…ακόμα και για τα δεδομένα του ΠΑΣΟΚ. Αύριο, όπως όλα δείχνουν και εκτός απροόπτου, θα επαναληφθεί η ιλαροτραγωδία της αναμέτρησης ενός «πανίσχυρου» υποψήφιου προέδρου του «Κινήματος» εναντίον του λευκού ψηφοδελτίου. Η μπααθική και τριτοκοσμική παράδοση της προσωπολατρίας και της «αποθέωσης» του… φυλάρχου παραμένει κραταιά στο κόμμα που διέλυσε την Ελλάδα και ακύρωσε εθνικές και κοινωνικές κατακτήσεις δεκαετιών – αν όχι αιώνων.
Ωστόσο, οι συγκρίσεις με το κοντινό και απώτερο παρελθόν αυτού του σχηματισμού αναδεικνύουν την προϊούσα παρακμή και την αποσύνθεση του παρόντος. Ο Ε. Βενιζέλος βρίσκεται τόσο χαμηλά στην κλίμακα των προδιαγραφών του μπροστάρη, που δείχνει «χλομός» ακόμα και συγκρινόμενος με τον άσπονδο πολιτικό φίλο του, τον Γιώργο Παπανδρέου.
Είναι αυτονόητο ότι η υπερβολική φιλοδοξία, η φιλαυτία και το μεσσιανικό σύνδρομο δεν αρκούν για να χαρακτηριστεί κάποιος «ηγέτης». Τα προαναφερθέντα είναι ψυχολογικά προβλήματα, τα οποία χρήζουν αντιμετώπισης. Δεν αποτελούν κριτήρια επιλογής του «πρώτου». Ο κ. Βενιζέλος είναι απλά διερμηνέας των εντολών της τρόικας, που χειρίζεται με άκρως ερασιτεχνικό τρόπο την αγγλική γλώσσα. Ως αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών κατόρθωσε πολλά, αλλά ούτε ένα ωφέλησε τη χώρα. Χαρακτηριστικά παραδείγματα: έδωσε σάρκα και οστά στο ζήτημα των εμπραγμάτων εγγυήσεων που ζητούσε η Φινλανδία, σκλήρυνε τη στάση της τρόικας με γελοίους λεκτικούς λεονταρισμούς (που δεν εννοούσε) και επινόησε το άθλιο ειδικό τέλος ακινήτων στους λογαριασμούς της ΔΕΗ.
Εχει πλήρη άγνοια για τις αγορές, τον κόσμο της οικονομίας και τους νόμους που τη διέπουν. Ως στέλεχος της εγκληματικής κυβέρνησης Παπανδρέου έχει ανακαλύψει όλους τους τρόπους παραβίασης του Συντάγματος, το οποίο δίδασκε ως καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου. Για να μη μιλήσουμε για το πολιτικό παρελθόν του…