωτας είναι πάντα επίκαιρος. Ο έρωτας αλλάζει τον άνθρωπο. Τον κάνει να νιώθει δυνατός. Οπως και η γέννηση ενός παιδιού, η έλευση ενός παιδιού στη ζωή. Μεγάλη αγάπη και αυτή. Σου δίνει φτερά για μια νέα εκκίνηση στη ζωή σου. Ο άνθρωπος αλλάζει τη συμπεριφορά του, τις συνήθειές του με τον έρωτα. Μαλακώνει. Ναι, αυτό συμβαίνει… μαλακώνει!
