Οι συναντήσεις των «τριών» στο Μαξίμου αλλεπάλληλες. Η άποψη του πρωθυπουργού, να συγκεκριμενοποιηθούν τα μέτρα των 11,5 δισ. ευρώ μέσα στο επόμενο δεκαήμερο χωρίς αναβολές και να υπάρξει προσπάθεια να τεθεί το θέμα της επαναδιαπραγμάτευσης από Σεπτέμβριο. Ενδεχομένως και αργότερα. Βενιζέλος και Κουβέλης στηρίζουν την κυβέρνηση «στρατηγικά», αλλά δείχνουν πλέον μάλλον παγιδευμένοι στον «ιστό της αράχνης», αφού η γενική εκτίμηση των συγκυβερνώντων πολιτικών δυνάμεων, προεκλογικά, δημόσια διατυπωμένη, ήταν ότι από πλευράς Βερολίνου και Ευρώπης θα δινόταν η ευκαιρία της επιμήκυνσης του προγράμματος για δύο χρόνια τουλάχιστον και από εκεί και πέρα θα υπήρχαν και άλλα περιθώρια διαπραγματεύσεων. Τίποτα από αυτά δεν επιβεβαιώθηκε. Αντίθετα, το κλίμα που μεταδίδει η Γερμανία είναι ότι συμφέρει τη συνοχή της ευρωζώνης, όπως τουλάχιστον αυτοί το φαντάζονται, μια καταστροφή της Ελλάδας. Στη βάση αυτή, η τρόικα έχει εντολή για άμεσα μέτρα 11,5 δισ. και μόνον.
Μια από τα ίδια δηλαδή. Και οι δεσμεύσεις των συγκυβερνώντων, ότι δεν θα υπάρξουν τέτοια μέτρα; Μα ποιος στην Ευρώπη ενδιαφέρεται για τέτοιου τύπου λεπτομέρειες; Εδώ τολμούν κύκλοι της Ενωσης και υψηλόβαθμα στελέχη της γερμανικής επιτήρησης και διοίκησης να μιλούν για κατάργηση των λειτουργιών της Δημοκρατίας και εγκαθίδρυση «δημοκρατίας εκτάκτων εντολών». Ιδιαίτερο ενδιαφέρον στο κλίμα αυτό είχε η τελευταία συνάντηση Βενιζέλου με τους τροϊκανούς, όπου τους έθεσε το ζήτημα της επαναδιαπραγμάτευσης προκειμένου να επιτύχει το ελληνικό πρόγραμμα που βρίσκεται σε τροχιά πλήρους αποτυχίας. Η απάντηση των τροϊκανών δεν ήταν ναι ή όχι. Δήλωσαν αναρμόδιοι. Συμβούλευσαν μάλιστα τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ, άρα και τον πρωθυπουργό και τον επικεφαλής της ΔΗΜ.ΑΡ., τέτοια θέματα να τα θέσουν σε επίπεδο Ευρώπης προκειμένου να ληφθούν αποφάσεις. Οι ίδιοι το μόνο που έχουν εντολή να διαχειριστούν είναι η οριστικοποίηση των νέων μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής, άσχετα με το πού θα οδηγηθούν οι δείκτες της ελληνικής οικονομίας στο «κλείσιμο» του 2012.
Με τον τρόπο αυτόν καταρρέει ο μύθος περί διαπραγματεύσεων με τους γραφειοκράτες της τρόικας. Το λάθος που εξαρχής ακολουθήθηκε από την κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου και συνεχίζεται μέχρι σήμερα είναι ότι με τα στελέχη της τρόικας δεν συζητούν αναλόγου επιπέδου ανώτατα στελέχη της ενδεχομένως, υπό τον συντονισμό των αρμόδιων υφυπουργών, αλλά πρωθυπουργοί, υπουργοί και πολιτικοί αρχηγοί. Τώρα η τρόικα ζητά και αιφνιδιαστικά ραντεβού στο Μαξίμου προκειμένου να συζητήσει με τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Μα με την έννοια αυτή η Ελλάδα υποβαθμίζεται από πλευρά κύρους συνεχώς. Ολα αυτά σημειωτέον ότι συμβαίνουν σε ένα πλαίσιο όπου η Ελλάδα αντιμετωπίζεται όχι πλέον από τους Γερμανούς μόνον, αλλά από τον διεθνή παράγοντα συνολικά ως Ιφιγένεια. Και αν οι Γερμανοί αγαπούν την «Ιλιάδα», αυτό δεν σημαίνει ότι η Ελλάδα θα πρέπει να καταστραφεί για να φυσήξει τυχόν «ούριος άνεμος» για τις πολεμικές τριήρεις της Ευρώπης.
Ο υπ. Οικονομικών Ι. Στουρνάρας μπορεί να νομίζει ότι, αν δείξουμε επιμέλεια και επιμονή, θα ανταμειφθούμε. Ομως οι διεθνείς σχέσεις δεν λειτουργούν έτσι. Η Ελλάδα πρέπει να βρει τον τρόπο να αιφνιδιάσει για το ζήτημά της. Να ζητήσει για παράδειγμα Σύνοδο Κορυφής το φθινόπωρο. Θα είναι μια αρχή.
