Στην εποχή των Μνημονίων, αυτά που χαρακτήρισαν την πολιτική ζωή είναι η αστάθεια και η επικράτηση ακραίων ιδεών και αποφάσεων. Η εισχώρηση πολιτικών με ακραίες ιδέες -που τις βάφτισαν «μεταρρυθμίσεις»- αλλοίωσαν τη φιλοσοφία των δύο μεγάλων κομμάτων της χώρας και τα βύθισαν αρχικά στη μετριότητα και στη συνέχεια στην απαξίωση. Οι δύο αυτοί πόλοι, της Κεντροαριστεράς που εκπροσωπούσε το ΠΑΣΟΚ και της Κεντροδεξιάς με εκφραστή τη Νέα Δημοκρατία, απέτυχαν παταγωδώς, γιατί διαπιστωμένα είχαν υποταγμένες ηγεσίες και εφήρμοσαν αντικοινωνικές πολιτικές.
Ο καταποντισμός του ΠΑΣΟΚ δημιούργησε ένα τεράστιο κενό στον χώρο της Κεντροαριστεράς, το οποίο καλύφθηκε από τον Αλέξη Τσίπρα με συνοπτικές διαδικασίες. Η άνοδός του στην εξουσία και η αυξημένη δημοτικότητά του εκμηδένισαν τις πιθανότητες να ξαναγίνει το ΠΑΣΟΚ κόμμα εξουσίας.
Ο χώρος της Κεντροδεξιάς μπορεί να λεηλατήθηκε την τελευταία εξαετία, ωστόσο έχει ακόμη αντοχές για να παραμείνει ζωντανός. Δεν έχει, όμως, πολύ διαθέσιμο χρόνο. Ο Κώστας Καραμανλής είναι ο μοναδικός ηγέτης που μπορεί να «αναστήσει» την Κεντροδεξιά και να της δώσει τη χαμένη αίγλη της.
Φτάνει, όμως, να καταλάβει ότι αυτήν την επιστροφή τη χρωστά στον ελληνικό λαό. Ο ελληνικός λαός δεν χρωστά τίποτα και σε κανέναν. Ούτε στον Καραμανλή ούτε στον Τσίπρα. Και αναφέρομαι σε αυτούς τους δύο, διότι αποτελούν τις δύο πιο «καθαρές» επιλογές των ψηφοφόρων την τελευταία δεκαπενταετία.
Με κοινό χαρακτηριστικό τον πόλεμο εναντίον της διαπλοκής και των οικονομικών νταβατζήδων, μπορούν να αποτελέσουν δίδυμο πολιτικής ισορροπίας για τον τόπο, ο ένας εκπροσωπώντας την ευρωπαϊκή Αριστερά και ο άλλος την Κεντροδεξιά.
Ο Αλέξης Τσίπρας -παρά τα λάθη του- έχει πέσει ήδη στη μάχη. Είναι η σειρά του Κώστα Καραμανλή να παραμερίσει όποιες αναστολές του και να αναλάβει την ιστορική ευθύνη προς την πατρίδα, επιστρέφοντας στη μάχη.
Η περίοδος της αναβλητικότητας έχει παρέλθει. Κανένας λόγος δεν μπορεί να τον κρατά μακριά από τη μάχιμη πολιτική. Κανένας λόγος, καμιά στρατηγική, δεν είναι σημαντικότερα από τη σωτηρία της πατρίδας. Επιστροφή, εδώ και τώρα! Εξι χρόνια είναι πάρα πολλά. Η πατρίδα δεν μπορεί να περιμένει άλλο.
ΥΓ.: Αμφότεροι πλήρωσαν πολύ ακριβά τις επιλογές προσώπων, και αυτό πρέπει να έγινε ένα καλό μάθημα. Οι φίλοι και οι καλοί ας πάνε στο Αγιον Όρος. Στην πολιτική χρειάζονται άξιοι και πιστοί συνεργάτες.
Ας μιμηθούν τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, που είχε πάντα δίπλα του πολιτικές προσωπικότητες οι οποίες στήριζαν και ενίσχυαν το έργο του και το όραμά του. Ειδικά ο Κώστας Καραμανλής έχει την ευκαιρία να επαναξιολογήσει το διαθέσιμο υλικό της Κεντροδεξιάς και, αφού απαλλαγεί από τα βαρίδια, να στηριχθεί σε ανθρώπους άφθαρτους και ικανούς (όπως παλαιότερα ο Προκόπης Παυλόπουλος), αλλά και σε παλαιά στελέχη, όπως ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, που σέβονται την ιστορία και τις αξίες του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού – κι ας βγάζουν σπυράκια οι νταβατζήδες.
Θύμιος Λυμπερόπουλος,
Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ιδιοκτητών Ταξί
Μ.Η.Τ. 232120