Η συσσωρευμένη οργή της κοινωνίας δεν είναι τυχαία. Οσο τα σκάνδαλα διαφθοράς συγκαλύπτονται και οι οικονομικές ανισότητες διευρύνονται, ο αποκλεισμός των πολλών γίνεται ηθικό και θεσμικό στίγμα της πολιτικής εξουσίας
Τα πρόσφατα σκάνδαλα που βλέπουν το φως της δημοσιότητας αποκαλύπτουν με τον πλέον εμφατικό τρόπο το αντικοινωνικό πρόσωπο της κυβέρνησης. Το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, όπου ανώτατα στελέχη και πολιτικά πρόσωπα εμπλέκονται σε εγκληματική οργάνωση που διασπάθισε ευρωπαϊκά κονδύλια με παράνομες καταβολές εκατομμυρίων ευρώ, αποτελεί μόνο την κορυφή του παγόβουνου. Αρκετοί από αυτούς που εξελέγησαν με το σύνθημα της διαφάνειας κατηγορούνται πλέον για συνειδητή συγκάλυψη και παρεμπόδιση της Δικαιοσύνης.
- Του Θύμιου Λυμπερόπουλου*
Η κατακραυγή δεν περιορίζεται στα ζητήματα διαφθοράς. Μετά το 2018 η οικονομική ανισότητα στην Ελλάδα αυξάνεται σταθερά, σε αντίθεση με την πτωτική πορεία των περισσότερων χωρών της Ε.Ε. Ο δείκτης S80/S20 -μετράει τη διαφορά εισοδήματος του πλουσιότερου 20% έναντι του φτωχότερου 20%- επιδεινώνεται, αφήνοντας τη χώρα σε μεγάλη απόσταση από τα ευρωπαϊκά πρότυπα. Η ουσιαστική μείωση των πραγματικών αποδοχών, η εκτίναξη της φορολογίας και η ακρίβεια στα βασικά αγαθά συρρικνώνουν ακόμη περισσότερο τα περιθώρια διαβίωσης των πολλών.
Ο αποκλεισμός από εργασιακές ευκαιρίες λαμβάνει δραματικές διαστάσεις, ειδικά για τις πλέον ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Η αδήλωτη εργασία και η δύσκολη πρόσβαση σε κοινωνικές παροχές συνθέτουν ένα τοπίο αυξανόμενης κοινωνικής εξαθλίωσης. Η κυβέρνηση, αντί να υλοποιεί πολιτικές ένταξης και προστασίας, αρκείται σε εξαγγελίες -πολλές φορές για επικοινωνιακούς λόγους-, αφήνοντας ανυπεράσπιστες επαγγελματικές και κοινωνικές ομάδες στην τύχη τους. Ενώ οι λίγοι συνεχίζουν να απολαμβάνουν επενδυτικές ευκαιρίες και κρατικές επιδοτήσεις, οι πολλοί βιώνουν όλο και εντονότερα την αδιαφορία του κράτους. Το ελληνικό παραγωγικό δυναμικό παραμένει αποκλεισμένο από σύγχρονες πολιτικές στήριξης και δίκαιης αναδιανομής, ακυρώνοντας έτσι βασικές αρχές κοινωνικής δικαιοσύνης.
Η κυβέρνηση, παρά τις εξαγγελίες για μεταρρυθμίσεις και «ψηφιακό κράτος», αποτυγχάνει να προστατεύσει τα δημόσια αγαθά, τις δημόσιες υπηρεσίες, να ενισχύσει τη διαφάνεια και να αποκαταστήσει την κοινωνική κινητικότητα. Η συσσωρευμένη οργή της κοινωνίας δεν είναι τυχαία. Οσο τα σκάνδαλα διαφθοράς συγκαλύπτονται και οι οικονομικές ανισότητες διευρύνονται, ο αποκλεισμός των πολλών γίνεται ηθικό και θεσμικό στίγμα της πολιτικής εξουσίας. Επιπλέον, η διαφθορά μειώνει την εμπιστοσύνη στους θεσμούς και την ικανότητα του κράτους να ελέγχει τις αγορές και τις οικονομικές στρεβλώσεις. Αυτό προκαλεί πολιτική και οικονομική αστάθεια, με αλυσιδωτές αρνητικές συνέπειες στα δημόσια οικονομικά και στη βιωσιμότητα του κράτους, ενθαρρύνοντας τη φοροδιαφυγή και υπονομεύοντας τη συνολική κοινωνική ευημερία.
Η παράνομη λειτουργία εφαρμογών στον τομέα των επιβατών μεταφορών, όπως η Uber, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα του φαινομένου. Στην Ελλάδα η Uber δραστηριοποιείται χωρίς την απαραίτητη άδεια ηλεκτρονικής διαμεσολάβησης, παραβιάζοντας τον νόμο 4530/2018. Επιπλέον, η εταιρία εφαρμόζει εκπτωτικές πολιτικές που επηρεάζουν την τιμή της υπηρεσίας ταξί και αναλαμβάνει το σύνολο της είσπραξης από τους πελάτες, ενώ δεν διαθέτει νόμιμη άδεια παροχής υπηρεσιών μεταφοράς. Αυτό δημιουργεί αθέμιτο ανταγωνισμό προς τους επαγγελματίες αυτοκινητιστές, υπονομεύει την ασφάλεια των επιβατών και παραβιάζει τη νομοθεσία.
Και τι κάνουν η κυβέρνηση και το υπουργείο Μεταφορών γι’ αυτό; Απολύτως τίποτα. Αντιθέτως, η ανοχή ή η ανεπαρκής εποπτεία της Πολιτείας στην εφαρμογή των νόμων επιτρέπει σε τέτοιες παράνομες δραστηριότητες να παραμένουν ενεργές, προκαλώντας σοβαρές στρεβλώσεις στην αγορά μεταφορών. Ο τρόπος που κυβερνά ο κ. Μητσοτάκης δεν θυμίζει καν… δημοκρατία. Είναι καθιέρωση της ανισότητας. Και μπορεί η ελληνική κοινωνία να έπαψε να αντιστέκεται, να αφομοιώνει την τυφλή υπακοή και να τη βαφτίζει ωριμότητα, εμείς ως κλάδος όμως δεν είπαμε την τελευταία μας λέξη.
Ραντεβού τον Σεπτέμβριο…
*Πρόεδρος του ΣΑΤΑ
Μ.Η.Τ. 232120