Με αφορμή τη συμπλήρωση 30 ετών από την εκδημία του μακαριστού γέροντα Ευσεβίου Γιαννακάκη, η Ηγουμένη της Ι. Μονής Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, στο Βερίνο Αχαΐας, μιλά στην «Ο.Α.» για την αδιάκοπη διακονία του στους ασθενείς, αλλά και τα θαύματά του
Υπήρξε ένας ασκητής στο κέντρο της Αθήνας! Ενας απλός και ταπεινός άνθρωπος, χωρίς βιβλιάρια καταθέσεων. Ηταν ο μοναδικός ιερέας που έζησε εντός νοσοκομείου και συγκεκριμένα στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο της Αθήνας». Αυτό υπογραμμίζει μιλώντας στην «Ορθόδοξη Αλήθεια» η γερόντισσα Επιστήμη, Ηγουμένη της Ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, στο Βερίνο της Αχαΐας, αναφερόμενη στον μακαριστό γέροντα Ευσέβιο Γιαννακάκη (1910-1995), με αφορμή τη συμπλήρωση 30 ετών από την εκδημία του.
- Από τον Σωτήρη Λέτσιο
Ο μακαριστός Ευσέβιος υπήρξε ανακαινιστής και κτίτορας των νέου κτιρίου της Ιεράς Μονής του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στο Βερίνο, ενώ επίσης υπήρξε κτίτορας και στο μοναστήρι των Εισοδίων της Θεοτόκου στον Ωρωπό. Ο Θεός τον αξίωσε να χτίσει συνολικά επτά ναούς.
Για μεγάλο χρονικό διάστημα ο μακαριστός Ευσέβιος προσέφερε τις υπηρεσίες του στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο, στο οποίο είχε διοριστεί εφημέριος το 1952. Εκεί έζησε συνολικά 36 χρόνια και επί 24ωρου βάσεως βρισκόταν δίπλα στους ασθενείς. «Το Ιπποκράτειο επί των ημερών του ήταν ένα καταφύγιο αγάπης και προσφοράς για πολλούς ανθρώπους» τονίζει χαρακτηριστικά η γερόντισσα Επιστήμη, η οποία είχε την τύχη να τον γνωρίσει και να παρακολουθήσει το πνευματικό έργο του ήδη από την ηλικία των 8 ετών, όταν επισκεπτόταν το Ιπποκράτειο Νοσοκομείο μαζί με τον θείο της.
«Ζούσε στην ταράτσα του παλιού κτιρίου του Ιπποκρατείου δίπλα σε πειραματόζωα και στερείτο ακόμα και τον ατομικό χώρο υγιεινής» επισημαίνει η γερόντισσα Επιστήμη ενθυμούμενη τα γεγονότα εκείνης της εποχής, και προσθέτει: «Ηταν υποχρεωμένος να χρησιμοποιεί τις κοινόχρηστες τουαλέτες στους προσφυγικούς θαλάμους. Παρότι ταλαιπωρήθηκε σε μεγάλο βαθμό στη ζωή του, στο πρόσωπό του δεν έβλεπες κάτι τέτοιο. Δόξαζε τον Θεό και τον ευχαριστούσε για όσα του είχε προσφέρει. Πολλές φορές δεν είχε χρήματα ούτε για τα εισιτήρια των λεωφορείων και ήταν αναγκασμένος να δανείζεται από τους εργαζομένους στα γραφεία του νοσοκομείου».
Θεραπεύτηκε
Παρότι ο Ευσέβιος διακρινόταν για την ταπεινότητά του, η ζωή του ήταν γεμάτη από θαύματα, τα οποία γινόντουσαν άμεσα αντιληπτά από τους πιστούς. Η γερόντισσα Επιστήμη φέρνει στη μνήμη της μερικά από αυτά και μας τα εξιστορεί: «Μια κυρία μέσης ηλικίας πριν από αρκετά χρόνια είχε βγάλει έναν όγκο σαν καρύδι στο δεξί της μάγουλο. Επισκέφθηκε τον π. Ευσέβιο στον Ναό του Αγίου Λουκά στο Ιπποκράτειο και ζήτησε να τη σταυρώσει επειδή την επόμενη ημέρα επρόκειτο να χειρουργηθεί. Οντως έτσι έγινε, και η γυναίκα επέστρεψε σπίτι της. Μία ημέρα μετά έτυχε να είμαι πάλι μπροστά στον πρόναο, όταν είδα τη συγκεκριμένη κυρία. Στο μάγουλό της δεν μπορούσαμε να διακρίνουμε ίχνη από εκείνον τον όγκο.
