Ο μεγάλος ύπνος για την απλή αναλογική

Το σχέδιο του Τσίπρα για οικουμενική κυβέρνηση χωρίς τη Ν.Δ. 

Tα γράφω τώρα, που είναι νωρίς, πριν από το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας για την απλή αναλογική. Μετά δεν θα έχει νόημα, μετά Χριστόν προφήτες γινόμαστε όλοι. Η Ν.Δ. εργάζεται με ένα μόνο σενάριο, αυτό της θεωρούμενης πολιτικής ήττας του ΣΥΡΙΖΑ, σε περίπτωση που δεν καταφέρει να συγκεντρώσει 200 ψήφους για την άμεση εφαρμογή του νόμου. Αν και η αποτυχία των 200 δεν συνιστά «ήττα» -η αναλογική νομοθετείται ούτως ή άλλως-, καλό είναι στη φιλελεύθερη παράταξη να έχουν ανοιχτά τα μάτια τους και τα αυτιά τους. Και εγώ συμφωνώ ότι είναι δύσκολος στόχος οι 200 για τον ΣΥΡΙΖΑ -προυποθέτει και μυστικό deal με τη διωκόμενη Χρυσή Αυγή-, από την άλλη όμως δεν μπορώ να το αποκλείσω κατηγορηματικά.

Αν η απόσταση από την αναλογική είναι τρεις ψήφοι, όσο ένας μίνι ανασχηματισμός, τότε, με δεδομένη τη γοητεία της εξουσίας, ποιος μπορεί να αποκλείσει τη μετακίνηση βουλευτών της αντιπολίτευσης προς τον ΣΥΡΙΖΑ; Αν σε τελική ανάλυση υπάρχουν στους κόλπους του Ποταμιού βουλευτές που διαφωνούν με τυχόν προσέγγιση Μητσοτάκη – Θεοδωράκη, τότε δεν υπάρχει καλύτερη αφορμή από το εκλογικό σύστημα για να την «κάνουν». Η Αριστερά -και αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό από τη Δεξιά- φαίνεται ότι διαθέτει ολοκληρωμένο πολιτικό σχέδιο για το μέλλον.

Η αναλογική έχει ως στόχο την ενθάρρυνση για την κάθοδο ανεξάρτητων σχημάτων δεξιά της Ν.Δ. (ώστε να της ψαλιδίσουν το ποσοστό) αλλά και την αποτροπή της απευθείας συνεργασίας Θεοδωράκη – Ν.Δ. μέσω της ένταξής του στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας της. Ο,τι ήταν να πάθει από τις δικές του διασπάσεις ο ΣΥΡΙΖΑ (ΛΑ.Ε., Ζωή, ΑΝΤΑΡΣΥΑ), το έπαθε, τώρα θέλει να μετρήσουν ζημιές και άλλοι. Και αν τυχόν νομοθετηθεί η μείωση του πλαφόν εισόδου στη Βουλή στο 2%, τότε το δέλεαρ για την ίδρυση κόμματος από κάθε πικραμένο δεξιό θα είναι μεγάλο. Στην πραγματικότητα η απλή αναλογική έχει ως τελικό στόχο την πλήρη αποκοπή της λαϊκής Δεξιάς από τη Ν.Δ.

Για την Κεντροδεξιά, η αναλογική δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως μέθοδος ακυβερνησίας, αλλά ως πρόκληση για την αναμόρφωση της ιδεολογικής φυσιογνωμίας της. Για την Αριστερά, η αναλογική είναι μέθοδος για τη μετεκλογική συγκρότηση οικουμενικής κυβέρνησης από όλα σχεδόν τα κόμματα – κομματίδια πλην Ν.Δ. Συνιστά, επίσης, εργαλείο για την πλήρη απομόνωση -αν γίνεται- και συρρίκνωση της κεντροδεξιάς παράταξης. Οπλο για τη βύθισή της σε μακρά εσωστρέφεια και παρακμή, πέραν της εξουσίας. Ολη αυτή η συλλογική, συνδυαζόμενη με τη σχεδιαζόμενη αναθεώρηση και τα συμβουλευτικά δημοψηφίσματα, αποτελεί το πλήρες πολιτικό σχέδιο του Τσίπρα για να μείνει στα πράγματα.

Είτε ως πρωθυπουργός είτε ως πρόεδρος, με υπάλληλό του έναν πρωθυπουργό από το κόμμα του. Αντί, λοιπόν, κάποιοι στη Ν.Δ. να φαντάζονται συναλλαγές της καραμανλικής πτέρυγας με την Αριστερά για να καλύψουν τη γύμνια τους και αντί να περιμένουν το «197» για να πανηγυρίσουν ήττα ΣΥΡΙΖΑ, καλό είναι να ανοίξουν τα μάτια τους. Η Ν.Δ. είναι σε πολύ βαθύ ύπνο!

Μανώλης Κοττάκης