Οταν προ δύο εβδομάδων είχα τολμήσει να γράψω σε αυτή τη στήλη ένα κείμενο με τίτλο «Η Ν.Δ. είναι τελειωμένη, έτσι όπως τα κάνανε» δεν μπορούσα να φανταστώ πόσο γρήγορα θα έρθει η επιβεβαίωση από τα ίδια τα γεγονότα. Το «γαλάζιο» ρεζιλίκι της περασμένης Κυριακής απλώς πιστοποίησε ότι αυτό το κόμμα, έτσι όπως έχει καταντήσει, δεν μπορεί ούτε εσωκομματικές εκλογές να κάνει.
Βρίσκεται σε οργανωτική διάλυση και σε ιδεολογική σύγχυση. Ο Αντώνης Σαμαράς φεύγοντας άφησε πίσω του συντρίμμια, που ο διάδοχός του Βαγγέλης Μεϊμαράκης προσπάθησε να κρύψει κάτω από το χαλί. Η Συγγρού έγινε κέντρο διερχομένων, ένα απέραντο καφενείο, και η εικόνα αυτή αποτυπωνόταν και στη Βουλή, όπου το κόμμα εδώ και καιρό θύμιζε σκορποχώρι.
Χωρίς γραμμή, με πολυφωνία, προσωπικές στρατηγικές και αδιαφορία για τα πάντα (γι’ αυτό και οι συνεχείς απουσίες πολλών βουλευτών από συνεδριάσεις) οι λίγοι εκλεγμένοι της Ν.Δ. θύμιζαν σχολείο σε πενταήμερη. Αυτή άλλωστε ήταν η εικόνα που έδωσαν οι «γαλάζιοι» και στο ταξίδι (αναψυχής, όπως αποδείχτηκε) στην Ισπανία για το Συνέδριο του ΕΛΚ (υποτίθεται). Ρόδα, τσάντα και κοπάνα! Αυτή είναι η Ν.Δ. τους τελευταίους μήνες.
Και όλα αυτά, τη στιγμή που η κυβέρνηση ζορίζεται και περνά με νύχια και με δόντια τα πιο σκληρά μέτρα όλων των εποχών. Δυστυχώς όμως στη Ν.Δ. έχουν άλλα να τους απασχολούν.
Η ανικανότητα του Μεϊμαράκη είναι εκ των ων ουκ άνευ. Η προχειρότητα του Παπαμιμίκου, επίσης. Οι ευθύνες των μελών της ΚΕΦΕ, αναμφισβήτητες. Η ανεπάρκεια των κομματικών υπαλλήλων είναι και αυτή δεδομένη. Τέλος, η συνευθύνη των υποψήφιων αρχηγών επίσης δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Eβλεπαν το καράβι να βουλιάζει και σφύριζαν αδιάφορα! Iσως σκέφτηκαν ότι, αν πάει στα βράχια, θα εξοντωθεί και ο προσωρινός «καπετάνιος» Μεϊμαράκης. Οπότε θα γλίτωναν από έναν αντίπαλο. Τελικά απλώς πέτυχαν να κάνουν πρόεδρο τον… Πλακιωτάκη!
Αυτό το διαλυμένο κόμμα λοιπόν υπάρχει ελπίδα να ανασυνταχθεί και να γίνει και πάλι συντεταγμένο και σοβαρό; Αυτή τη στιγμή κάτι τέτοιο μοιάζει απίθανο. Είναι σαν να έχεις ένα παρατημένο για καιρό αυτοκίνητο, που σάπισε και σκούριασε, και να ελπίζεις να βρεθεί ο σωστός οδηγός για να το μετατρέψει σε αγωνιστικό. Είναι ποτέ δυνατόν αυτό να συμβεί; Φυσικά όχι. Το σαραβαλάκι (η Ν.Δ. εν προκειμένω) χρειάζεται σέρβις εκ βάθρων, αλλαγή υλικών, νέες ζάντες, καινούργια λάστιχα, πιο δυνατή μηχανή. Αν δεν τα φτιάξει αυτά, όποιος κι αν το οδηγήσει θα βγει τελευταίος και καταϊδρωμένος και το Ι.Χ. θα πάει για απόσυρση.
Αυτό δεν έχουν καταλάβει ακόμα στη Ν.Δ. Το κόμμα χρειάζεται γκρέμισμα και ξαναχτίσιμο. Γενικό σάρωμα των πάντων, με πρώτους τους ανίκανους που μαζεύτηκαν στη Συγγρού. Θα τα τολμήσει όλα αυτά κάποιος από τους υποψηφίους; Πολύ αμφιβάλλω. Και τελικά, αν το κάνει, πιθανώς θα δώσει αφορμή στους ηττημένους να αποχωρήσουν προκαλώντας διάσπαση.
Η λύση ήταν μόνο μία, αλλά δεν ακολουθήθηκε, δυστυχώς. Να οριστεί ένας σοβαρός μεταβατικός αρχηγός με εξουσιοδότηση να γκρεμίσει τα πάντα και σιγά σιγά να ξαναχτίσει. Παράλληλα η Ν.Δ. να συζητήσει σοβαρά για τη φυσιογνωμία και την ιδεολογία της και να κάνει (επιτέλους!) αυτοκριτική. Και όταν αυτό το έργο θα ολοκληρωνόταν, τότε να εξέλεγε νέο αρχηγό. Τελικά επελέγησαν πάλι μεσοβέζικες λύσεις. Ας μην κλαίγονται λοιπόν στη Συγγρού για όσα θα έρθουν.
Είναι άξιοι της μοίρας τους.
Μ.Η.Τ. 232120