Δεν βρήκε το θάρρος να ζητήσει έστω μία συγγνώμη, αλλά είχε το θράσος να επιτεθεί σε όσους ένιωσαν αποστροφή από την αναίσθητη τοποθέτησή του
Ο Θεόδωρος Λιβάνιος έκανε επίδειξη κυνισμού με την αδιανόητη διατύπωση από το βήμα της Βουλής για το τραγικό περιστατικό με τους δύο πιλότους: «Δυστυχώς ή ευτυχώς, η ζωή συνεχίζεται». Ηταν αναμενόμενο να προκαλέσει την, απόλυτα δικαιολογημένη, αποστροφή του κόσμου. Η «δημοκρατία», όπως επέτασσε το δημοσιογραφικό καθήκον της, καυτηρίασε τη στάση του στο πρωτοσέλιδό της.
- Από τον Βασίλη Γαλούπη
Χθες, προσπαθώντας να τα μαζέψει, ο αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών τα έκανε ακόμα χειρότερα. Προφανώς, καμιά καλύτερη «άμυνα» δεν του ήρθε στο μυαλό από την εύκολη λύση να κατηγορήσει για δήθεν «λάσπες» και «μονταζιέρες»: «Οι στιγμές είναι τραγικές για να αφιερώσει κανείς έστω και μια φράση για την ενσυναίσθηση που λείπει απ’ όσους βρίσκουν το κουράγιο να ρίξουν λάσπη εκμεταλλευόμενοι την ανθρώπινη απώλεια. Ολόκληρη η δήλωση, χωρίς τη μονταζιέρα της χυδαιότητας». Και παρέθεσε το σχετικό βιντεάκι.
Ο άνθρωπος που ξεστόμισε μέσα στη Βουλή «δυστυχώς ή ευτυχώς, η ζωή συνεχίζεται» ύστερα από τον άδικο θάνατο δύο νέων παλικαριών κι ενώ τα συντρίμμια του αεροπλάνου ήταν ακόμη τυλιγμένα στις φλόγες έχει το θράσος να «βλέπει» έλλειψη… ενσυναίσθησης στους άλλους, δηλαδή σε όσους αντέδρασαν. Οχι στον εαυτό του! Και να τους «υποχρεώσει» διά αναρτήσεως να υποστούν ξανά όλη την τοποθέτησή του επειδή θεωρεί ότι έπεσε… μονταζιέρα.
Ο Θεόδωρος Λιβάνιος, όμως, είναι πλέον αρκετά έμπειρος ως πολιτικός για να αντιλαμβάνεται ότι το «δυστυχώς ή ευτυχώς, η ζωή συνεχίζεται» θα στιγμάτιζε οποιαδήποτε τοποθέτηση. Ο,τι κι αν έλεγε νωρίτερα ή αργότερα δεν έχει πια καμία σημασία. Η φράση του ήταν στα όρια της χοντροπετσιάς. Πολύ σκληρή, υπερβολικά αναίσθητη για να την αντέξουν οι συγγενείς των χαμένων πιλότων κι όλοι οι Ελληνες που θρηνούν την απώλειά τους.
Αν ο Λιβάνιος κρίνει ότι μια τέτοια δήλωση σαν κι αυτή που έκανε προχθές είναι το πρότυπο ενσυναίσθησης, τότε υπάρχει σοβαρό πρόβλημα. Κι αν ο αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών της χώρας εκτιμά ότι έδωσε απάντηση σε όσους «πάγωσε» με τα λεγόμενά του, τότε το πρόβλημα διογκώνεται ανησυχητικά.
Το στέλεχος της Ν.Δ. δείχνει να μην καταλαβαίνει καν ούτε τους κανόνες του δικού του παιχνιδιού, της πολιτικής επικοινωνίας. Κι ενώ, μάλιστα, διαφημίζεται τα τελευταία χρόνια ότι ανήκει στον στενό κύκλο επικοινωνίας του Μητσοτάκη, συνομιλώντας σε τακτική βάση και με τον Σταν Γκρίνμπεργκ. Μέχρι κι «εγχώριο γκουρού των δημοσκοπήσεων» χαρακτήριζε κάποτε τον Λιβάνιο, με «αναβαθμισμένη» υπερβολή, η «Καθημερινή».
Αντί να ζητήσει ειλικρινώς και ταπεινά μία συγγνώμη ή να πει έστω μια ψευτοδικαιολογία περί λεκτικής αστοχίας, ο Λιβάνιος έγινε επιθετικός. Κατηγόρησε όσους δυσανασχέτησαν ότι δήθεν «ρίχνουν λάσπη εκμεταλλευόμενοι την ανθρώπινη απώλεια». Η «ολόκληρη δήλωση» που παρέθεσε ξανά μέσω tweet δεν έκανε κανέναν σοφότερο. Τα ίδια άκουσαν όλοι πάλι: Οτι κάποτε έμενε στην ίδια πολυκατοικία με πιλότους και, μετά, την καφενειακή «σύνδεση» που έκανε, για να προχωρήσει παρακάτω η κουβέντα, ότι η ζωή συνεχίζεται, πάμε να συζητήσουμε για ένα… νομοσχέδιο.
