Οσα συμβαίνουν στη «γαλάζια» παράταξη δεν αφήνουν καθόλου αδιάφορο το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα
Χωρίς ορατό πολιτικό αντίπαλο στο εσωτερικό, αλλά με δυσβάστακτες υποχρεώσεις και ανοιχτά μέτωπα στο εξωτερικό ξεκινά η νέα χρονιά για τον αδιαμφισβήτητο πρωταγωνιστή του 2015, Αλέξη Τσίπρα. Παρά την εορταστική ατμόσφαιρα των ημερών, το κλίμα στο πρωθυπουργικό επιτελείο έχει βαρύνει αισθητά, καθώς διαπιστώνεται ότι τα περιθώρια στενεύουν, η ανοχή του εκλογικού σώματος εξαντλείται και η ξένη εποπτεία σφίγγει τον κλοιό των πιέσεων για να επιταχύνει την ψήφιση των τελευταίων -αλλά και πλέον επώδυνων- μεταρρυθμίσεων πριν από το κρίσιμο ορόσημο της «πρώτης» αξιολόγησης.
Στο Μέγαρο Μαξίμου η νευρικότητα είναι ευδιάκριτη. Τα παράλληλα μέτρα… ανακούφισης, που σχεδιάστηκαν «στο πόδι» ως αντίβαρο των μνημονιακών προαπαιτουμένων, «σκόνταψαν» στις αντιρρήσεις των δανειστών (και όχι ασφαλώς στις αιτιάσεις της αντιπολίτευσης), ενώ συνεργάτες του Αλέξη Τσίπρα δεν κρύβουν τον φόβο τους ότι το Ασφαλιστικό μπορεί να αποτελέσει «κερασάκι στη τούρτα» για την απώλεια της -ούτως ή άλλως οριακής- κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.
Στην γκρίζα εικόνα για την κυβέρνηση έρχεται να προστεθεί η εμμονή των δανειστών για περαιτέρω εκχώρηση «κόκκινων» δανείων στα διεθνή «κοράκια» των αγορών, που επίσης θεωρείται προϋπόθεση επιτυχούς αξιολόγησης. Είναι το δεύτερο σκέλος της διαπραγμάτευσης που προανήγγειλε ο υπουργός Ανάπτυξης για τον Φεβρουάριο και, όπως όλα δείχνουν, θα «αγγίξει» στεγαστικά δάνεια, ακόμη και πρώτης κατοικίας.
Μοναδική αχτίδα φωτός στα σύννεφα που πυκνώνουν μπροστά στην έλευση του νέου έτους είναι η παρατεινόμενη παραλυσία στις τάξεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που κανείς δεν είναι σε θέση να προβλέψει πότε και αν θα ξεπεραστεί.
Η συνοχή της Νέας Δημοκρατίας ασφαλώς και δοκιμάζεται με την προσφυγή σε έναν δεύτερο γύρο εσωκομματικής αναμέτρησης, που καθιστά περισσότερο ευδιάκριτη τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ «καραμανλικών» και «μητσοτακικών», παραπέμποντας σε ξεκαθάρισμα λογαριασμών.
Η διαφαινόμενη αντιπαράθεση μεταξύ μιας σύγχρονης κοινωνικής Δεξιάς και μιας σκληρής «μεταρρυθμιστικής» (βλέπε «νεοφιλελεύθερης») πτέρυγας, που είναι κοντύτερα στις θέσεις των
δανειστών, δεν ευνοεί την άσκηση αποτελεσματικού κοινοβουλευτικού ελέγχου απέναντι σε μια κυβέρνηση που αντιμετωπίζει κολοσσιαίες εξωτερικές πιέσεις και «πυροβολεί κατά ριπάς» με νομοθετικά… γονατογραφήματα.
Από την πλευρά της, η κυβέρνηση Τσίπρα μόνο αδιάφορη δεν είναι για τα τεκταινόμενα στη Νέα Δημοκρατία και μπορεί σήμερα να βολεύεται με την εικόνα εσωστρέφειας και ομφαλοσκόπησης, αλλά φοβάται μια αιφνίδια ανάταξη της αξιωματικής αντιπολίτευσης που θα εκφράσει το διογκούμενο κύμα λαϊκής δυσαρέσκειας.
Από κοντά, και με έκδηλο ενδιαφέρον, παρακολουθούν την εσωτερική πολιτική σκηνή και οι δανειστές, ελπίζοντας σε εξελίξεις που θα διευκολύνουν την προώθηση των προαπαιτουμένων μέσω μιας διευρυμένης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.
Το Βερολίνο ειδικότερα βλέπει με ιδιαίτερη συμπάθεια την προσπάθεια του διδύμου Μητσοτάκης – Γεωργιάδης να πάρει τα «κλειδιά» της ιστορικής κεντροδεξιάς παράταξης, προσβλέποντας σε ένα ισχυρό «αντίπαλο δέος» στον λαοφιλή Τσίπρα, ταυτόχρονα όμως και σε ενδεχόμενη… κοινοβουλευτική εφεδρεία προς την εύθραυστη κυβερνητική πλειοψηφία.
Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι ο σκληρός πυρήνας των δανειστών δεν αισθάνεται καθόλου ευτυχής με τη σημερινή κυβερνητική σύνθεση, την οποία επιθυμεί διακαώς να απαλλάξει από το «βάρος» των ΑΝ.ΕΛ. και του κ. Καμμένου, που θεωρούνται εμπόδιο στην υλοποίηση μνημονιακών δεσμεύσεων.
Στην κατεύθυνση αυτή υπάρχουν δύο σχολές σκέψης: Το κοινοβουλευτικό πάντρεμα του ΣΥΡΙΖΑ με έναν αναφυόμενο κεντροαριστερό πόλο ή, για την ακρίβεια, με έναν «προοδευτικό αχταρμά» που θα περιλαμβάνει το ΠΑΣΟΚ, τη ΔΗΜ.ΑΡ. και το Ποτάμι. Εναλλακτικά, εξετάζει τη συγκατοίκηση ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ. σε ένα οικουμενικό σχήμα, κατά προτίμηση με «τεχνοκράτη» πρωθυπουργό.
Ωραία όλα αυτά, αλλά φοβάμαι πως οι δανειστές δεν αντιλαμβάνονται ότι ο Τσίπρας έχει ακόμη ένα κοινοβουλευτικό «μαξιλαράκι» πριν υποχρεωθεί σε τέτοιου είδους «παρά φύσιν» αρραβώνες. Και το «μαξιλαράκι» αυτό ακούει στο όνομα «Βασίλης Λεβέντης». Ο επικεφαλής της Ενωσης Κεντρώων δεν αποκλείεται να εξελιχθεί σε πρωταγωνιστή εξελίξεων το 2016, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την αξιοπιστία του πολιτικού μας συστήματος…
Γιώργος Χαρβαλιάς
Μ.Η.Τ. 232120