Αν μπει ο Κυριάκος στον πειρασμό να πετύχει τη διεύρυνση με παράδοξες «μεταγραφές», η Ν.Δ. θα έχει διαρροές προς τα δεξιά
Επειδή πολλά ακούγονται και γράφονται για τον… ορφανό πολιτικό χώρο που δήθεν δημιουργήθηκε με το κίνημα (σ.σ.: ποιο κίνημα;) του «ναι» στο δημοψήφισμα του Ιουλίου, είναι καιρός να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους. Πρωτίστως, για να μη δημιουργούνται περίεργες ψευδαισθήσεις ότι οι συνιστώσες τού «Μένουμε Ευρώπη» είναι αυτές που θα εξασφαλίσουν την πρωτιά για τη Νέα Δημοκρατία στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση.
Ας επιχειρήσουμε καταρχάς μια αποτύπωση της ανθρωπογεωγραφίας όσων ψήφισαν «ναι» στο πακέτο Γιούνκερ. Υπήρξαν άνθρωποι που ευλόγως φοβήθηκαν ότι θα χάσουν το βιος τους μέσα από τη συντέλεια που προφήτευαν τα συστημικά μέσα ενημέρωσης και οι διάφοροι βρικόλακες της πολιτικής σκηνής. Αυτοί έσπευσαν πρώτοι στις κάλπες, σε μια κίνηση προσωπικής αυτοσυντήρησης, που -επαναλαμβάνω- ήταν απολύτως φυσιολογική μπροστά στο κλίμα τρομολαγνείας εκείνων των ημερών.
Προσοχή όμως: Αυτό δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι αυτοί ψηφίζουν Νέα Δημοκρατία ή ότι ψηφίζουν… γενικώς στις εθνικές εκλογές. Κι αν πάλι προσέλθουν στις κάλπες, μπροστά στον κίνδυνο νέας αποσταθεροποίησης, μάλλον θα επιλέξουν την κυβέρνηση εκείνη που έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να περάσει τον κάβο, επιβάλλοντας επώδυνες «μνημονιακές» μεταρρυθμίσεις με τη μικρότερη δυνατή κοινωνική αντίδραση. Κατανοητόν;..
Πάμε τώρα και σε αυτούς που ψήφισαν συνειδητά και περήφανα «ναι» ως έμπρακτη απόδειξη της -επίσης θεμιτής- πεποίθησής τους ότι η χώρα δεν πρέπει να διακινδυνεύσει την έξοδο της από την Ευρωπαϊκή Ενωση, έστω και αν αυτό συνεπάγεται πρόσθετες θυσίες. Η προτεραιότητα αυτών των ψηφοφόρων είναι η οριστική απομάκρυνση της χώρας από το φάσμα του Grexit. Και σήμερα, καλώς ή κακώς, η προοπτική αυτή εξυπηρετείται από το τρίπτυχο «αλλαγή στο Ασφαλιστικό, επιτυχής αξιολόγηση, ρύθμιση του χρέους». Η Νέα Δημοκρατία θα πρέπει να πείσει ότι εγγυάται καλύτερα από τη σημερινή κυβέρνηση αυτή τη διέξοδο, γεγονός που δεν συνάδει, ας πούμε, με την καταψήφιση του Ασφαλιστικού…
Υπάρχει επιπλέον ένα πολύ μικρό ποσοστό Ελλήνων που θεωρούν ότι θα ήταν καλύτερα, αντί για μια εκλεγμένη ελληνική κυβέρνηση, να διοικεί τη χώρα μια ομάδα Γερμανών τεχνοκρατών, γιατί «και αν δεν υπήρχε το Μνημόνιο, έπρεπε να το είχαμε εφεύρει». Αυτού του είδους οι γερμανόπληκτοι… ρεαλιστές πράγματι μπορεί να επαναπατριστούν στη Νέα Δημοκρατία του Αδώνιδος, από τον Τζήμερο π.χ. που ψήφισαν στις περασμένες εκλογές.
Μόνο που αυτά τα τελευταία… κουκιά δεν φτάνουν. Και υπάρχει κίνδυνος μια τέτοιου είδους «διεύρυνση» να διώξει και τους τελευταίους εναπομείναντες παραδοσιακούς ψηφοφόρους της παράταξης, που προσβλέπουν σε μια Δεξιά πατριωτική, με κοινωνικές ευαισθησίες.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει «γκελ» στο πολυσυλλεκτικό στρατόπεδο του «μένουμε Ευρώπη». Μόνο που η μεγάλη πλειονότητα αυτών των ψηφοφόρων ενσωματώνεται ήδη στο εκλογικό ποσοστό του 28%.
Θεωρητικά ο νέος αρχηγός της Ν.Δ. θα μπορούσε να διεμβολίσει τα τρία μικρότερα κόμματα εξ αριστερών του και να αποσπάσει ευρωπαϊστές ψηφοφόρους από το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη, ακόμη και το κόμμα-αχταρμά του Βασίλη Λεβέντη. Εξαρτάται όμως πώς θα το επιχειρήσει.
Αν μπει ο Κυριάκος στον πειρασμό να πετύχει τη διεύρυνση προς το Κέντρο με παράδοξες ή και γραφικές «μεταγραφές», θα χάσει μεγάλη μερίδα παραδοσιακών «γαλάζιων» ψηφοφόρων, που θα σπεύσουν να αναζητήσουν στέγη στους Ανεξάρτητους Ελληνες ή και δεξιότερα… Επομένως θα έχει δημιουργήσει μία τρύπα στο νερό…
Η κόκκινη διαχωριστική γραμμή μεταξύ των ανθρώπων που προτάσσουν μια αξιοπρεπή παραμονή στην Ευρώπη και πράγματι μπορούν να δημιουργήσουν υγιές κοινωνικό ρεύμα είναι πολύ λεπτή σε σχέση με τους ελάχιστους, που θα προτιμούσαν να είναι υπήκοοι σε γερμανική αποικία με ύπατο αρμοστή τον Φούχτελ από το να βλέπουν «τα μούτρα» του Τσίπρα.
Προσοχή και πάλι λοιπόν. Γιατί κανένας συνειδητός νεοδημοκράτης, που σέβεται την ιστορία και την παράδοση της καραμανλικής σχολής, δεν θα δεχτεί να συνυπάρξει σε μέτωπο «αντι-Σύριζα» με μπροστάρηδες τον… Σκυλακάκη, τον Γρηγοράκο, τον Χάρη Θεοχάρη, άντε και τον Πάγκαλο!
Γιώργος Χαρβαλιάς
Μ.Η.Τ. 232120