Τη ρωτήσαμε τι είχε συμβεί και απάντησε: “Εφυγα από τον π. Ευσέβιο, πήγα στο σπίτι μου και κοιμήθηκα. Το πρωί που ξύπνησα βρήκα τον όγκο να είναι πάνω στο μαξιλάρι μου”. Αμέσως, τόσο εγώ όσο και οι υπόλοιπες μοναχές αρχίσαμε να φωνάζουμε: “Θαύμα, θαύμα, π. Ευσέβιε!” Αυτός μας άκουσε και με αυστηρό ύφος μάς είπε: “Το θαύμα το έκανε ο Θεός. Μπορεί να καυχηθεί ένα σκεπάρνι ότι έφτιαξε ένα τραπέζι; Οχι βέβαια, επειδή ο επιπλοποιός το έφτιαξε. Ετσι και σε αυτή την περίπτωση το θαύμα έγινε από τον Θεό. Εγώ είμαι ένα σκουριασμένο σκεπάρνι στα χέρια του Θεού! Αυτό συνέβη επειδή αυτή η γυναίκα είχε μεγάλη πίστη” κατέληξε ο μακαριστός γέροντας».
Πολλά είναι τα θαύματα που και σήμερα γίνονται εντός του μοναστηριού, όπως διευκρινίζει η Ηγουμένη του μοναστηριού εξιστορώντας κάποια από αυτά. «Μου είχε προκαλέσει το ενδιαφέρον μια γυναίκα, η οποία ήρθε εδώ κρατώντας το βιβλίο με τη βιογραφία του γέροντα Ευσέβιου. Μετά το πέρας της θείας λειτουργίας τη ρώτησα από πού είχε λάβει πληροφορίες για το μοναστήρι. Μου απάντησε ότι είχε βιώσει ένα θαύμα, το οποίο είχε κάνει ο Ευσέβιος, και αυτό το γεγονός ήταν καθοριστικό για να γνωρίσει τον βίο του γέροντά μας» σημειώνει η Ηγουμένη, ενώ αναφέρει κι άλλο ένα περιστατικό: «Πολλές είναι οι οικογένειες που θέλουν ν’ αποκτήσουν παιδιά και έρχονται εδώ για να ζητήσουν τη χάρη του γέροντα. Θυμάμαι την περίπτωση μιας νέας γυναίκας, η οποία είχε αποθέσει ένα μωρό πάνω στον τάφο του γέροντα. Με το που την είδα, απόρησα, επειδή ήταν χειμώνας και έκανε πολύ κρύο. Τι είχε συμβεί, λοιπόν; Η γυναίκα αυτή, προσευχόμενη στον γέροντα Ευσέβιο, του είχε υποσχεθεί ότι, εφόσον αποκτούσε παιδί, θα το έφερνε στον γέροντα μετά τη συμπλήρωση 40 ημερών. Ετσι λοιπόν έγινε!»
«Για εμάς είναι άγιος!»
«Είναι πολλά τα θαύματα και έχουμε πολλές γραπτές μαρτυρίες, αλλά δεν μιλάμε. Επειδή, εάν γίνει αυτό, θα πούνε ότι οι καλόγριές του θέλουν να τον κάνουν Αγιο. Κρατάμε το στόμα μας κλειστό και περιμένουμε εάν θέλει ο Θεός. Αλλά για εμάς ο μακαριστός Ευσέβιος είναι Αγιος!» υπογραμμίζει η γερόντισσα Επιστήμη και καταλήγει: «Παρόλο που έχουν περάσει 30 χρόνια από την εκδημία του μακαριστού Ευσεβίου, συνεχίζει να έρχεται πολύ κόσμος στο μοναστήρι. Αξίζει επίσης να αναφέρουμε ότι ο Ευσέβιος δύο μήνες προτού κοιμηθεί μας είχε πει: “Σαράντα ημέρες με καρκίνο και δοξολογία στον Θεό, με τα τσαρούχια στον Παράδεισο!” Από την ημέρα της αδιαθεσίας του μέχρι την ημέρα της κοιμήσεώς του μεσολάβησαν 40 ακριβώς ημέρες. Και παρόλο που ήταν βαριά άρρωστος, οι πιστοί συνέχιζαν να τον επισκέπτονται για να πάρουν την ευχή του και η πόρτα του κελιού του ήταν συνεχώς ανοιχτή. Ο Μητροπολίτης πρώην Καλαβρύτων Αμβρόσιος είχε πει συγκλονισμένος ότι “ο γέροντας έφυγε λεβέντικα”».
