Ποτέ άλλοτε ο πολιτικός κόσμος δεν είχε μπει κάτω από τον τόσο μεγάλο μεγεθυντικό φακό της κοινωνίας. Θέλετε η ανέχεια, θέλετε το αίσθημα αδικίας, θέλετε οι συμπεριφορές ορισμένων πολιτικών προσώπων, θέλετε όλα αυτά μαζί και άλλα πολλά έχουν δημιουργήσει ένα εκρηκτικό κοκτέιλ για το σύστημα. Μερικό αποτέλεσμα όλων αυτών είναι τα όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό με τις (ακραίες σε πολλές περιπτώσεις) αντιδράσεις αγανακτισμένων πολιτών. Κάτω από το καπάκι βέβαια το καζάνι κοχλάζει και η οργή που βλέπουμε να ξεσπά είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου.
Γι’ αυτό λοιπόν κάθε λεπτό που περνά και οι σκιές και το γκρίζο παραμένουν για τον βουλευτή ή τη βουλευτίνα που έβγαλε νόμιμα (αλλά όχι ηθικά!) 1.000.000 ευρώ στο εξωτερικό την ώρα της κρίσης, το θέμα πρέπει να ξεκαθαρίσει. Οπως και ποιοι άλλοι πολιτικοί και επιχειρηματίες, που έχουν σχέσεις με το δημόσιο χρήμα, φυγάδευσαν τα χρήματά τους σε ξένες τράπεζες αυτή την κρίσιμη περίοδο.
Ολα πρέπει να βγουν στο φως. Μόνο τότε θα αρχίσει να αλλάζει το κλίμα και το πολιτικό μας σύστημα θα μπορέσει να συνυπάρξει (σε αυτή τη φάση) με τον απελπισμένο λαό. Και η θέση της Ν.Δ. ότι «όποιος και αν είναι ο βουλευτής που έβγαλε τα λεφτά του στο εξωτερικό οφείλει να παραιτηθεί» είναι ορθή. Οπως και μια ακόμη. Να ανάγκαζε όλους τους βουλευτές της να υπογράψουν ένα κείμενο που να «ορκίζονται» ότι κανείς τους δεν έχει πράξει κάτι ανάλογο. Μια τέτοια κίνηση θα αποτελούσε γροθιά στην αηδία. Οπως και μια άλλη ενέργεια που θα έδινε το ηθικό πλεονέκτημα (στη Ν.Δ.) θα ήταν να ζητήσει από όλους τους πολιτικούς να φέρουν τις καταθέσεις τους πίσω στην Ελλάδα.
Με αυτές τις κινήσεις η αξιωματική αντιπολίτευση και ο Αντώνης Σαμαράς θα μπορούσαν να δείξουν πως είναι δυνατή μια άλλη πορεία προς το αύριο. Με αυτές τις πρωτοβουλίες θα επιβεβαιωνόταν ότι τελικά δεν είναι όλοι ίδιοι.
