Ως αβάντα στην κυβέρνηση μέσω της κινδυνολογίας περί πολιτικού αδιεξόδου και ακυβερνησίας μετά τις επόμενες εκλογές, αν η Ν.Δ. κερδίσει χωρίς αυτοδυναμία, ερμηνεύεται η προχθεσινή παρέμβαση -μέσω «συνομιλητών» του- του Προέδρου της Δημοκρατίας Κώστα Τασούλα, λίγες μόνο εβδομάδες μετά τη γνωστή του δήλωση ενώπιον του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη υπέρ αυτοδύναμης κυβέρνησης. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, που εξελέγη μόνο με τις ψήφους των βουλευτών της Ν.Δ., της οποίας υπήρξε βουλευτής και πρόεδρος της Βουλής, ξεχνάει προφανώς ότι, από τη στιγμή που εξελέγη, έτσι όπως εξελέγη, είναι Πρόεδρος όλων των Ελλήνων και όχι κομματικός πρόεδρος και ως εκ τούτου δεν μπορεί να κάνει πολιτικές, άμεσες ή έμμεσες, παρεμβάσεις υπέρ της κυβέρνησης.
Σύμφωνα με το «Βήμα της Κυριακής», «ο κίνδυνος ενός πολιτικού αδιεξόδου μετά τις εκλογές απασχολεί τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. “Η κυβέρνηση έχει υπέρ της τη σύγκριση των αποτελεσμάτων, ιδιαιτέρως στο πεδίο της οικονομίας, αλλά βαρύνεται από τη φθορά του χρόνου, ενώ η αντιπολίτευση αδυνατεί να κεφαλαιοποιήσει το αποτέλεσμα αυτής της φθοράς” φέρεται να υπογραμμίζει σε συνομιλητές του ο κ. Τασούλας και επισημαίνει την έλλειψη συναινέσεων που χαρακτηρίζει το πολιτικό σύστημα, στοιχείο που συνδέεται με το ενδεχόμενο αλλεπάλληλων αναμετρήσεων στις ερχόμενες εκλογές. Οπως λέει, δεν θα ήθελε η πολιτική ζωή της χώρας να αποκτήσει χαρακτηριστικά… γενικής συνέλευσης πολυκατοικίας».
Το δημοσίευμα του «Βήματος» προκάλεσε τη δημόσια αντίδραση του ΠΑΣΟΚ, που καλεί τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να διαψεύσει το δημοσίευμα, ενώ υπογραμμίζει, παράλληλα, πως αν ισχύουν όσα αναφέρονται στο ρεπορτάζ, τότε πρόκειται «περί ενός μεγάλου θεσμικού ατοπήματος του ΠτΔ, ο οποίος μάλλον δεν έχει καταλάβει ότι εκπροσωπεί όλους τους Ελληνες».
Μετά την αντίδραση του ΠΑΣΟΚ η Προεδρία απάντησε. Σύμφωνα με συνεργάτες του κ. Τασούλα, ο Πρόεδρος πράγματι αναφέρθηκε σε ένα «υπαρκτό και θεσμικά κρίσιμο ζήτημα» και σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί έκφραση πολιτικής τοποθέτησης πέραν των συνταγματικών του αρμοδιοτήτων. Σημειώνουν, επίσης, ότι ο ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας, ως κορυφαίου θεσμικού εγγυητή, περιλαμβάνει αυτονόητα το ενδιαφέρον για την πολιτική σταθερότητα της χώρας. «Θα ήταν θεσμικά μυωπικό -ίσως και ανεύθυνο- να αποφύγει ο Πρόεδρος να επισημάνει τον κίνδυνο αστάθειας» τονίζουν.