«Απαντάμε στον τρόμο και στη βία με περισσότερη δημοκρατία και θα συνεχίσουμε να πολεμούμε την αδιαλλαξία» υποστηρίζει ο Εσκιλ Πέντερσεν, αρχηγός της κατασκήνωσης στην Οτόγια. Πριν από τις δολοφονίες στο νησί, ο Νορβηγός πρωθυπουργός Γ. Στόλτενμπεργκ παρατηρούσε για την έκρηξη πως «δεν θα μας καταστρέψετε, δεν θα καταστρέψετε τη δημοκρατία και τις δεσμεύσεις μας. Είμαστε μικρό αλλά υπερήφανο έθνος. Κανείς δεν θα πρέπει να μας τρομάζει ή να μας βυθίζει στη σιωπή. Κανείς δεν θα πρέπει να μας φοβίζει για να μην είμαστε η Νορβηγία».
Η Νορβηγία του Στόλτενμπεργκ, όμως, η παγκόσμια εικόνα για τη Νορβηγία είχε αλλάξει, όπως άλλαζε και η εικόνα της Νορβηγίας για τη Νορβηγία. «Δεν μπορώ να αποφύγω την αίσθηση πως ο ήχος από τα πυρά ενός πολυβόλου, το οποίο έκοψε 100 νέες και πολιτικές ζωές, είναι, επίσης, ο ήχος ουσιαστικής αλλαγής». Ο Κνουτ Ολαφ Αμας, συντάκτης της «Αφτενποστεν», της εφημερίδας με τη μεγαλύτερη κυκλοφορία στη Νορβηγία, γράφει στον βρετανικό «Guardian» άρθρο με τίτλο «Οταν ένα έθνος έχασε την αθωότητά του με τον ήχο πυροβολισμών», όπου προσπαθεί να ερμηνεύσει την πολιτική συνείδηση της χώρας του και υποστηρίζει πως εκείνη έχασε «το συναίσθημα ασφαλούς και διασφαλισμένης φυσιολογικής καθημερινότητας, το οποίο οι Νορβηγοί είναι τόσο πρόθυμοι να έχουν ως βέβαιο».
Ο Στόλτενμπεργκ παρατήρησε στην Οτόγια πως «ένας παράδεισος της νεολαίας μετατράπηκε σε κόλαση», αλλά ο Αμας φαίνεται να θεωρεί πως όση από τη Νορβηγία δεν μετατράπηκε σε κόλαση δεν είναι ακόμη παράδεισος. «Ο μοναχικός τρομοκράτης (αν δρούσε μόνος) έδειξε στη Νορβηγία», υποστηρίζει ο Αμας, «το μεγάλο κόστος τού να είναι μια συγκινητικά ανοιχτή κοινωνία».
Αίμα, δάκρυα και τρόμος μετά τη διπλή επίθεση
Η αστυνομία στο Οσλο δεν ανακοινώνει κάτι σχετικό με τη διανοητική κατάσταση του Αντερς Μπέχρινγκ Μπρέιβικ, ο οποίος ετοίμασε την έκρηξη στο Οσλο και τις δολοφονίες στο νησί Οτόγια. Η συναισθηματική κατάσταση της Νορβηγίας, όμως, είναι προφανής: Μεσίστιες σημαίες στα κυβερνητικά κτίρια και τις πρεσβείες της, φόβος και απορία. «Είμαστε ένας λαός σε πένθος, αλλά μέσα στη λύπη αναζητούμε την ελπίδα» παρατήρησε ο επίσκοπος Ολε Κρίστιαν Κβάρμε, σε επιμνημόσυνη δέηση για τα θύματα.
Ο Αντερς Μπέχρινγκ Μπρέιβικ θα οδηγηθεί σήμερα στον δικαστή, αλλά φαίνεται πως ούτε η κράτηση ούτε η ποινή του θα βοηθήσουν τους Νορβηγούς να ερμηνεύσουν με τον καλύτερο τρόπο όσα συμβαίνουν στη χώρα τους. Οταν οι αστυνομικοί συνέλαβαν τον Μπρέιβικ, σταμάτησαν μία σειρά δολοφονιών, οι οποίες άρχισαν από το κέντρο της νορβηγικής πρωτεύουσας, στο Οσλο. Σε ελάχιστη απόσταση από όπου απονέμεται ετησίως το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης, ο Αντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ, ο οποίος σαν αγρότης φαίνεται πως είχε αγοράσει τόνους λίπασμα για να φτιάξει εκρηκτικά, είχε οργανώσει πόλεμο. Κοντά στην έδρα της κυβέρνησης, η έκρηξη μίας βόμβας θα κατέστρεφε τα τζάμια στο γραφείο του πρωθυπουργού, θα έβαζε φωτιά στο υπουργείο Πετρελαίου και θα κατέστρεφε γειτονικά κυβερνητικά κτίρια. Η έκρηξη θα είχε 7 θύματα και δεκάδες τραυματισμένους. Το δεύτερο τμήμα του σχεδίου του Μπρέιβικ θα ανέβαζε τα θύματα σε περισσότερα από 90 και τους τραυματίες περίπου 100. Ο Μπρέιβικ πήγε στο νησί Οτόγια, όπου κατασκήνωναν νέοι του νορβηγικού Εργατικού Κόμματος. Φορούσε στολή αστυνομικού και είπε στους κατασκηνωτές πως ήταν εκεί για να μη φοβηθούν από όσα είχαν συμβεί στο Οσλο. Κέρδισε την εμπιστοσύνη τους μόνο για να αρχίσει να πυροβολεί, μία φορά σε σειρά και μία φορά με άλλο όπλο, για να διασφαλίσει πως το σχέδιό του είχε επιτυχία.
Οι τραυματίες στο νοσοκομείο αφηγούνται πώς επέζησαν. Κάποιοι προσποιήθηκαν πως είχαν πεθάνει.
Κάποιοι κολύμπησαν μακριά από το νησί. Από την άλλη όχθη, όσοι έμεναν εκεί έπαιρναν τις βάρκες τους και προσπαθούσαν να σώσουν όσους μπορούσαν.
Καθώς ο Μπρέιβικ παραδεχόταν πως είχε σχεδιάσει και είχε εφαρμόσει την έκρηξη και τις δολοφονίες, αλλά δεν θεωρούσε τον εαυτό του ένοχο, επειδή θεωρούσε ότι «οι πράξεις του ήταν στυγερές, αλλά απαραίτητες», όπως παρατήρησε ο δικηγόρος του, ο στρατός της Νορβηγίας εγκαθίστατο σε διάφορα σημεία του Οσλο με αποστολή την προστασία των κυβερνητικών κτιρίων, ενώ και η αστυνομία συνιστούσε στους πολίτες να αποφεύγουν να κυκλοφορούν στους δρόμους.
Μ.Η.Τ. 232120