ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΠΛΗΓΕΣ

Οι 2.120 φάκελοι που δεν κάηκαν (το 1989) και οι εκπλήξεις που έρχονται

Η κυβέρνηση αποφάσισε να κάνει πολιτικό παιχνίδι με την ιστορία και τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων. Aπό την προσεχή Δευτέρα το σάιτ του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Στέλιου Κούλογλου θα αρχίσει να δημοσιεύει σε συνέχειες τους 2.120 φακέλους που δεν ρίχθηκαν στην Υψικάμινο της Χαλυβουργικής και εξαιρέθηκαν από την καύση των φακέλων που αποφασίστηκε επί της συγκυβέρνησης Τζανή Τζανετάκη το 1989. Υποθετικά αυτό στρέφεται κατά της δεξιάς παράταξης και της ανάγκης όρθωσης νέων διαχωριστικών γραμμών. Αν και η κυβέρνηση εμφανίζεται αποφασισμένη να ξύσει πληγές διοχετεύοντας σε φιλικούς διαδικτυακούς τόπους της φακέλους στους οποίους πρέπει να έχουν πρόσβαση μόνο οι συγγενείς, εντούτοις με τα δεδομένα που έχω στη διάθεσή μου σήμερα η απόφαση αυτή μπορεί και να είναι μέχρι και ευλογία.

Πρώτον, διότι θα αποδειχθεί ότι το παρακράτος της εποχής δεν παρακολουθούσε μόνο αριστερούς, παρακολουθούσε και δεξιούς, ίνα δικαιωθεί ακόμη μία φορά ο Κωνσταντίνος Καραμανλής για την περίφημη φράση του «ποιος κυβερνά αυτό το κράτος;» Και, μάλιστα, τι δεξιούς! Ανθρωπος που είδε τη λίστα με ονόματα αλλά δεν άνοιξε τους φακέλους μού λέει ότι περιέχει και ονόματα υπουργών της ΕΡΕ στους οποίους η ασφάλεια είχε ανοίξει φάκελο! Δεύτερον, διότι θα αποδειχθεί ο άθλιος τρόπος που φέρθηκε το Κέντρο στην Αριστερά. Ανθρωπος που ξέρει μου είπε ότι αμέσως μετά την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία αφαιρέθηκαν 55 κρίσιμα έγγραφα από τον φάκελο του Χαρίλαου Φλωράκη που αφορούσαν την περίοδο του Γεωργίου Παπανδρέου, όταν υπομνήματα Φλωράκη για την κατάργηση του νόμου 375 (ιδιώνυμο) πετιούνταν στον κάλαθο των αχρήστων!

Κρίνω ως ευλογία το άνοιγμα αυτών των φακέλων όμως, γιατί θα αποδειχθεί μέσα από τον δημόσιο διάλογο ότι ο πλέον απηνής διώκτης της Αριστεράς ήταν το Κέντρο και όχι η Δεξιά. Ο Βενιζέλος θέσπισε το ιδιώνυμο. Ο Πάγκαλος θέσπισε τη μέθοδο των εκτοπίσεων στα ξερονήσια. Ο Μπελογιάννης εκτελέστηκε υπό την απειλή παραίτησης του Σοφοκλή Βενιζέλου. Ο Γεώργιος Παπανδρέου ζήτησε την αντικατάσταση του όρου «κοινωνικά φρονήματα» με το πιστοποιητικό εθνικών φρονημάτων. Η Μακρόνησος άνοιξε με κυβέρνηση στην οποία μετείχαν οι Παπανδρέου, Σοφούλης και Βενιζέλος.

Ολοι οι αντίπαλοι του εθνικού διχασμού του 1922 συνασπίστηκαν με τη Δεξιά κατά της Αριστεράς, επειδή αυτή τους αφαιρούσε ζωτικό πολιτικό χώρο. Κάτι ανάλογο δεν ζούμε και σήμερα; Τα ρετάλια του Κέντρου αναζητούν σωσίβιο στη δεξιά παράταξη, συνασπιζόμενα με τα κορυφαία στελέχη της κατά της Αριστεράς, προκειμένου να μείνουν στο πολιτικό παιχνίδι και να διεκδικήσουν τον ζωτικό χώρο που τους έκλεψε ο ΣΥΡΙΖΑ. Κατά συνέπεια, καλοδεχούμενη η απόφαση της κυβέρνησης, έστω και αν ξύνει πληγές. Διδακτική!

Μανώλης Κοττάκης