Το παγκόσμιο περιβάλλον και οι υποχρεώσεις της κυβέρνησης
Από τη Δευτέρα, καλώς εχόντων των πραγμάτων, η πολιτική ζωή της χώρας αποκτά νέο βηματισμό. Η ακέφαλη Ν.Δ. αποκτά κεφαλή, οι νεοδημοκράτες ηγεσία και η κυβέρνηση συνομιλητή. Εχει, λοιπόν, αξία να επιχειρήσουμε μια προβολή στο μέλλον, για να έχουμε υπ’ όψιν τι μας περιμένει. Η πολιτική ηγεσία του τόπου υπό τη νέα σύνθεσή της καλείται να κυβερνήσει την πατρίδα σε ένα περιβάλλον πρωτοφανούς διεθνούς ρευστότητας και περιφερειακής ανισορροπίας. Κρίση στην Ε.Ε., Μέση Ανατολή, Προσφυγικό, εμφύλιος στον αραβικό κόσμο, κρίση στις σχέσεις Τουρκίας – Ρωσίας, διεθνής τρομοκρατία. Πλέον αυτών, η Ελλάδα καλείται να συναινέσει στο κλείσιμο εθνικών κεφαλαίων δεκαετιών: Κυπριακό, Σκοπιανό (τώρα που παραιτείται ο Γκρούεφσκι θα επιχειρηθεί λύση-εξπρές), Κόσσοβο (ένταξη στον ΟΗΕ).
Τούτων δοθέντων και με δεδομένες τη βούληση των Αμερικανών να καταστήσουν την Ελλάδα μερικό ενεργειακό κόμβο για την πώληση φυσικού αερίου τους στα Βαλκάνια και την καχεξία που αντιμετωπίζει η οικονομία μας (60.000 επιχειρήσεις «μετανάστευσαν» στη Βουλγαρία από τις 28 Ιουλίου) δεν μπορώ να δώ πώς γίνεται να ευδοκιμήσουν τα σενάρια που καλλιεργούν συντηρητικοί κύκλοι για πτώση της κυβέρνησης Τσίπρα το πρώτο εξάμηνο του 2016. Με την εξαίρεση της πιθανότητας να παρέδιδε ο ίδιος βλέποντας το προσωπικό πολιτικό κεφάλαιό του να εξαερώνεται, στην πραγματικότητα ο διεθνής παράγων επιθυμεί την παραμονή του «δαίμονα» στην εξουσία, τουλάχιστον έως ότου κλείσουν εκκρεμότητες δεκαετιών.
Τα δεδομένα λοιπόν -για να κάνουμε την προβολή στο μέλλον- είναι αυτά: Ο γεμάτος πολιτικός χρόνος που διαθέτει ο πρωθυπουργός, μέχρι να μπει στη μεγάλη φθορά το φθινόπωρο του 2016, του επιτρέπει να παίξει όσα χαρτιά διαθέτει: Αληθινό χτύπημα της φοροδιαφυγής με τη στόχευση προσώπων, τα ονόματα των οποίων θα προκαλέσουν μεγάλο σοκ στην κοινωνία, απόπειρα ανακατανομής της εξουσίας στην οικονομία (τηλεοπτικές άδειες κ.λπ.), αναθεώρηση-σοκ του Συντάγματος ακόμη και των μη αναθεωρητέων διατάξεων, νέος εκλογικός νόμος αμέσου εφαρμογής, διεύρυνση της κυβερνητικής πλειοψηφίας στη Βουλή.
Είναι ο μόνος τρόπος για να ισχυριστεί ότι ο πόνος για την αντιλαϊκή πολιτική του είναι δίκαιος και επιμερίζεται σε όλα τα στρώματα, λαό και Κολωνάκι. Η αξιωματική αντιπολίτευση, υπό την όποια ηγεσία της, πρέπει να δει το ζήτημα της ανασυγκρότησής της, όχι πώς θα κερδίσει τον -διαθέτοντα ισχυρή κάλυψη από έξω σε αυτή τη φάση- Τσίπρα. Η Ν.Δ. κυβέρνησε την Ελλάδα οκτώ χρόνια σε σύνολο 13 από το 2004 έως το 2015. Επειτα από τέσσερις σερί ήττες πρέπει να έχει το μυαλό της στην αξιοπιστία, όχι στην εξουσία. Και από Σεπτέμβριο, εκτός απροόπτου, εδώ είμαστε για να συζητήσουμε με σοβαρότητα τις πιθανότητες επανάκαμψής της.
Μανώλης Κοττάκης