Γιατί δεν γυρίζουμε μια ταινία με το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, να διασκεδάσουμε τον πλανήτη Γη και να τα κονομήσουμε;
Πριν από λίγες ημέρες παρελήφθη φάκελος κόκκινος, με ταχυδρομικές σφραγίδες Φιχθίων Αργολίδος, Μαδαγασκάρης, ερήμου Τακλαμακάν και Χόλιγουντ Καλιφόρνιας. Τον άνοιξα και αμέσως ξετσούμισε από μέσα οργή αλά μπρατσέτα με αγανάκτηση.
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Αυτά τα δύο συναισθήματα είχαν τη μορφή μιας επιστολής διαμαρτυρίας, που συνυπέγραφαν Ελληνες και Αμερικανοί σεναριογράφοι, οι οποίοι καταγγέλλουν πως τους κλέβουν τη δουλειά κάτι απίθανα… παρατράγουδα της εγχώριας πραγματικότητας.
Πρώτα απ’ όλα, το Κανάλι της Βουλής. «Δεν γίνεται να το ανεχτούμε αυτό» γράφουν. «Εμείς παλεύουμε μήνες να χτίσουμε δραματικές κορυφώσεις, και αυτοί τις πετυχαίνουν κατά λάθος στις ζωντανές μεταδόσεις. Με μια κάμερα που κουνιέται πιο αργά και απ’ το ριπλέι, βγάζουν επεισόδια που μοιάζουν με πολιτικό σίριαλ με πολλή από Μαφία και περισσότερη παράνοια. Πώς να ανταγωνιστούμε;»
Μετά, οι περιώνυμοι «Φραπέδες» και «Χασάπηδες». «Αυτά τα παρατσούκλια», επισημαίνουν οι σεναριογράφοι, από μόνα τους «έχουν μεγαλύτερο δυναμικό από επτά σεζόν τηλεοπτικής κωμωδίας». Κι ενώ οι σεναριογράφοι σπάνε τα κεφάλια τους να βρουν ατάκες, οι τύποι αυτοί τις γεννάνε στο πόδι, στον διάδρομο, στο χωράφι, στο ασανσέρ, παντού. «Ακου εκεί, κάποιος να λέει ότι η κοπέλα του μιλάει… απλήστως γερμανικά! Δεν έχουμε εμείς τέτοιες πηγές έμπνευσης στο Λος Αντζελες» παραπονιούνται οι Αμερικανοί. «Το πολύ πολύ κανέναν καουμπόη, κάνα ρομπότ, εξωγήινο, μανιακό δολοφόνο και τα γνωστά. Φιγούρα σαν τον Μαγειρία δεν φανταστήκαμε ούτε πιωμένοι ούτε φτιαγμένοι από ουσίες, τις οποίες, βεβαίως βεβαίως, ουδέποτε παίρνουμε».
Ακολουθούν οι αγρότες με Φεράρι και Πόρσε. «Καταστρεφόμαστε!» λέει η επιστολή. «Πώς να φτιάξουμε ήρωα πιο εξωφρενικό από έναν τύπο που ποτίζει τα χωράφια ακούγοντας κρότους εξάτμισης πανάκριβου αγωνιστικού αυτοκινήτου;» «Εχουμε χάσει τον ύπνο μας» ομολογούν. «Αλλος φοβάται ότι θα τον αντικαταστήσει ρομπότ. Αλλος ότι θα τον αντικαταστήσει το Κανάλι της Βουλής. Και τώρα μάθαμε ότι θα μας αντικαταστήσουν λούμπεν θεάματα με κάτι πρόθυμους κολλητούς του υπαρκτού μητσοτακισμού. Ε, φτάνει! Το γλυκό έδεσε και μας έπνιξε».
Καταλήγουν με μια ικεσία: «Σε παρακαλούμε, γράψε κάτι. Μόνο έτσι υπάρχει ελπίδα να θυμηθεί ο κόσμος πως κάποτε τη φαντασία την είχαμε εμείς (τουλάχιστον αυτήν που γινόταν σενάριο για ταινία), πριν τη φάει η πραγματικότητα με το κουτάλι».
Από τη στήλη «Περι πωλητικης» της «δημοκρατίας»