Είναι υφυπουργοί. Η εκλογική διαδικασία θα τους αφαιρέσει το αξίωμα σε χρόνο μηδέν. Είναι βουλευτές. Κι αυτό, το κατ’ αυτούς «στοιχειώδες κεκτημένο», η εκλογική διαδικασία θα το άρει (για τους περισσοτέρους). Μοναδική επιλογή τους είναι η… επιμήκυνση της θητείας αυτής της αταίριαστης συγκυβέρνησης. Η έλλειψη δημοκρατικής νομιμοποίησης τους ενοχλεί πολύ λιγότερο από την απώλεια της καρέκλας. Το πρόσχημα που χρησιμοποιούν στην οικτρή διακήρυξή τους είναι «η σωτηρία της πατρίδας».
Η αναφορά γίνεται για τους κ. Οθωνα, Δριβελέγκα, Μπόλαρη, Μωραΐτη, Ξυνίδη, Πεταλωτή και Σαχινίδη. Το κείμενο που συνυπέγραψαν και με το οποίο ζητούν να γίνουν εκλογές, «ακόμη και τον Οκτώβριο του 2013,εφόσον χρειαστεί», βρίθει αντιφάσεων και προβληματικών επιχειρημάτων. Σ’ ένα σημείο διαβάζουμε: «Το κεντρικό πολιτικό προσωπικό, που έχει ιστορικές ευθύνες για την κατάρρευση, ανασκουμπώνεται και ισχυρίζεται ότι έχει ξανά τη λύση στα διογκωμένα προβλήματα που το ίδιο προκάλεσε». Είναι πρωτοφανές αλλά αληθινό. Στελέχη μιας κυβέρνησης κατηγορούν εαυτούς (!) για την κατάσταση της χώρας και σχολιάζουν πως είναι αδύνατον να επιλύσουν προβλήματα εκείνοι που τα προκαλούν. Ταυτόχρονα ζητούν παράταση της θητείας τους, εξαντλώντας όλα τα τυπικά συνταγματικά περιθώρια για να διορθώσουν ό,τι εκείνοι χάλασαν!
Η θρασύτητα των επτά υφυπουργών φτάνει σε τέτοιο σημείο που γράφουν ότι «στην παρούσα φάση είναι ανάγκη η χώρα να προχωρήσει με την κυβέρνηση Παπαδήμου, και μετά την υπογραφή της νέας δανειακής σύμβασης στην υλοποίηση των αναγκαίων διαρθρωτικών αλλαγών για να μπει η χώρα σε πορεία ανάκαμψης».
Ούτε λίγο ούτε πολύ θέλουν να μας πουν ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να υπάρξει δίχως κυβέρνηση Παπαδήμου και ότι το όνομα του δοτού πρωθυπουργού είναι συνώνυμο της ανάπτυξης.
Αστεία πράγματα…