Η αγιότητα είναι και η μεταμόρφωση της αδυναμίας μας. Οι Αγιοί μας μέσα από πτώσεις και λάθη έφθασαν να είναι ευάρεστοι σε όσα ζητούσαν από τον Κύριο. Το παράδειγμα του Αγίου Πορφυρίου
Συχνά στεκόμαστε απορώντας, ζητώντας ένα θαύμα, μια λύση, όπως λέμε, από το πουθενά. Η δέησή μας παρακαλάμε να συγκινήσει τον Θεό, ζητάμε να μεσιτεύσουν Αγιοι και να μας φανερώσει ο Θεός μια λύση στα προβλήματα που μας απασχολούν. Είναι φυσικό, νιώθουμε την αδυναμία μας και τη δύναμη του Θεού εμπιστευόμαστε.
- Από την Ελένη Σοφία Ρικου*
Ακόμη και οι Αγιοι είχαν έρθει σε παρόμοια απορία στη ζωή τους, όχι μόνο μία φορά αλλά πολλές. Διότι η αγιότητα, κατά τη γνώμη μου, είναι και η μεταμόρφωση της αδυναμίας μας, την οποία εμπιστευόμαστε στον Θεό. Οι Αγιοί μας μέσα από πτώσεις, λάθη και αδυναμίες έφθασαν να είναι ευάρεστοι σε όσα ζητούσαν από τον Κύριο!
Ας δούμε ένα παράδειγμα από τη ζωή του Αγίου Πορφυρίου (Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου – Βίος και Λόγοι), ο οποίος κάποτε, όταν ήταν εφημέριος στον ναό της Πολυκλινικής των Αθηνών, ήρθε σε απορία και δυσκολία μεγάλη. Ενας καταστηματάρχης, γείτονας, κατά την ώρα της θείας λειτουργίας έβαζε στο γραμμόφωνο να παίζουν πάρα πολύ δυνατά τραγούδια λαϊκά. Οσο κι αν τον παρακάλεσε ο Αγιος, δεν βρήκε κατανόηση κι έπαιρνε την απάντηση: «Παπά, εσύ τη δουλειά σου!»
Ο Αγιος απευθύνθηκε στον Μεγαλοδύναμο: «Εμενα τότε στον Λυκαβηττό, στην οδό Δοξαπατρή. Εγύρισα εκεί και σκεπτόμουνα, σκεπτόμουνα… Δεν ήθελα ούτε να φάω. Είχα στενοχωρηθεί. Τι θα κάνω; […] Μόνον ο Θεός θα μπορούσε να με βγάλει απ’ τη δύσκολη θέση. Κι είπα μέσα μου σ’ αυτό το φοβερό πρόβλημα που μ’ ηύρε: “Ό,τι πει ο Θεός”. Λέω: “Θεέ μου, δεν θέλω να μου μιλήσεις. Δεν θέλω να μου δείξεις σημείο. Ετσι, με τη δική Σου την αγάπη, φανέρωσε κάτι απλό, που να καταλάβω ότι πρέπει να φύγω ή ότι πρέπει να καθίσω. Πολύ απλό. Δεν ζητώ κάποιο θαύμα. Ντρέπομαι”. Κι αποφασίζω να νηστέψω τρεις ημέρες, χωρίς να βάλω ούτε νερό στο στόμα μου και να ζήσω τρεις ημέρες με τέλεια σιωπή και προσευχή, περιμένοντας απάντηση απ’ τον Θεό.
