Τα πεπραγμένα του «σημιτικού» και κατόπιν «σαμαρικού» Γιάννη Στουρνάρα με την τρομοκράτηση του ελληνικού λαού μέσω ΙΟΒΕ, το 2010-12, και την πιστή εφαρμογή ως ΥΠΟΙΚ των πιο αδίστακτων μνημονιακών μέτρων, το 2012-14
Η δουλειά που ανέλαβε ο Γιάννης Στουρνάρας από τις παραμονές των Μνημονίων του 2010 μέχρι και την ολοκλήρωση της θητείας του στο υπουργείο Οικονομικών ήταν να τρομοκρατεί τους πολίτες με δηλώσεις που επιθυμούσε η τρόικα, προκειμένου να επιβληθούν τα πιο άδικα, αναποτελεσματικά και κατά των μικρομεσαίων μέτρα φτωχοποίησης, υπέρ της ελίτ, που έχει υποστεί η χώρα εν καιρώ ειρήνης μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
- Από τον Βασίλη Γαλούπη
Η ανταπόδοση της τρόικας ήταν να επιβάλει τον Στουρνάρα ως διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος αμέσως μετά το «έργο» του στο ΥΠΟΙΚ το 2012-14. Μέχρι σήμερα το Βερολίνο και οι Βρυξέλλες, παρά την εναλλαγή τόσων κυβερνήσεων από το 2014, κρατούν στη θέση του τον αποτυχημένο εκ του αποτελέσματος Στουρνάρα, ο οποίος, όπως έχουμε γράψει από την αρχή της έρευνάς μας, οδεύει προς μια τρίτη εξαετία στην ΤτΕ, έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού του και μια ενδεχόμενη πρωθυπουργική θητεία, εφόσον το απαιτήσουν οι συνθήκες.
Σήμερα θα εμβαθύνουμε στη θητεία του ως υπουργού Οικονομικών, που ξεκίνησε στις 5 Ιουλίου 2012 και ολοκληρώθηκε δύο χρόνια μετά, στις 10 Ιουνίου 2014, με την πιστή εφαρμογή του δεύτερου Μνημονίου και πιο επώδυνου εκ των τριών. Ηταν τότε που, ξαφνικά για τους πολλούς αλλά όχι τυχαία για τους γνωρίζοντες, ο Σαμαράς έγινε ο δεύτερος πρωθυπουργός που θεώρησε απαραίτητο στην κυβέρνησή του τον Στουρνάρα. Ετσι, ο οικονομολόγος από «σημιτικός» πέρασε σε ένα, υποτίθεται, άλλο ιδεολογικό στρατόπεδο επί Αντώνη Σαμαρά.
Αφαίμαξη
Στην πραγματικότητα, όμως, ο Στουρνάρας εξακολουθούσε εξαρχής να κινείται στην ελληνική οικονομία με ατζέντα Βερολίνου. Η θέση που τήρησε από την αρχή της οικονομικής κρίσης ήταν ξεκάθαρα υπέρ της αφαίμαξης των οικονομιών και των περιουσιών του ελληνικού λαού. Ξεχνώντας πάντα ότι κανείς από τους πραγματικούς υπευθύνους που οδήγησαν την Ελλάδα στη χρεοκοπία δεν κλήθηκε να πληρώσει. Το έδειξε και με τον συμβιβασμό-ξέπλυμα που, όπως θα δούμε στη συνέχεια, προώθησε για τις μίζες στο πολιτικό σύστημα και σε κόμματα όπως το σημιτικό ΠΑΣΟΚ.
Σήμερα ξέρουμε πως το ίδιο το ΔΝΤ έχει ζητήσει συγγνώμη για τους λανθασμένους υπολογισμούς που έκανε και τα μέτρα «θηλιά» που ζήτησε με συνέπεια να «σκοτώσει» την ελληνική οικονομία, η οποία κατάντησε η πιο αδύναμη της Ε.Ε., μαζί με αυτή της Βουλγαρίας. Ακόμα και η Μέρκελ έκανε μία έστω και φοβισμένη αυτοκριτική για τα εγκλήματα του Βερολίνου από το 2010 σε βάρος ενός ολόκληρου λαού.
Ο Στουρνάρας δεν το έχει πράξει ποτέ. Επί ημερών του στο υπουργείο Οικονομικών το ΑΕΠ της Ελλάδας κατεδαφίστηκε από τα 280 δισ. στα 230 δισ. Η ανεργία έφτασε στο 27%. Χιλιάδες κόσμου έψαχναν στους κάδους σκουπιδιών. Οικογένειες διαλύθηκαν. Δουλειές έκλεισαν. Εγιναν μεγάλες διαδηλώσεις απελπισμένων ανθρώπων. Μόνο οι τράπεζες, τα μεγάλα ελληνικά «τζάκια» και οι «φυτευτοί» επιχειρηματίες της τρόικας διασώθηκαν. Και διά χειρός Στουρνάρα.
Μέχρι σήμερα δεν έχει ζητήσει μισή συγγνώμη για τις δηλώσεις που έκανε είτε ως επικεφαλής του ΙΟΒΕ το 2010-12 είτε ως ΥΠΟΙΚ το 2012-14 ή, βέβαια, στη συνέχεια ως διοικητής της ΤτΕ. Ας δούμε ενδεικτικά και όπως έχουν δημοσιευτεί στον Τύπο πώς τρομοκρατούσε το 2010-12 με δήθεν καταστροφή τον ελληνικό λαό -με μέτρα που σήμερα έχει αποκηρύξει το ίδιο το ΔΝΤ-, προκειμένου να περάσει η «γραμμή» της τρόικας, ώστε να γίνει η βίαιη μεταφορά πλούτου από τους πολλούς στους λίγους.
