Επειδή όλοι έχουν πέσει πάνω μας για να μας πείσουν ότι η… υπερπαραγωγή των Μνημονίων (και 1 και 2 και όσα ακόμη ακολουθήσουν) είναι μονόδρομος, εμείς παρουσιάζουμε έναν άλλον δρόμο. Αυτόν της «χρεοκοπημένης» Ισλανδίας. Ούτε λίγο ούτε πολύ η κυβέρνηση και οι τράπεζες που ελέγχονται ακόμη εν μέρει από το κράτος της Ισλανδίας προχώρησαν σε «κούρεμα» χρεών. Μόνο που το δικό τους PSI δεν αφορούσε άλλες χώρες και ομόλογα, αλλά τους ίδιους τους πολίτες της Ισλανδίας. Οι τράπεζες διέγραψαν δάνεια των νοικοκυριών που αντιστοιχούσαν στο 13% του ΑΕΠ και χρέη που ξεπερνούσαν το 110% της αξίας των ακινήτων.
Δεν στάθηκαν, όμως, μόνο σε αυτό. Απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου της χώρας θεώρησε παράνομα όσα δάνεια είναι συνδεδεμένα με ξένα νομίσματα, με αποτέλεσμα να μη χρειάζεται πλέον τα νοικοκυριά να καλύπτουν τις όποιες απώλειες είχαν, από την όποια υποτίμηση της ισλανδικής κορόνας.
Ολα, όμως, είναι θέμα φιλοσοφίας και πολιτικής. Η επιλογή που έκανε η κυβέρνηση της Ισλανδίας για την αντιμετώπιση της κατάρρευσης ήταν να βάζει κάθε φορά τις ανάγκες του πληθυσμού της επάνω από εκείνες των αγορών. Η ανορθόδοξη αλλά επιτυχημένη (όπως ομολογεί ακόμη και ο οίκος Fitch) πολιτική για την αντιμετώπιση της κρίσης οδήγησε σε ανάπτυξη την Ισλανδία. Ηδη η οικονομία της κινείται με ρυθμούς ανάπτυξης 2,9% το 2011, 2,4% το 2012 και το 2013 (την ώρα που οι χώρες του ΟΟΣΑ προβλέπεται να αναπτυχθούν μόνο κατά 1,6%!).
Αυτά για όσους εξακολουθούν ακόμη και σήμερα να επιχειρούν να πείσουν την ελληνική κοινωνία ότι το φάρμακο-δηλητήριο που μας παρέχουν εδώ και δυόμισι χρόνια μπορεί να μας οδηγήσει σε θεραπεία. Μάλλον η Ελλάδα και η οικονομία της χρειάζονται κάποιου άλλου είδους σοκ. Και γιατί όχι, ας το κάνουμε όπως η Ισλανδία. Τουλάχιστον αυτή η «συνταγή» φαίνεται ότι παράγει αποτελέσματα.
Μ.Η.Τ. 232120