ΟΙ ΔΥΟ ΚΟΣΜΟΙ

Εντυπώσεις από την (προχθεσινή)  πρώτη κόντρα στο Κοινοβούλιο

Ανάμεικτα είναι τα συναισθήματά μου μετά την πρώτη κόντρα Τσίπρα – Μητσοτάκη. Η προχθεσινή αναμέτρηση είχε και καλές και κακές στιγμές, ωστόσο δεν ήταν αυτό που προσδοκούσα. Ανεξαρτήτως ιδεολογικών διαφορών, τόσο ο πρωθυπουργός όσο και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης οφείλουν να εργαστούν πολύ, αν θέλουν να φθάσουν κάποια στιγμή το επίπεδο που είχαν οι κοινοβουλευτικές αναμετρήσεις των Ανδρέα Παπανδρέου – Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ή Κώστα Καραμανλή – Κώστα Σημίτη.

Είναι -αναμφισβήτητα- θετικό ότι ο διάλογος για το Ασφαλιστικό έγινε σε επίπεδο θέσεων και ιδεών, και σε αυτό βοήθησε τόσο η αριστερόστροφη προσέγγιση Τσίπρα όσο και το γεγονός ότι ο Μητσοτάκης δεν υπήρξε στρογγυλός στις τοποθετήσεις του: Η άποψή του για την ιδιωτική ασφάλιση, οι τεράστιες αποστάσεις του από τους αγρότες («Δεν είμαι ούτε με τα τρακτέρ ούτε με το ΔΝΤ»), οι θέσεις του για τη μείωση των επικουρικών συντάξεων μετακινούν τη Ν.Δ. σε νέα ιδεολογικά πεδία και καθιστούν ξεκάθαρο ότι είναι κόμμα των αστών. Τα λαϊκά στρώματα και το Περιστέρι έπονται. Οι τολμηρές αυτές θέσεις Μητσοτάκη δυσκολεύουν τον πρωθυπουργό στη διαπραγμάτευση, το ομολόγησε και ο ίδιος.

Τεχνικά τώρα, το δίδυμο Τσίπρα – Μητσοτάκη είναι αταίριαστο. Δύο διαφορετικοί κόσμοι. Ο Τσίπρας έχει την άνεση του αμφιθεάτρου και επιβάλλεται στη Βουλή. Ο Μητσοτάκης είναι καλύτερος στην τεκμηρίωση (το έδειξε στη δευτερολογία του), αλλά πρέπει να εργαστεί σκληρά για να γεμίσει το βήμα ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ανοιγε -κακώς- διάλογο με τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, διόρθωνε συνεχώς τα μικρόφωνα (κληρονομικό τικ από τον επίτιμο), χαμογελούσε περισσοτερο του κανονικού. Οταν όμως χρειάστηκε, ήταν «δολοφονικός» και εύστοχος – κυρίως, απέναντι στα επιχειρήματα του υπουργού Οικονομικών. Η υποψία μου μάλιστα είναι ότι ο αγγλοσαξονικής παιδείας Κυριάκος απολαμβάνει να κάνει διάλογο με καρφιά με τον όμοιας παιδείας Τσακαλώτο (οι αστοί, είτε φιλελεύθεροι είτε νεομαρξιστές, απολαμβάνουν τη διαφωνία με φλέγμα) παρά με τον εσωτερικής κοπής, μπρουτάλ Τσίπρα.

Η γενική μου εντύπωση, είναι λοιπόν, αυτή: Αρχισε μια κόντρα με μέλλον μεταξύ δύο κόσμων που δεν έχουν την παραμικρή επαφή.
Οσο για τις εσωκομματικές πτυχές των αναφορών Μητσοτάκη: Δεν με ενόχλησε ούτε η αναφορά στον Γιαννίτση ούτε η κριτική ότι η Ν.Δ. δεν βοήθησε στο Ασφαλιστικό το 2001, αν και ο Κυριάκος ξεχνά ότι το κόμμα απείχε τότε από το φεστιβάλ λαϊκισμού των δρόμων με απόφαση Καραμανλή – Σουφλιά. Το ζήτημά μου είναι ότι ο αρχηγός της κεντροδεξιάς παράταξης καταξιώνεται στο βήμα της Βουλής. Και παρά το γεγονός ότι η δευτερολογία Μητσοτάκη είχε θετικότερο πρόσημο της πρωτολογίας, απαιτείται σκληρή δουλειά για την επίτευξη του στόχου.

Μανώλης Κοττάκης