- «Το Μνημόνιο είναι διαβατήριο εξόδου από την επικίνδυνη ζώνη της χρεοκοπίας» (παρουσίαση έκθεσης του ΙΟΒΕ, 5/7/2010).
- «Το Μνημόνιο είναι ένα αναγκαίο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής (…). Αν βγούμε από το Μνημόνιο σήμερα, αυτό σημαίνει ακαριαίος θάνατος. Η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει αμέσως» (δηλώσεις στον Βήμα FM, 21/9/2010).
- «Χωρίς τη στήριξη της τρόικας η ελληνική οικονομία θα είχε υποστεί μια απότομη συρρίκνωση…» (εφημερίδα «Μακεδονία», 19/3/2011).
- «Η μόνη εναλλακτική στο Μνημόνιο είναι η χρεοκοπία (…). Το Μνημόνιο αποτελεί μονόδρομο έναντι της χρεοκοπίας, που είναι και η μόνη εναλλακτική εκδοχή» (συνεδρίαση Επιτροπής Ερευνας και Τεχνολογίας της Βουλής, 24/5/2011).
- «Δεν υπάρχει ουσιαστική εναλλακτική λύση από το Μνημόνιο…» (συνεδρίαση Επιτροπής Ερευνας και Τεχνολογίας στη Βουλή, 25/05/11).
- «Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που ελλοχεύει είναι η ακύρωση του Μνημονίου…» (παρουσίαση έκθεσης ΙΟΒΕ, 5/7/2010).
Η συνέχεια, γνωστή. Η μεροληπτική όσο και παθιασμένη στάση του υπέρ των συμφερόντων της τρόικας τον εκτίναξε άμεσα στο υπουργείο Οικονομικών και στη συνέχεια, με ακόμα μία «ανταπόδοση» για την προσφορά του, στο τιμόνι της ΤτΕ.
Οι θριαμβολογίες του… αρχιτέκτονα της καταστροφής του λαού
Η οικονομική κρίση της Ελλάδας χρησίμευσε για τον Γιάννη Στουρνάρα σαν ευκαιρία για την εξέλιξη της δικής του καριέρας. Από τη θέση του υπουργού Οικονομικών έκανε ό,τι χρειαζόταν για να διασφαλίσει ότι δεν θα απειληθούν τα συμφέροντα όσων ουσιαστικά έφεραν το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για την οικονομική κατάρρευση. Η «διαχείριση» Στουρνάρα στην εποχή των Μνημονίων θα μπορούσε να θεωρηθεί ένα τείχος προστασίας που απομόνωσε τους αληθινούς φταίχτες από τον ευρύτερο πληθυσμό.
Αυτή ήταν η αποστολή του ΥΠΟΙΚ Στουρνάρα και γι’ αυτήν ανταμείφθηκε τον Ιούνιο 2014 με το να τον διορίσουν διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος, μια θέση στην οποία ουδέποτε αντεπεξήλθε. Οι ζωές αμέτρητων σκληρά εργαζόμενων και έντιμων ανθρώπων που δεν είχαν καμιά ευθύνη ούτε καμία σχέση με το φαγοπότι της οικονομίας αντικειμενικά καταστράφηκαν και δεν ανέκαμψαν ποτέ. «Ομως πετύχαμε τελικά. Είχαμε τη μεγαλύτερη προσαρμογή που έχει ποτέ κάνει χώρα του ΟΟΣΑ» θριαμβολόγησε, ψευδώς και αντιεπιστημονικά, μόλις πέρυσι.
Από τα πιο εξοργιστικά παραδείγματα της στάσης Στουρνάρα ήταν το 2014, όταν ζήτησε εξαίρεση για την Τράπεζα της Ελλάδος από την πληρωμή ΕΝΦΙΑ! Ενας εκ των αρχιτεκτόνων και σκληρών υπερασπιστών του ΕΝΦΙΑ, ο Στουρνάρας, ζητούσε να απαλλαγούν 29 ακίνητα της Τραπέζης της Ελλάδος από τον «δικό του» φόρο, που ο ίδιος περιέγραφε ως «κοινωνικά δίκαιο», αλλά για όλους τους άλλους. Το 2010 προέβλεπε, όπως έγραφε επανειλημμένα ο Τύπος, ότι το πρώτο Μνημόνιο ήταν διαβατήριο εξόδου της χώρας από τη χρεοκοπία και το ΙΟΒΕ στο οποίο προΐστατο εκτιμούσε… αύξηση του ΑΕΠ κατά… 16% μακροπρόθεσμα. Κι όλα αυτά όταν το ΑΕΠ έπεσε τότε κατά 25% σε έναν χρόνο!
Μερικά από τα μέτρα που εφάρμοσε με το β΄ Μνημόνιο και στη συνέχεια με το Μεσοπρόθεσμο ήταν: Μείωση κατά 22% του κατώτατου μισθού, κατάργηση 150.000 θέσεων εργασίας από τον δημόσιο τομέα έως το 2015, εκ των οποίων 15.000 μέσα στο 2012, κατάργηση κλαδικών συμβάσεων εργασίας, περικοπές συντάξεων, επιδομάτων δαπανών υγείας, άμυνας, νέα αύξηση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, μειώσεις εφάπαξ έως 83%, κατάργηση δώρων στο Δημόσιο.