Μηδενικό το πολιτικό αποτύπωμά του στον ΣΥΡΙΖΑ. Κατέρρευσε με κρότο ο καλλιεργούμενος επί χρόνια μύθος ότι αποτελεί αντίπαλον δέος του Τσίπρα
Από το 2014, προτού καν γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Τσακαλώτος ηγήθηκε της εσωκομματικής αντιπολίτευσης απέναντι στον Τσίπρα. Η κίνηση των «53» που φτιάχτηκε τότε εκπροσωπήθηκε στη συνέχεια και με μέλη στην κυβέρνηση από το 2015 μέχρι το 2019.
- Από τον Βασίλη Γαλούπη
Το 2021, οι «53» έχτισαν και την «Ομπρέλα» για περαιτέρω διεύρυνση, ώστε να ενισχυθεί κι άλλο το «εσωτερικό» μέτωπο.
Για χρόνια ο Τσακαλώτος προβαλλόταν ως το αντίπαλον δέος του Τσίπρα στον ΣΥΡΙΖΑ. Ως «μπαμπούλας» και «φωνή αριστερής συνείδησης». Ολο αυτό το επικοινωνιακό δημιούργημα για τους «53» και τις «Ομπρέλες» ότι δήθεν εκπροσωπούν τη «σωστή πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ» και ότι θα βρεθούν, αναπόφευκτα, στα ηνία την επόμενη μέρα, έσκασε σαν φούσκα στις εκλογές της περασμένης Κυριακής.
Η μόνη κλωστή που έδενε τον Τσακαλώτο με τον ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά μετά τις εκλογές ήττας το 2019, ήταν οι μηχανισμοί του κόμματος εν όψει της επόμενης μέρας. Ιδεολογικά έμοιαζε περισσότερο να διαφωνεί παρά να συμφωνεί με τον Τσίπρα. Ηταν πιο καλός στον αντίλογο, παρά στις προτάσεις.
Από το 2011 και τα περιβόητα λογύδρια στην Πλατεία Συντάγματος κατά της τρόικας, ο Τσακαλώτος κυκλοφορούσε με το γεμάτο συμβολισμούς κόκκινο σακίδιο στην ωμοπλάτη. Τώρα, οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αυτοί που του έδωσαν το «άδειο» σακίδιο στο χέρι. Το φτωχό ποσοστό, κάτω από 9%, τον πετάει όχι μόνο εκτός εξουσίας ΣΥΡΙΖΑ, αλλά του αφαιρεί και το δικαίωμα να θεωρείται ηγέτης όποιας εσωκομματικής αντιπολίτευσης. Τι αντιπολίτευση να κάνει ο Τσακαλώτος, όταν ως αιώνιος δελφίνος έχτιζε επί χρόνια τη μετά Τσίπρα εποχή μέσω μηχανισμών και ξαφνικά είδε να τον προσπερνάει σαν αέρας κάποιος από το πουθενά;
Στην προεκλογική καμπάνια του ΣΥΡΙΖΑ για τις βουλευτικές εκλογές ο Τσακαλώτος φόρτωσε στο κόμμα του ακόμα μία δυσκολία, με την πρόταση-φιάσκο για τα τοπικά νομίσματα, λίγο μετά τις «Δήμητρες» του Βαρουφάκη. Στη δική του προεκλογική καμπάνια ως δελφίνος φρόντισε να είναι σαφώς πιο προσεκτικός. Στο συνέδριο εμφανίστηκε σαν θεωρητικός της Αριστεράς. Η πλατφόρμα του, όμως, μοιάζει αραχνιασμένη, δεν αγγίζει τον κόσμο. Και, το βασικότερο, ο Τσακαλώτος δεν μπορεί να πουλάει αριστεροφροσύνη, όταν επί μια τετραετία εφάρμοζε κατά γράμμα το Μνημόνιο της τρόικας, «πνίγοντας» τη μεσαία τάξη.
Και μόνο το γεγονός ότι ως υπουργός Οικονομικών ήταν ο πιο πιστός εφαρμοστής του Μνημονίου απ’ όλους αφοπλίζει όποια επιχειρήματα εντάσσει στην ατζέντα του περί κοινωνικής πολιτικής. Στα εύκολα, δηλαδή στη θεωρία, ο Τσακαλώτος είναι ένας καλός γνώστης της αριστερής πολιτικής. Στα δύσκολα, δηλαδή στην πράξη, επέβαλλε πολιτικές που εξόντωσαν την ήδη εξαντλημένη από τα Μνημόνια μεσαία τάξη.