Με αυτή την έννοια ο Λιβάνιος απηχεί πλήρως το επικοινωνιακό… ταλέντο της κυβέρνησής του. Είναι εκ πεποιθήσεως διαστρεβλωτές, αλλά χωρίς να έχουν ταλέντο στη διαστρέβλωση. Τα αποτελέσματα είναι ατσούμπαλοι χειρισμοί σαν του Λιβάνιου. Στην περίπτωση του άδικου χαμού των δυο πιλότων, όπως ακριβώς και στην περίπτωση του φριχτού θανάτου των 57 στα Τέμπη, δεν κρύβεται η επιθυμία της κυβέρνησης και των στελεχών της να «παραγκωνιστούν» από την κουβέντα οι «άβολοι» νεκροί.
Ειδικά στη συντριβή του Canadair στην Κάρυστο, που απέχει πολύ από την επόμενη προεκλογική περίοδο, δεν υπάρχει καν το επικοινωνιακό όφελος από δηλώσεις ευαισθησίας, οπότε «η ζωή συνεχίζεται» – και, μάλιστα, το συντομότερο. Εχουμε και δουλειές…
Οι πολιτικοί χρωστούν την ευημερία τους σε ψήφους και βασική αρχή είναι να μην επιδεικνύουν ασέβεια προς τους πολίτες, τουλάχιστον, όχι σε μεγάλες δόσεις. Ο Λιβάνιος δεν κατάλαβε ούτε τους βασικούς κανόνες του δικού του σιναφιού. Ακόμα κι αν μετάνιωσε για ό,τι είπε ή πώς και πότε το είπε, θα έπρεπε να παραδεχτεί την ατζαμοσύνη του. Οχι να καταγγέλλει ψευδώς ανύπαρκτες μονταζιέρες. Κανένα μοντάζ δεν έγινε από κανέναν. Δεν χρειαζόταν, άλλωστε. Ο Λιβάνιος τα έκανε θάλασσα από μόνος του.
Οσο κι αν προσπαθεί η κυβέρνηση να «εθιστεί» ο πολίτης στον αχαλίνωτο κυνισμό, είναι δύσκολο να τα καταφέρει. Πρακτικά, ο Λιβάνιος δεν αποτελεί εξαίρεση, αλλά τον κανόνα της διακυβέρνησης Μητσοτάκη. Είναι ο ίδιος ο πρωθυπουργός που προσπαθεί να «πουλήσει» στον κόσμο κάθε καταστροφή που τελείται επί της δικής του κυβέρνησης ως «ευκαιρία». Το ίδιο έκανε και με τη φωτιά στην Εύβοια. Το ίδιο συνέβαινε κι όταν χυδαιολογούσε, τότε που όλοι του φώναζαν για τις ελλείψεις ΜΕΘ στην πανδημία. Ηταν, επίσης, αυτός που τις μέρες του θρήνου των Τεμπών καλούσε, με δυστοπική αναλγησία, μια επιζήσασα να βάλει… πλάτη για να αλλάξει η χώρα.
Πέρα από όποια ιδεολογική απόχρωση υιοθετεί ευκαιριακά η κυβέρνηση, ανάλογα με το πού φυσάει ο άνεμος, είναι ο απροκάλυπτος κυνισμός η βασική αρχή που την ενώνει. Είναι η στάση του Μητσοτάκη, τελικά, που διαχέεται από την κορυφή μέχρι τους βουλευτές. Αυτή η βαθιά περιφρόνηση προς τον κόσμο που επιδεικνύουν πια χωρίς προσχήματα όλο και περισσότερα στελέχη του.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΛΙΒΑΝΙΟΣ
Αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1977. Σπούδασε στο Τμήμα Πληροφορικής του ΕΚΠΑ, με μεταπτυχιακό στη Διαχείριση και Τεχνολογία Ποιότητας. Στη συνέχεια εργάστηκε σε επιχειρήσεις πληροφορικής και έρευνας αγοράς. Το 2010, επί κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου, διετέλεσε ειδικός σύμβουλος στο υπουργείο Εσωτερικών. Το 2011-2014 ήταν γενικός γραμματέας στον Δήμο Αθηναίων και τον Ιανουάριο 2015 γ.γ. του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Ηταν υπεύθυνος ψηφιακής καμπάνιας του Κυριάκου Μητσοτάκη για τις εκλογές του 2019. Αμέσως μετά διορίστηκε υφυπουργός Εσωτερικών και το 2021 υφυπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης. Από τις 27 Ιουνίου είναι αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών.