Κι η απάντηση ήλθε. Ενώ βρισκόμουν στον Αγιο Γεράσιμο, ερχόντουσαν διάφοροι προσκυνητές κι άναβαν το κεράκι τους. Σε μια στιγμή μπαίνει μια γυναίκα με το παιδί της. Το παιδί θα ήταν μάλλον στην πρώτη γυμνασίου. Κρατούσε στο χέρι του σχολικά του βιβλία. Ενα απ’ αυτά ήταν το βιβλίο της Φυσικής. Του το ζήτησα να ρίξω μια ματιά, έτσι, από φιλομάθεια. Κάτι που το συνήθιζα. Καθώς ξεφύλλιζα το βιβλίο, ανοίγω σε μία σελίδα που έδειχνε κάποιο πείραμα. Το εξής: Αν σε μία ήρεμη λίμνη ρίξω μια μικρή πετρούλα, βλέπω το νερό να χάνει την ηρεμία του και να κάνει “ρυτίδες” σε μια μικρή έκταση, αν στη συνέχεια ρίξω μία πιο μεγάλη πέτρα, οι “ρυτίδες” σχηματίζονται πιο μεγάλες και σε μεγαλύτερη έκταση, ώστε να υπερφαλαγγίσουν τις πρώτες. Εκείνη τη στιγμή ήλθε μέσα μου η απάντηση στο δίλημμά μου. Ηταν φώτιση από τον Θεό. Σκέφθηκα το εξής: Οι μικρές “ρυτίδες” τραγουδιών απέξω απ’ την εκκλησία μπορούν να υπερφαλαγγισθούν από τις μεγάλες σε πνευματική ένταση ευχές, που θα λέγονται μες στην εκκλησία. Την ίδια στιγμή μού ήλθε αμέσως στο νου έντονα, πολύ έντονα: “Κι αν εσύ λειτουργείς εδώ κι έχεις το νου σου στον Θεό, ποιος μπορεί να σε βλάψει;”[…]
Η χαρά μου ήταν πολύ μεγάλη. Πίστευσα ότι ο Θεός μού βρήκε λύση. Πράγματι, την Κυριακή το πρωί έφθασα στην εκκλησία γεμάτος ελπίδα. Εβαλα “Ευλογητός”, ο νους μου ήταν συγκεντρωμένος στη θεία λατρεία και μόνο. Αισθανόμουν ότι είμαι στον ουρανό και κάτω και κοντά σ’ εμένα το εκκλησίασμα, τα λογικά πρόβατα του Θεού. Ενιωθα μες στη θεία χάρη όλους μας. Εξω μανιακώς έπαιζε το γραμμόφωνο. Δεν άκουγα τίποτα. Πρώτη φορά έζησα τέτοια θεία λειτουργία! Ηταν η ωραιότερη της ζωής μου! Και από τότε όλες οι θείες λειτουργίες ήταν ίδιες!»
Λανθασμένα επιμένουμε και προσευχόμαστε ο Θεός να αλλάξει τις καταστάσεις γύρω μας, να τιμωρηθούν οι ασεβείς, να γίνουν όλα καλύτερα για τη ζωή μας… Το παράδειγμα του Αγίου Πορφυρίου δείχνει πως ότι είναι συμφέρον για την ψυχή μας ο Θεός θα το κάνει, μέσω δυσκολιών και πειρατηρίων. Ετσι, αναδεικνύει και την εσωτερική μας δύναμη και πίστη, που έχουν την ικανότητα να υπερβούν όλες τις δυσκολίες και τους πειρασμούς που μας περιτριγυρίζουν. Στην περίπτωση εδώ του Αγίου ο πειρασμός δεν μειώθηκε, η επιμονή του καταστηματάρχη να ενοχλεί δεν ατόνησε, ο θόρυβος δεν ελαττώθηκε, αλλά η ενέργεια της προσευχής και της θείας λατρείας υπερνικούσαν! Η προσοχή του Αγίου στράφηκε μόνον στη θεία λατρεία και η θεία χάρη συγκεντρώθηκε στον Αγιο!
Πού στρέφουμε την προσοχή μας; Πού εστιάζουμε; Εκεί και ο Θεός έρχεται να μας ενισχύσει, όταν η προαίρεσή μας είναι αγαθή, η καρδιά μας καθαρή και ο νους μας δίχως εμπάθειες! Ο Θεός δεν μας αναθρέφει κακομαθημένα. Θέλει να γίνουμε δυνατότεροι από τους πειρασμούς και τις δυσκολίες, μπολιασμένοι στη βοήθειά Του! Μόνον αυτή η νίκη υπάρχει για τον άνθρωπο! Η εξαφάνιση της δυσκολίας και του πειρασμού σαφέστατα και είναι δυνατή συν Θεώ, αλλά και όταν επιτρέπει να συνεχίζονται έχει τον λόγο Του!
* Ιστορικός
