ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΣ

Φόβοι τώρα να εξελιχθούν οι αψιμαχίες για την ηγεσία της ΝΔ σε σύρραξη

Τώρα που είναι νωρίς νιώθω την ανάγκη να το επισημάνω: Αν πρέπει να αποφύγει κάτι η Ν.Δ. στον δεύτερο γύρο των εσωκομματικών εκλογών, αυτό είναι η προσωποποίηση της αντιπαράθεσης σε καραμανλικοί vs μητσοτακικοί και τανάπαλιν. Ξέρω έναν ολόκληρο κόσμο ο οποίος υπηρέτησε πιστά αυτή την παράταξη ανεξαρτήτως ηγεσίας. Στάθηκε δίπλα και στον Κώστα Καραμανλή και στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και στον Αντώνη Σαμαρά με πειθαρχία ανωτέρα της κομμουνιστικής, ακόμη και αν κατά καιρούς διαφωνούσε με τις επιλογές τους. Γνωρίζω, επίσης, νέο κόσμο, ανένταχτο, που ασφυκτιά όταν η αντιπαράθεση στριφογυρίζει γύρω από τα πρόσωπα και όχι γύρω από τις ιδέες.

Παρατηρώ, όμως, και κάτι άλλο μετά την είσοδο του Κυριάκου Μητσοτάκη στον δεύτερο γύρο: ηλεκτρισμό. Ηλεκτρισμό που για την ώρα περιορίζεται σε αψιμαχίες, αλλά πολύ φοβάμαι ότι μπορεί να εξελιχθεί άνετα σε κανονική σύρραξη. Η καλύτερη υπηρεσία που θα μπορούσε να προσφέρει κανείς στον Κωνσταντίνο Καραμανλή, στον Κώστα Καραμανλή και στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη είναι να υπερασπίσει τις πολιτικές σχολές που εκπροσωπούν έκαστος στη βάση του επιχειρήματος και όχι του σχολίου ή της προσωπικής επίθεσης.

Αρκετά με τις παρεξηγήσεις που αφήνουν τραύματα. Αντιλαμβάνομαι ότι δεν είναι απολύτως εύκολο: Αν για την καραμανλική σχολή σκέψης το διακύβευμα είναι η διατήρηση της πατριωτικής – αντιδιαπλεκόμενης φυσιογνωμίας του κόμματος και η μη αλλοίωση της φυσιογνωμίας του (από πεφωτισμένες ελίτ τύπου Ποταμιού) και αν για τη μητσοτακική το διακύβευμα είναι η απομάκρυνση της Ν.Δ. από τον κρατισμό και η προσχώρησή της σε ένα νέο ευρωπαϊκό μέτωπο ευρύτερων κεντρώων δυνάμεων, τότε εύκολα μπορεί να καταλάβει κανείς σε τι αναμέτρηση οδηγούμαστε: ιδρυτική.

Το διακύβευμα, λοιπόν, δεν είναι τα πρόσωπα, αλλά οι αντιλήψεις. Και για αυτές πρέπει να γίνει έως το τέλος εξαντλητικός διάλογος μέχρι να αποφασίσει η βάση. Ποιο είναι το μοντέλο του διαλόγου που προτείνω; Μια μεγάλη θεματική για να αποκτήσουμε πλήρη εικόνα ποιος είναι έκαστος, ποιες οι αναφορές του μέσα έξω και ποιον εκπροσωπεί. Παράδειγμα: Να μείνει ή να φύγει το ΔΝΤ από το πρόγραμμα; Να μπουν νέοι παίκτες στην τηλεόραση, ναι ή όχι; Να κατέβουν τα θρησκευτικά σύμβολα από τις σχολικές αίθουσες; Να γραφτούν εκ νέου τα σχολικά βιβλία Ιστορίας; Να συνεννοηθεί η Ν.Δ. με τον ΣΥΡΙΖΑ για εθνικά θέματα; Πρέπει να γίνει διεύρυνση του κόμματος με στελέχη από Ποτάμι – ΠΑΣΟΚ; Τίθεται σε συζήτηση η ιδρυτική διακήρυξή του προς επικαιροποίηση; Θεωρώ ότι αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να τοποθετήσουμε καθένα εκεί όπου του αξίζει.