Στις δηλώσεις του μετά τη βαριά ήττα του την Κυριακή, ο Τσακαλώτος δεν έκανε κάποια αυτοκριτική για το πολύ χαμηλό ποσοστό του. Δεν βρήκε κάτι να φταίει για το γεγονός ότι απορρίφθηκε από τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ. Αντίθετα, μίλησε για τη μάχη που έδωσε, είπε ότι με τη δική του πρόταση μπορεί να γίνει μια ουσιαστική αντιπολίτευση και τάχθηκε στο πλευρό της Αχτσιόγλου, εμμέσως πλην σαφώς.
Στα 63 του και ήδη με μια καριέρα στην πολιτική σκηνή, ο Τσακαλώτος έδειξε να πέφτει από τα σύννεφα, «ανακαλύπτοντας» ότι «η μεταπολιτική με την έμφαση στο πρόσωπο και στην εικόνα έχει διεισδύσει εκεί που δεν το περιμένει κανείς», κάνοντας λόγο για «την ουσία της πολιτικής». Ομως, η έμφαση στα πρόσωπα και στις εικόνες πάντα έπαιζε ρόλο στην πολιτική. Ακόμα και πριν από τον 20ό αιώνα και σίγουρα πολύ πριν από τα social media.
Οσο για την όποια ουσία της πολιτικής εννοεί ο Τσακαλώτος, αυτή έχει εδώ και δεκαετίες καπελωθεί από επικοινωνιακά τρικ, επιχειρηματικά συμφέροντα και μπόλικο «φαίνεσθαι». Δεν είναι κάτι που συμβαίνει πρώτη φορά. Ακόμα κι όταν δεν είχαν εφευρεθεί τα ριάλιτι σόου στην τηλεόραση, η πολιτική ήταν ήδη ριάλιτι σόου διεθνώς.
Ο Τσακαλώτος μιλάει σαν να πιστεύει ότι έχασε μόνο και μόνο επειδή ήταν συνυποψήφιός του κάποιος «TikToker» που κάνει μεγαλύτερο… εφέ απ’ τον ίδιο. Και δείχνει να μην μπορεί να αποδεχτεί ότι η αποτυχία του ως υπουργός Οικονομικών είναι αυτή που τον ακολουθεί σαν ρετσινιά. Δεν ευθύνεται μόνο ότι δεν ξεσηκώνει με τη ρητορική ικανότητά του.
Οσα έχει να προτείνει ο Τσακαλώτος για τη ζωή των πολιτών δεν τα ακούνε πλέον οι ψηφοφόροι εδώ και πολύ καιρό. Διότι πολύ απλά άλλα έλεγε στην Πλατεία Συντάγματος κι άλλα έκανε ως υπουργός. Η όποια πολιτική αξιοπιστία του έχει κριθεί κι έχει κατεδαφιστεί. Ο Τσίπρας το κατάλαβε έστω κι αργά και τον έκανε πέρα αμέσως μετά τις εκλογές του 2019, το ίδιο και οι πολίτες, ενώ τώρα οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ τού δείχνουν ουσιαστικά την πόρτα της εξόδου από το κόμμα.
Ο Τσακαλώτος, όμως, εξακολουθεί να δείχνει πως αδυνατεί να αντιληφθεί τι πάει στραβά και για ποιον λόγο οι πολιτικές θέσεις του δεν είναι ελκυστικές ούτε καν σαν εσωκομματική αντιπολίτευση. Είναι επειδή το 2015 είχε την ευκαιρία του να αποδείξει ότι εννοεί όσα λέει, αλλά απέτυχε.
ΕΥΚΛΕΙΔΗΣ ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΣ
Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ, πρώην υπουργός Οικονομικών
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Γεννήθηκε το 1960 στο Ρότερνταμ της Ολλανδίας και μεγάλωσε στο Λονδίνο. Σπούδασε Οικονομικά και Πολιτικές Επιστήμες στην Οξφόρδη και δίδαξε στο πανεπιστήμιο του Κεντ. Το 2004 ήταν υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στην Πρέβεζα, αλλά δεν εξελέγη. Για πρώτη φορά μπήκε στη Βουλή στις εκλογές του 2012. Στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το 2015 διορίστηκε αρχικά αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών και στη συνέχεια υπουργός Οικονομικών. Είναι μέλος της Πολιτικής Γραμματείας και της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος.
